logo
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

 Jak formować sumienie?
Autor: Pytanie (---.internetdsl.tpnet.pl)
Data:   2007-03-23 01:37

Jak formować własne sumienie?

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Katechizm Kościoła Katolickieg (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2007-03-23 02:10

1784 Wychowanie sumienia jest zadaniem całego życia. Od najmłodszych lat wprowadza ono dziecko w poznawanie i praktykowanie prawa wewnętrznego, rozpoznawanego przez sumienie. Roztropne wychowanie kształtuje cnoty; chroni lub uwalnia od strachu, egoizmu i pychy, fałszywego poczucia winy i dążeń do upodobania w sobie, zrodzonego z ludzkich słabości i błędów. Wychowanie sumienia zapewnia wolność i prowadzi do pokoju serca.

1785 W formowaniu sumienia słowo Boże jest światłem na naszej drodze; powinniśmy przyjmować je przez wiarę i modlitwę oraz stosować w praktyce. Powinniśmy także badać nasze sumienie, wpatrując się w krzyż Pana. Jesteśmy wspierani darami Ducha Świętego, wspomagani świadectwem lub radami innych ludzi i prowadzeni pewnym nauczaniem Kościoła.

Więcej na:
http://www.katechizm.diecezja.elk.pl/kkkIII-1-1.htm#o21kkkIII-1-1

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Jan Paweł II (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2007-03-23 02:13

Orędzie na światowy Dzień Pokoju 1991
(fragment)

3. FORMOWANIE SUMIENIA
Podstawowym obowiązkiem każdego człowieka jest kształtowanie własnego sumienia w świetle obiektywnej prawdy, której poznania nikomu się nie odmawia i nikt nie może go zabronić. Kto domaga się prawa do postępowania według własnego sumienia, a nie uznaje równocześnie obowiązku podporządkowywania go prawdzie i prawu wpisanemu w nasze serca przez samego Boga, w rzeczywistości przypisuje nadrzędną wartość swojemu ograniczonemu osądowi. Nie przyczynia się w ten sposób bynajmniej do budowania pokoju w świecie. Należy raczej z wielką gorliwością poszukiwać prawdy i żyć nią jak najlepiej według własnych możliwości. To szczere poszukiwanie prawdy kształtuje nie tylko postawę szacunku wobec poszukiwań innych ludzi, ale także pragnienie wspólnego poszukiwania.

W doniosłym zadaniu kształtowania sumienia pierwszorzędną rolę odgrywa rodzina. Poważnym obowiązkiem rodziców jest pomaganie własnym dzieciom, już od najwcześniejszych lat, w szukaniu prawdy i życiu zgodnie z prawdą oraz w szukaniu dobra i szerzeniu go.
Zasadnicze znaczenie dla formacji sumienia ma także szkoła, w której dzieci i młodzież stykają się z szerszym światem, często odmiennym od środowiska rodzinnego. Wychowanie bowiem nie jest nigdy moralnie obojętne, nawet gdy usiłuje się głosić jego „neutralność” etyczną i religijną. Sposób, w jaki dzieci i młodzież są formowane i wychowywane, odzwierciedla nieuchronnie te wartości, które wpływają następnie na ich sposób rozumienia innych i całego społeczeństwa. Zgodnie więc z naturą i godnością osoby ludzkiej oraz z prawem Bożym, programy szkolne winny pomagać młodzieży w rozeznawaniu i szukaniu prawdy, uczyć akceptacji wymogów i ograniczeń prawdziwej wolności oraz szacunku dla analogicznego prawa innych ludzi.

Proces kształtowania sumienia nie będzie pełny, gdy braknie gruntownego wychowania religijnego. Jakże młody człowiek może pojąć w pełni nakazy moralne, będące konsekwencją uznania godności ludzkiej, nie odwołując się do źródła tej godności, do Boga Stwórcy? W tej dziedzinie pierwszoplanową rolę nadal odgrywa rodzina, Kościół katolicki, wspólnoty chrześcijańskie oraz inne instytucje religijne, państwo zaś, zgodnie z normami i deklaracjami międzynarodowymi4 winno gwarantować ich prawa i ułatwiać korzystanie z nich. Ze swej strony rodzina i wspólnoty religijne powinny w sposób coraz głębszy i bardziej zdecydowany opowiadać się po stronie obiektywnych wartości osoby ludzkiej.
Wśród wielu innych instytucji, odgrywających szczególną rolę w kształtowaniu sumienia, można wspomnieć także środki społecznego przekazu. W dzisiejszym świecie, charakteryzującym się szybkim przekazywaniem informacji, środki społecznego przekazu mogą odegrać niezwykle ważną, a nawet zasadniczą rolę w poszukiwaniu prawdy, unikając przedstawiania interesów tylko wybranych osób, grup lub ideologii. Dla coraz większej liczby osób środki te stanowią często jedyne źródło informacji. Jakże zatem odpowiedzialnie winny być używane w służbie prawdy!

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Jan Paweł II (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2007-03-23 02:16

Encyklika 'Veritatis splendor, 1993
(fragment)

'Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!'
Mt 6, 22-23.

64 W przytoczonych wyżej słowach Jezusa znajdujemy także wezwanie do formacji sumienia, tak by stało się ono przedmiotem nieustannego nawracania ku prawdzie i dobru. Analogiczny sens ma zachęta Apostoła, by nie brać wzoru z tego świata, lecz przemieniać się przez odnawianie umysłu (por. Rz 12, 2). W rzeczywistości to właśnie „serce” nawrócone ku Bogu i ku miłości dobra jest źródłem prawdziwych osądów sumienia. Istotnie, aby umieć „rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2), ogólna znajomość prawa Bożego jest konieczna, ale nie wystarczająca: niezbędna jest swego rodzaju współmierność (connaturalitas) człowieka z prawdziwym dobrem110. Ta „connaturalitas” jest zakorzeniona w cnotach samego człowieka i dzięki nim się rozwija: w roztropności i innych cnotach kardynalnych, a przede wszystkim w teologalnych cnotach wiary, nadziei i miłości. Taki jest sens słów Jezusa: „Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła” (J 3, 21).

W kształtowaniu sumienia bardzo pomaga chrześcijanom Kościół i jego Magisterium, o czym tak pisze Sobór: „Chrześcijanie zaś w kształtowaniu swego sumienia powinni pilnie baczyć na świętą i pewną naukę Kościoła. Z woli bowiem Chrystusa Kościół katolicki jest nauczycielem prawdy i ciąży na nim obowiązek, aby głosił i autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał zasady porządku moralnego, wynikające z samej natury ludzkiej”111. Tak więc władza Kościoła, gdy wypowiada się w kwestiach moralnych, nie narusza w żaden sposób wolności sumienia chrześcijan: nie tylko dlatego, że wolność sumienia nie jest nigdy wolnością „od” prawdy, ale zawsze i wyłącznie „w” prawdzie, lecz także dlatego, iż Magisterium nie wprowadza do chrześcijańskiego sumienia prawd mu obcych, a tylko objawia prawdy, które sumienie powinno już znać i rozwijać je, wychodząc od pierwotnego aktu wiary. Kościół pragnie jedynie służyć sumieniu, pomagać mu, aby nie poruszał nim każdy powiew nauki na skutek oszustwa ze strony ludzi (por. Ef 4, 14) i aby nie odchodziło ono od prawdy o dobru człowieka, ale by – zwłaszcza w sprawach trudniejszych – mogło pewną drogą dojść do prawdy i w niej trwać.

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Jan Paweł II (---.hsd1.il.comcast.net)
Data:   2007-03-23 02:23

Encyklika 'Veritatis splendor, 1993
(fragment)

Należy z wielką miłością pomagać wiernym w formacji sumienia, tak by wydając sądy i kształtując decyzje, kierowało się prawdą, do czego wzywa apostoł Paweł: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12, 2). Oparciem dla tego dzieła Kościoła, stanowiącym „sekret” jego skuteczności formacyjnej, są nie tyle wypowiedzi doktrynalne czy pasterskie wezwania do czujności, ile nieustanne wpatrywanie się w Chrystusa Pana. Kościół każdego dnia wpatruje się z niesłabnącą miłością w Chrystusa, w pełni świadom, że tylko w Nim znaleźć może prawdziwe i ostateczne rozwiązanie problemu moralnego.

Zwłaszcza w Chrystusie ukrzyżowanym znajduje Kościół odpowiedź na nurtujące dziś tak wielu ludzi pytanie o to, czy posłuszeństwo wobec uniwersalnych i niezmiennych norm moralnych może wyrażać szacunek dla jedyności i niepowtarzalności każdej ludzkiej osoby i nie zagrażać jej wolności i godności. Kościół ma taką samą świadomość otrzymanej misji jak apostoł Paweł: „Posłał mnie Chrystus, (…) abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża (…) my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Kor 1, 17. 23-24). Chrystus ukrzyżowany objawia autentyczny sens wolności, w pelni go realizuje poprzez całkowity dar z siebie i powołuje swoich uczniów do udziału w tej samej wolności.

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Michał (---.zabrze.net.pl)
Data:   2007-03-23 09:14

Nieustannie. Się nawracać.

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: owieczka (---.azartsat.pl)
Data:   2007-03-23 16:05

Czytaj Pismo Święte i módl się. To najlepszy sposób :)

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: foam (---.icpnet.pl)
Data:   2007-03-23 17:45

A może rozejrzyj się wokół - która z duchowości zakonnych Cię interesuje. Czasem łatwiej, gdy prowadzenie jest takie konkretne.

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: Bogumiła (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data:   2007-03-24 13:10

- Czytać, szczególnie Pismo święte, ale i książki o życiu wewnętrznym
- Polecam stronę Moderatora www.spowiedz.pl na spokojnie
- Pytać, szczególnie w konfesjonale, ale i kapłanów w parafii i na forum :)
- Modlić się, Bóg najwięcej mówi na modlitwie; nawet jeśli tego od razu nie słyszysz w konkretnej sytuacji łatwiej ją ocenisz
- Robić codzienny rachunek sumienia, wtedy więcej widać, lepiej sumienie słyszysz

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: B. (---.internetdsl.tpnet.pl)
Data:   2007-03-25 05:53

Jak formować sumienie? Dobrze poznać (najlepiej nauczyć się na pamięć - naprawdę!) dziesięć Przykazań i siedem grzechów głównych.
Przeczytać i też przyswoić sobie "mały katechizm", tzn.:

DWA PRZYKAZANIA MIŁOŚCI
,, Będziesz miłował Pana Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie zaś podobne temu: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego."


DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ BOŻYCH

Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego. 10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.


PIĘĆ PRZYKAZAŃ KOŚCIELNYCH

1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.


SIEDEM SAKRAMENTÓW ŚWIĘTYCH
1. Chrzest.
2. Bierzmowanie.
3. Najświętszy Sakrament.
4. Pokuta.
5. Namaszczenie chorych.
6. Kapłaństwo.
7. Małżeństwo.

TRZY CNOTY BOSKIE
1. Wiara.
2. Nadzieja.
3. Miłość.

CZTERY CNOTY GŁÓWNE
1. Roztropność.
2. Sprawiedliwość.
3. Umiarkowanie.
4. Męstwo.

NAJPRZEDNIEJSZE DOBRE UCZYNKI
1. Modlitwa.
2. Post.
3. Jałmużna.

UCZYNKI MIŁOSIERNE CO DO DUSZY

Grzeszących upominać. Nieumiejętnych pouczać. Wątpiącym dobrze radzić. Strapionych pocieszać. Krzywdy cierpliwie znosić. Urazy chętnie darować. Modlić się za żywych i umarłych.

UCZYNKI MIŁOSIERNE CO DO CIAŁA

Głodnych nakarmić. Spragnionych napoić. Nagich przyodziać. Podróżnych w dom przy­jąć. Więźniów pocieszać. Chorych nawiedzać. Umarłych grzebać.


SIEDEM GRZECHÓW GŁÓWNYCH
1. Pycha.
2. Chciwość.
3. Nieczystość.
4. Zazdrość.
5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu.
6. Gniew.
7. Lenistwo w służbie Bożej.

GRZECHY PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU

Grzeszyć licząc zuchwale na miłosierdzie Boże.

Rozpaczać albo wątpić w miłosierdzie Boże. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.

Zazdrościć bliźniemu łaski Bożej. Mieć zatwardziałe serce wobec zbawiennych napomnień.

Aż do śmierci odkładać pokutę i nawrócenie.

GRZECHY CUDZE

Namawiać kogoś do grzechu. Nakazywać grzeszyć. Zezwalać na grzech. Pobudzać do grzechu. Pochwalać grzech drugiego.
Milczeć, gdy ktoś grzeszy. Nie karać za grzech. Pomagać do grzechu. Usprawiedliwiać czyjś grzech.

OSTATECZNE RZECZY CZŁOWIEKA

Śmierć.
Sąd Boży.
Niebo albo piekło.

OSIEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie.
Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie.
(Mt 5, 3�10)


GŁÓWNE PRAWDY WIARY

1. Jest jeden Bóg.
2. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze.
3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
6. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

---------------

A następnie - czytać Pismo Święte oraz Katechizm Kościoła Katolickiego.

No i wyrobić w sobie wrażliwość na Słowa Pana Jezusa i starać się brać je najpoważniej jak tylko można. To znaczy - powiedział "bierzcie i jedzcie" - to właśnie to czynić. Jeżeli sumienie zacznie wyrzucać, że już nie można, bo trzeba iść do spowiedzi, to znaczy, że sumienie jest uformowane, żyje i działa :)

Początek formowania sumienia nie może być za trudny (np. nie radziłabym zaczynać po wielu latach ateizmu od czytania najpierw Starego Testamentu).
Formowanie sumienia porónałabym do wychowywania małego dziecka. Najpierw dajemy mu mleko (porównując - "niemowlęciu w wierze" dajemy prawdy wiary przygotowane przez Kościół w formie "Małego Katechizmu").

"A ja nie mogłem, bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie. Mleko wam dałem, a nie pokarm stały, boście byli niemocni; zresztą i nadal nie jesteście mocni" 1 Kor 3,1-2

W miarę jak dziecko rośnie - zaczynamy dawać mu pokarm stały (w sprawach wiary - są to źródła wiary i wiedzy religijnej, tzn Biblię i Katechizm).

Ale najważniejsze jest tu wkładanie serca. Przez wiele wieków miliony chrześcijan były niepiśmienne, analfbetyzm był powszechny. A przecież wierzyli i wiedzieli co jest według prawd wiary dobre, a co złe. Panu Bogu nie podobało się "formalistyczne" składanie ofiar starotestamentalnych, gdy serce było daleko.
"Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa." Rz 10,17

Myślę, że głęboka wiara i formowanie sumienia mogą spowodować, szczególnie u kobiet, łzy na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. I to jest dobre.

"Anna odrzekła: Nie, panie mój. Jestem nieszczęśliwą kobietą, a nie upiłam się winem ani sycerą. Wylałam tylko duszę moją przed Panem" 1 Sm 1,15

I Anna doznała cudu od Pana :)

 Re: Jak formować sumienie?
Autor: pan X (---.internetdsl.tpnet.pl)
Data:   2010-04-26 15:57

"Dobrze uformowane sumienie chroni człowieka przed lękiem, egoizmem, pychą czy też przesadnym poczuciem winy. Rodzi pokój serca i jest podstawą autentycznej wolności. Formowanie sumienia odbywa się przede wszystkim poprzez postawę wsłuchiwania się w Słowo Boże, które przyjmowane w wierze, rozważane i wcielane w życie staje się nieomylnym światłem wskazującym drogę wyborów moralnych. Bardzo ważnym czynnikiem w formowaniu sumienia jest częsty rachunek sumienia. Nie jest on buchalterią, lecz modlitwą syna marnotrawnego, wyznającego Ojcu Niebieskiemu, że zdradził Jego miłość. W ten sposób nasze sumienie staje się sanktuarium świętych powrotów i miłości wynagradzającej.
Częsta spowiedź święta przyczynia się również do prawidłowego kształtowania sumienia.
W formowaniu sumienia słowo Boże jest światłem na naszej drodze; powinniśmy przyjmować je przez wiarę i modlitwę oraz stosować w praktyce. Powinniśmy także badać nasze sumienie, wpatrując się w krzyż Pana. Jesteśmy wspierani darami Ducha Świętego, wspomagani świadectwem lub radami innych ludzi i prowadzeni pewnym nauczaniem Kościoła. Podstawowym obowiązkiem każdego człowieka jest kształtowanie własnego sumienia w świetle obiektywnej prawdy, której poznania nikomu się nie odmawia i nikt nie może go zabronić.
W doniosłym zadaniu kształtowania sumienia pierwszorzędną rolę odgrywa rodzina.
Zasadnicze znaczenie dla formacji sumienia ma także szkoła, w której dzieci i młodzież stykają się z szerszym światem, często odmiennym od środowiska rodzinnego. Proces kształtowania sumienia nie będzie pełny, gdy braknie gruntownego wychowania religijnego. W tej dziedzinie pierwszoplanową rolę nadal odgrywa rodzina, Kościół katolicki, wspólnoty chrześcijańskie oraz inne instytucje religijne, państwo zaś, zgodnie z normami i deklaracjami międzynarodowymi winno gwarantować ich prawa i ułatwiać korzystanie z nich. Ale najważniejsze jest tu wkładanie serca. Przez wiele wieków."

 Odpowiedz na tę wiadomość
 Twoje imię:
 Adres e-mail:
 Temat:
 Przepisz kod z obrazka: