Autor: B. (---.96.200.84.ipv4.supernova.orange.pl)
Data: 2016-09-25 03:15
Przytoczone przez Ciebie słowa dotyczą tylko kapłanów Starego Testamentu. Kapłaństwo było dziedziczne, kapłani pochodzili tylko z rodu pierwszego kapłana Aarona (brata Mojżesza). Dlatego jest napisane, jak cytujesz "17. Tak mów do Aarona: Ktokolwiek z potomków twoich według ich przyszłych pokoleń (...)".
O dziedziczeniu starotestamentalnego kapłaństwa mówią słowa:
"Ty zaś rozkaż bratu twemu Aaronowi i jego synom, wybranym spośród Izraelitów, zbliżyć się do ciebie, aby Mi służyli jako kapłani: Aaron i Nadab, Abihu, Elezar i Itamar, synowie Aarona" Wj 28,1.
Dziedziczenie kapłaństwa potwierdzają słowa. jakie o synach Aarona i ich potomkach Bóg powiedział przez Mojżesza także dalej:
"Potem namaścisz ich, jak namaściłeś ich ojca, aby Mi służyli jako kapłani. Przez to zaś namaszczenie przetrwa kapłaństwo w ich pokoleniach na wieki." Wj 40,15
A więc to co przytoczyłeś dotyczy kapłanów Starego Testamentu. Kapłan miał być bez skazy. A co miał robić potomek Aarona, który miał skazę? Z czego miał żyć? Przecież kapłani i lewici nie mieli ziemi pośród Izraela, ich dziedzictwem był Pan, Bóg. Kapłani żywili się z ofiar przynoszonych przez Izraelitów. Prawo mojżeszowe ściśle określało m.in., jakie części ofiarnego zwierzęcia kapłani powinni spalić, a jakie części przeznaczone były dla nich, do spożycia. Okazuje się, że Bóg zadbał i o tych mężczyzn z rodu Aarona, którzy nie mogli pełnić funkcji kapłańskich (mieli skazę) - mogli oni jeść z ofiar świętych, a nawet z najświętszych:
"21 Żaden z potomków kapłana Aarona, mający jakąś skazę, nie będzie się zbliżał, aby złożyć spalaną ofiarę Panu. On ma skazę - nie będzie się zbliżał, aby ofiarować pokarm swego Boga. 22 Jednakże wolno mu jeść pokarm swego Boga, zarówno święty, jak i najświętszy. 23 Tylko nie będzie podchodził do zasłony i nie będzie się zbliżał do ołtarza, bo ma skazę (...)." Kpł 21,21-23
Komentarz w Biblii poznańskiej do tego fragmentu jest następujący:
"17-21. Por. 22,22-25 oraz Pwt 23,2. Normalny wygląd i stan ciała uchodzi za gwarancję i symbol zdrowia moralnego danego człowieka. Pewne ułomności cielesne utrudniają zresztą dokładne i godne wykonywanie funkcji liturgicznych. Podane w tym tekście ułomności cielesne mogą stanowić również przeszkodę do święceń kapłańskich w Kościele katolickim — wg kanonu 1029 Kodeksu Prawa Kanonicznego."
Pozdrawiam.
|
|
