Autor: Bogumiła z Krakowa (---.internetdsl.tpnet.pl)
Data: 2013-05-20 12:38
"widac jak Bog dziala w ich zyciu i jeszcze sa wlasnie z normalnych rodzin"
Czy naprawdę znasz życie rodzinne i dzieciństwo tych wszystkich ludzi? Czy na pewno wiesz, co oni w swoim życiu przeżyli?
Wiele razy spotykałam się z oceną "jemu to łatwo", "on nie rozumie bo wychował się w wierzącej, katolickiej rodzinie" - w stosunku do kogoś, kto niósł w swoim życiu bardzo ciężki krzyż. Nie wszystko widać na zewnątrz. Na przykład przemocy psychicznej często nie widać i nie wiedzą o niej ani najbliżsi sąsiedzi, ani dalsza rodzina. Wiele krzywd jest i pozostanie zamkniętych w czterech ścianach. Nigdy nie wiemy, jaki ciężar dźwigał ktoś, kto dziś chodzi uśmiechnięty. Nie wiemy ile wysiłku musiał włożyć w to, żeby się nie poddać.
Niestety, bardzo często ludzie skrzywdzeni mają bardzo roszczeniowe podejście do życie. I do ludzi, i do Boga. Nie oburzaj się na te słowa. To jest bardzo ludzkie, naturalne. Człowiek zawsze będzie poszukiwał rozumianej po ludzku sprawiedliwości. Jeśli czegoś nie dostałam w dzieciństwie, to NORMALNE, że należy mi się to teraz. Jeśli rodzice mnie skrzywdzili, to NORMALNE, że Bóg powinien mi to wynagrodzić. Podświadomie tak właśnie się to czuje i jest to naturalna reakcja człowieka skrzywdzonego. Naturalna - nie oznacza jednak że dobra. Owszem, Bóg wynagrodzi nam wszystkie krzywdy, ale nie obiecuje tego, że już tutaj na ziemi.
Ten wyrzut w stronę Boga będzie długo wracał. Po pierwsze właśnie po nawróceniu, kiedy z miłości do Boga chciałoby się zrobić wszystko i stać się świętym w jeden tydzień/miesiąc - okazuje się jak bardzo człowiek jest swoim dzieciństwem zniewolony. Po drugie - dlatego że z wiekiem coraz bardziej widzimy jak mocny wpływ na nasze życie ma własne dzieciństwo i brak miłości rodziców.
Dopóki się nie przejmujemy grzechami, nie odczuwamy tego. Ale tam, gdzie chcemy naprawdę - to strasznie boli, że pewnych rzeczy po prostu nie umiemy przeskoczyć. Że włączają się uczucia, które blokują. Pomimo dobrej woli - nie udaje się. Pomimo ogromnego pragnienia dobra - wychodzi co innego. To ogromnie boli i stąd tyle żalu do Boga. W takich chwilach widać ten niesprawiedliwy start. Inni mają zdrowe nogi, a Ty kuśtykasz. Dlaczego Boże stawiasz mnie z góry na przegranej?
Nie ma wątpliwości, że całe życie będzie Ci trudniej. Ale dodatkowy ból jest z naszej winy - bo mamy złe podejście do życia. My chcemy wystartować razem z innymi, mieć te same możliwości, i dobiec jak najszybciej do mety, która dla każdego z nas jest w tym samym miejscu. Jeszcze wyprzedzić innych, pokazać, że jestem lepszy.
A życie to nie taki bieg. Każdy z nas ma inną trasę, w innym miejscu metę, i każdemu liczy się czas indywidualnie. Ja nie muszę być lepsza niż inni. Ale człowiek poraniony w dzieciństwie za wszelką cenę chce pokazać, że jest lepszy. To dlatego tak rani nierówny start. Bo nie mam szans. Ale na co nie mam szans? Przecież nasze zbawienie nie zależy od tego, że będę lepsza od Kaśki czy Piotra. Bóg doskonale wie na co mnie stać. Ci co ścigają się na wózkach nigdy nie dorównają zdrowym, ale liczy się to, że się ścigają i dobiegają do mety. Bóg przecież wie, że wystartowałeś później i masz pogruchotane kolano. Nigdy nie będziesz zdrowy. Ale Twoim zadaniem nie jest zdobycie pierwszego miejsca w maratonie ludzi zdrowych. Ty masz swoją drogę do Boga. Ty nie musisz osiągnąć doskonałości. (Nikt jej nie osiąga, ale podkreślam, że chodzi o Twoje pragnienia).
Tylko mi nie mów, że wcale nie chcesz być doskonały i wcale nie chcesz być pierwszy. Bo gdyby tak było, nie miałbyś do Boga żalu o zły start. Ty na pewno nie mówisz sobie, że chcesz być najlepszy, ale masz to wkodowane w głowie. Byłeś gorszy, więc chcesz być lepszy, bo tylko wtedy uwierzysz, że jesteś normalny. Dopóki jesteś normalny - czujesz się gorszy. Tak to funkcjonuje.
A Ty masz po prostu wziąć udział w biegu. Nie wiesz, czy dobiegniesz do mety, bo może Bóg zabierze Cię po drodze. Dla każdego z nas meta jest tam, gdzie czeka na nas Bóg. Nie musisz się z nikim ścigać. Jeśli już - to bierzesz udział w biegu na "bieg z ciężarami". Zapewniam Ci, że masz na tej trasie ogromnie dużo współzawodników. Nie masz pojęcia ilu ludzi biegnie obok Ciebie z ogromnym ciężarem na plecach. Nie masz pojęcia. Biegnij nie na dystansie ludzi zdrowych, ale na swoim, startuj w swojej klasie, w swojej wadze.
Nie masz ochoty żyć, bo nie dajesz rady w wadze ciężkiej. Ale jakie to ma znaczenie? Zdobywaj medale w wadze piórkowej. Uważasz, że to wstyd?
Bóg Ciebie oceni sprawiedliwie. Nie chciej wypaść dobrze przed ludźmi, bo to nie ma znaczenia. Ludzie czasem wynoszą na pomnik, a potem z pomnika zrzucają. Tylko Bóg wszystko widzi, wszystko zapamięta i za wszystko nagrodzi. A Bóg nie każe Ci być doskonałym. Bóg nie każe Ci robić tego, czego nie potrafisz. Bóg chce, abyś robił tylko to, co dzisiaj potrafisz zrobić. Choćby to było maleńko. Jeśli dziś zrobisz wszystko co potrafisz - zobaczysz, że jutro potrafisz więcej. Naprawdę.
|
|
