MaÅ‚e miasto w USA. Dopiero co zakoÅ„czona uroczystość I Komunii ÅšwiÄ™tej dla polskich dzieci. I rozmowa dwojga rodziców – jeden z nich mówi: „PiÄ™kna uroczystość, ale i tak nasza w zeszÅ‚ym roku byÅ‚a Å‚adniejsza”. W tej samej parafii. Rywalizacja miÄ™dzy grupami amerykaÅ„skimi i polskimi, miÄ™dzy polskimi i polskimi, ze szczególnym naciskiem na to drugie. Szczególnie widoczne w okresie przygotowaÅ„ do pielgrzymki i w trakcie jej trwania. Kto zrobi lepiej, sprawniej, kto przygotuje lepsze menu, kto bÄ™dzie miaÅ‚ wiÄ™cej „wÅ‚adzy”. Ja jestem niezastÄ…piony/a, beze mnie skoÅ„czy siÄ™ katastrofÄ…, ta osoba siÄ™ nie nadaje. Taki obrazek wyÅ‚ania siÄ™ osobie stojÄ…cej z boku, nie wciÄ…gniÄ™tej w wir przygotowaÅ„ pielgrzymkowych. Nie ma dyskusji o modlitwie porannej tylko o bananie na obiadowy deser, nie ma rozmowy o zaproszeniu dla biskupa tylko o kuponach żywnoÅ›ciowych przy zapisach. MaÅ‚e miasto w Palestynie. PrzemawiajÄ…cy w synagodze nasz sÄ…siad o imieniu Jezus. Znamy Go nie od dziÅ›. W koÅ„cu przebywaÅ‚ miÄ™dzy nami przez 30 lat. OczywiÅ›cie, ostatnimi czasy odszedÅ‚ z naszej spoÅ‚ecznoÅ›ci, ale wciąż miÄ™dzy nami jest Jego rodzina. Znamy ich wszystkich doskonale. Owszem, wysÅ‚uchamy co ma do powiedzenia, ale żeby zaraz traktować to na poważnie? Å»eby byÅ‚a naszym liderem i przewodziÅ‚ naszej wspónocie? I do tego jeszcze stwierdzenie, ze On ma być obiecanym mesjaszem? Co to to nie, znamy ich zbyt dobrze, rodziców, braci, siostry. SÄ… przecież godniejsi do stanowisk, urzÄ™dów, liderowania. I zamiast cudów nie znaczÄ…ce uzdrowienia, zamiast wiary niedowiarstwo.
 
Smutna historia Nazaretu, przypomniana w Ewangelii, jest wspaniaÅ‚ym ostrzeżeniem. Niebezpiecznie jest mieszkać na co dzieÅ„ zbyt blisko Boga. Bo wtedy zbyt Å‚atwo Go stracić, zbyt szybko staje sie czymÅ› zwyczajnym. Co wspólnego z Bogiem ma syn cieÅ›li? Jak syn cieÅ›li może być mesjaszem? Nazaret na tym siÄ™ potknÄ…Å‚. Nie potrafiÅ‚ z ponad przyzwyczajeÅ„ i doÅ›wiadczeÅ„ dojrzeć w Jezusie kogoÅ› wiÄ™cej. WolaÅ‚ pozostać Å›lepym i gÅ‚uchym niż otworzyć siÄ™ na niewygodnÄ… prawdÄ™. Nie ma też nic przeciwko temu, że jeden z jego mieszkaÅ„ców wybiÅ‚ siÄ™ ponad przeciÄ™tność. Ale niech nie robi z siebie kogoÅ› równego Bogu. A nade wszystko niech nie czyni nam wyrzutów, niech nas nie upomina i nie stawia żądaÅ„! Przecież najlepiej wiedzÄ…, kim jest ten, który do nich przychodzi, którego rodzina jest miÄ™dzy nami, który żyÅ‚ z nami 30 lat. Å»yjÄ…c dwadzieÅ›cia wieków później nie gorszmy siÄ™ postawÄ… Nazaretu. Nie bierzmy im tego za zÅ‚e, bo i dziÅ› wielu z nas ma problem z odkryciem prawdziwego bóstwa i mesjaÅ„stwa Jezusa. Zazdrość, zawiść, obojÄ™tność, a jakże czÄ™sto wiedza, poznanie, stereotyp, tradycja – jak klapki na oczach konia pociÄ…gowego – nie pozwalajÄ… nam na odkrycie niezwykÅ‚oÅ›ci Jezusa. Wiem swoje i nikt i nic tego nie zmieni. To ja mam racjÄ™ i niech nikt tej racji nie podważa. PrzyjÄ…Å‚em chrzest, uczÄ™szczam na mszÄ™, odmawiam pacierz – wiÄ™c po co nawrócenie i poszukiwanie czegoÅ› wiÄ™cej.