W książce Ursuli i Wolfganga Gast pt. „Glücklich sein mit Sisyphus” znajduje siÄ™ rozdziaÅ‚ o przeżywaniu ludzkiej Å›mierci i trudnoÅ›ci życiowych. Autorzy tej książki uważajÄ…, że istnieje zwiÄ…zek miÄ™dzy Å›mierciÄ… a zabawÄ…. XV i XVI wieczne obrazy  przedstawiajÄ… Å›miertelny taniec, w którym uczestniczÄ… wszystkie nacje spoÅ‚eczeÅ„stwa, dlatego możemy obok siebie zobaczyć króla i żebraka, starca i mÅ‚odzieÅ„ca, kobietÄ™ i dziecko, biskupa i rolnika. Wszystkim przygrywa na skrzypcach Å›mierć, wszyscy muszÄ… taÅ„czyć tak jak ona gra.

 

Współczesne społeczeństwo pragnie wypchnąć śmierć na margines. Pomaga mu w tym telewizja, która śmierć traktuje jako towar, czy to w przypadku filmów fabularnych, czy to w przypadku wiadomości. Pokazywany i jeden i drugi rodzaj śmierci wydaje się odległy od widza. W ten sposób śmierć jako coś, co dotyczy także widza zostaje z jego świadomości wyparta.

 

Człowiek zresztą ucieka nie tylko od poczucia swojej śmiertelności. Ucieka on również od swoich zwykłych problemów dnia codziennego. W XVIII w. Wenecja była miastem gdzie karnawał trwał 5 miesięcy, gdzie maskę można było nosić przez cały rok, gdzie było najwięcej teatrów, w których grano komedie, gdzie każdy mógł być widzem i aktorem zarazem. Dlatego do Wenecji ściągały zawszy tłumy. G. Simmel uważa, że ludzie mogli w zabawie porzucić swoje codzienne troski, zabawa była dla nich terenem ucieczki, gdy nie radzili sobie z problemami dnia codziennego. W zabawie, bowiem mogli nie być sobą, mogli dowolnie odgrywać jakąś postać. W tego typu zabawach nie liczy się co było przed ani co będzie potem, człowiek może swobodnie delektować się chwilą bez odpowiedzialności.

 

Ucieczka od problemów dnia codziennego nie jest ich rozwiązaniem. Chrześcijaństwo nie jest religią, która ciszy się z kłopotów, cierpienia czy śmierci, ono naucza, w jaki sposób sobie z nimi radzić. Nasza religia nie jest przeciwna zabawie, jedynie uważa, że zabawa nie jest lekarstwem na kłopoty, choć może być formą wypoczynku, który człowiekowi niewątpliwie też jest potrzebny.

 

Przypatrzmy się pielgrzymkom, czym się one charakteryzują. Człowiek na pielgrzymkę zabiera swoje codzienne problemy, żeby je przemodlić i znaleźć rozwiązanie. Nie jest więc ona ucieczką od zmartwień. W dniu dzisiejszym obchodzimy uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej, która kojarzy się przede wszystkim z pielgrzymkami. Zwłaszcza w miesiącu sierpniu przybywają na Jasną Górę przed Obraz Matki Bożej tysiące pielgrzymów. Prawie każdy z nich niesie ze sobą jakiś bagaż życiowych doświadczeń i jakiś problem, który pragnie rozwiązać. Wprawdzie pielgrzymujemy do Matki Bożej, ale po to by otrzymać potrzebne nam łaski od Boga.

 

W piÄ™kny sposób ukazuje to dzisiejsza Ewangelia, przedstawiajÄ…ca wesele w Kanie Galilejskiej. Czym jest wesele jak nie zabawÄ…? Nie jest to jednak zabawa jako ucieczka od problemów dnia codziennego, dlatego i zwykÅ‚y problem na tym weselu siÄ™ pojawiÅ‚, zabrakÅ‚o wina. Uczestnicy wesela pragnÄ… jakoÅ› ten problem rozwiÄ…zać, być może chcieli to zrobić dyskretnie by nowożeÅ„cy siÄ™ o tym nie dowiedzieli. Dla mÅ‚odej pary ta sytuacja byÅ‚aby, to niewÄ…tpliwe, dość krÄ™pujÄ…ca. W caÅ‚Ä… sprawÄ™ wÅ‚Ä…cza siÄ™ Maryja i idzie z proÅ›bÄ… o pomoc do Jezusa. TowarzyszÄ…cym jej ludziom mówi: „UczyÅ„cie cokolwiek wam powie.” Ta sytuacja oddaje prawdziwÄ… pobożność MaryjnÄ…, przez MaryjÄ™ do Chrystusa. Pielgrzymujemy do sanktuarium maryjnych po to by spotkać siÄ™ z Bożą obecnoÅ›ciÄ….

 

Pielgrzymka ma także pewien wymiar ludzki. Zazwyczaj pielgrzymujemy z innymi ludźmi. Trudy wspólnej wędrówki powodują, że nie możemy udawać przez cały czas, prędzej czy później przychodzą różne kryzysy a nawet i konflikty między uczestnikami. Wychodzą bowiem nasze słabe strony. Nie należy się tym gorszyć to jest bowiem okazja by zastanowić się także nad własnymi ułomnościami. W czasie pielgrzymki jest także okazja by uczyć się radzenia sobie ze słabościami innych w duchu chrześcijańskim.