Autor: Jan (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2013-01-19 16:52
Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: "Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?" Jezus mu rzekł: "Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę". On Mu rzekł: "Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości". Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: "Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!" Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Mk 10, 17-22
Chciałbym zapytać, co może być tym bogactwem, tym wszystkim co mamy w odniesieniu do tego fragmentu. Bardzo mnie ostatnio on porusza. Nie chodzi tu tylko o sprawy materialne, wobec tego, czy może to być np. rodzina, ja sam i moje życie ( w aspekcie tracenia Go dla Boga, np. kiedy tracę twarz w oczach znajomych dla Ewangelii, moje powołanie-lęk, że Pan Bóg może ma inny plan na nie niż ja sam i boje się tą moją wizję stracić). Czy może być nim zły obraz Boga (trudno to nazwać bogactwem, ale też przeszkadza w pójściu za Nim), brak zaufania, odwagi i opieranie się na sobie? Bardzo proszę o pomoc, bo nie wiem czy dobrze rozumiem przytaczany fragment.
|
|
