Forum Pomocy Katolika - Moja siostra uprawia seks z rozwodnikiem.

Wtorek, 14 maja 2024

Posłuchaj Radyjka

News Pomoc Czytelnia Modlitwa Spowiedź VOD Dyskusje Kartki Katalogi Sklep Radio Studio

Informacje o Forum

Najciekawsze tematy:
Spowiedź generalna
Odpusty
Grzech przeciw Duchowi Świętemu
Grzech zapomniany
Brak żalu za grzechy
Lęk, wstyd przed spowiedzią
Przebaczenie, pojednanie
Przekleństwo
Modlitwa o męża/żonę

Nowy temat | Spis tematów | Przejdź do wątku | Wyświetlaj drzewo | Szukaj

Nowszy wątek | Starszy wątek

Moja siostra uprawia seks z rozwodnikiem.

Autor: Katarzyna (---.docsis.tczew.net.pl) Data: 2014-03-05 22:14 witam Bardzo proszę o rady kogoś bardziej dojrzałych w wierze. Otóż mam problem z moja młodszą siostrą martwię się o nia i jestem strasznie wzburzona otóż chodzi mi mianowicie że że ona spotyka się z męzczyną który jest rozwodnikiem i uprawiaja seks ze sobą ja niestety nie mogę na to patrzeć twierdzi ze w Boga wierzy niestety komunia kościół spowiedz to niepotrzebne. Starałam się jej na rozne sposby tłumaczyć nie na siłe oczywiście czasami jej nawet pismo swiete puszczałam i pokazywałam wersety ze się myli. I nic z tego powiedziała mi zebym się nie wtrącała jestem strasznie załamna a zarazem zła nie radze sobie. Moi rodzice tez nic na to oni tez niby wierzący ale kosciłól nie wchodzi w rachubę. Generalnie nie wiem co robić mój ojciec z matką nie wszczepili nam religii. Dopiero od dwóch lat jestem na drodze prawdziwej wiary i nie wyobrażam sobie nie zyć bez sakramentów, modlitwą. i nie uczestniczeniem we mszy swietej. Rodzice się smieja że co ja tak do kościoła latam i księdzy na ofiare daje a mnie az krew zalewa łzy mi się cisną mam wrazenie ze oni maja spokój w sumieniu jak do kościoła pójde. Następna sprawa chodzi o moich znajomych koledzy koleżanki oczywiście nie mówie im co i jak i ich nie umoralniem ale zaczynam się irytować gdy obrażają kościół i z ich ust różne insynuacje wychodzą ja dość ostro bronie swoich przekonań i nie zmieniam zdania i szanuje ich decyzje. Nie wiem nie dogaduje się. Ostatnio myślałam o wszystkich i jestem załamana zabardzo przewrazliwiona jestem bo bardzo mi zależy na nich nie umiem sobie tak przejść obojętnie. Mam mało doświadczenia w radzeniu sobie i mało dojrzałości w wierze modle się ale czy to wystarcza? czy mam tak obojętnie przechodzić? w kółko modle się o siebie żeby również u siebie zobaczyć wine bo być może slepa jestem i modle się o Ducha Swiętego żeby mi dał oczywiście prawde o sobie bo i zebym dostrzegła swoje błędy. Nie wiem bardzo się irytuje i denerwuje za każdym razem powtarzam sobie to jest ich sprawa niech robią co chcą a w głębi serca płakać mi się chce i wsciekła jestem nie mam pojęcia dlaczego reaguje tak przed tem mi to nie przeszkadzało a teraz jest inaczej nie prawie im moralności tylko tłumacze i mówie swoje to co mysle na spokojnie ale czasami mam ochote tak wykrzyczeć im nie mam cierpliwości bardzo mi zależy na nich ale nie przyjmuje ich zachowan i się irytuje nie wiem w głowie mi się poprzekształcało mam inny zamysł nie mysle tak jak kiedyś wszystko się zmieniło. Zakochana jestem w Bogu i nie widze zyc inaczej. Nie krytykuje moich znajomych i nie mówie jak mają zyc. Wiem ze przed tym się nie ucieknie i będę musiala z tym się zmierzyć. Bardzo proszę o porady jaka postawe powinnam przyjąć nie chce ty się pysznić ani czuc się lepszym wolałabym żeby to było bardziej ku zbudowaniu niż przepychanki. Nie wiem co robić jedynie co robie mysle swoje i wypowiadam moje zdanie i na tym koniec. Nie chce ich odtrącać i odsuwać ale czasami słysze takie rzeczy ze głowa boli. Nie wiem czy mam się odsunąć? Proszę was bardziej dojrzałych w wierze o pomoc.

Odpowiedz na tę wiadomość