Autor: Agata (---.stny.res.rr.com)
Data: 2006-03-09 17:31
Akolita
Termin ten pochodzi od greckiego słowa "akólouthos" - "towarzyszący, idący za kimś", czy też czasownika "akóloutheo" - "iść za kimś, nasladować, towarzyszyć".
W Kościele łacińskim
Do 1972 w Kościele łacińskim było to ostatnie z 4 niższych święceń (ostiariat, lektorat, egzorcystat i akolitat) udzielane kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. 15 sierpnia 1972 papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam zniósł święcenia niższe w Kościele łacińskim, ustanawiając w zamian posługi lektora i akolity. Obecnie akolita - według prawa kanonicznego - jest ustanawiany do pomocy kapłanowi i diakonowi podczas Mszy Świętej i innych czynności liturgicznych. Może więc on udzielać Komunii św. w czasie Mszy lub poza nią, zanosić ją do chorych, lub w wypadku konieczności podać ją umierającemu jako Wiatyk. Może wystawić Najświętszy Sakrament do adoracji, nie ma natomiast prawa udzielenia nim błogosławieństwa. Akolita jest też upoważniony do puryfikacji naczyń liturgicznych.
Posługi akolitatu udziela biskup lub wyższy przełożony zakonny, będący prezbiterem. W czasie tego obrzędu na znak dopuszczenia do służby Eucharystii kandydat otrzymuje z rąk biskupa patenę z chlebem lub kielich z winem.
Szczesc Boze
|
|
