Autor: Verba Docent (---.eranet.pl)
Data: 2009-01-17 21:54
Zrobmy trochę porządku z tymi Herodami.
Herod (nazwany przez Józefa Flawiusza Wielkim) syn Antypatra - Idumenejczyk, nie Żyd, mianowany królem Żydów przez Marka Antoniusza panował w latach 40(37) - 4 p.n.e. Znany z tego, że odbudował Świątynię i wiele innych obiektów (twierdza Masada, Cezarea Nadmorska). Sprytny dyplomata i bezwględny okrutnik, szczególnie w stosunku do własnej rodziny. Prawdopodobnie schizofrenik. Jezus urodził się w końcówce jego panowania. To o nim piszą św. Mateusz (2,1-22) oraz św.Łukasz (1,5). Kronikarze współcześni Herodowi nie potwierdzają faktu rzezi niewiątek, choć dość skrupulatnie wymieniają jego inne zbrodnie. Dzisiejsi egzegeci biblijni widzą w tej opowieści haggadę, czyli specyficzne opowiadanie żydowskie, rodzaj rozbudowanej paraboli wywodzącej się z Biblii (w tym konkretnym przypadku chodzi o opis rzezi chłopców żydowskich nakazany przez faraona a podany w Księdze Wyjścia), raczej niż faktograficzny opis zbrodni.
Antypas (zwany też Herodem Antypasem), syn Heroda Wielkiego, rządca-tetracha (ale nie król) Galilei (a wię formalnie zwierzchnik Jezusa) w latach 4 p.n.e - 39 n.e. Na monetach używał imienia Herod. To on uwięził Jana Chrzciciela i nakazał jego ścięcie za krytykę jego związku z Herodiadą, swoją bratanicą. To jemu Piłat odesłał Jezusa, Galilejczyka celem wydania wyroku, od czego Antypas wykręcił się (Łk 23, 6-13). Jezus określił Antypasa Heroda mianem "tego lisa" (Łk 13,31-32). Imię jego pojawia się 25 razy w Dziejach Apostolskich i Ewangeliach synoptycznych.
Agryppa I (zwany Herodem Agryppą), wnuk Heroda Wielkiego, po synu Arystobulu. Król Judei w latach 41-44 n.e. dzięki protekcji cesarza Kaliguli. Opisany w dziejach Apostolskich, jako sprawca śmierci apostoła Jakuba syna Zebedeusza i rozkazodawca uwięzienia św. Piotra (Dz.A. 12,1-4) Kronikarze podkreślają jego łagodność i szacunek jakim cieszył się wśród poddanych (nazywany był "bratem", co było dość niezwykłe w odniesieniu do władcy nie będącego żydem).
Filip Tetrarcha, syn Heroda i Kleopatry Jerozolimskiej rządził w latach 4 p.n.e-33/34 n.e. na ziemiach nieżydowskich, na północ i wschód od Galilei. Ufundował Cezareę Filipową, był mężem Salome (tej od tańca). Zajrzałem do Flawiusza i nie zauważyłem, żeby nazywał go Herodem (ale pisał o nim pozytywnie). Będę wdzięczny o wskazanie takie miejsca w "Dziejach dawnych" lub "wojnie żydowskiej".
Archelaos, starszy syn Heroda Wielkiego i Maltake Samarytanki. Rządził Judeą, Idumeą i samarią w latach 4 p.n.e. - 6 n.e. Herod Wielki wskazał go jako swojego dziedzica i króla. Jednak Rzymianie nie zatwierdzili tego i pozwolili mu rządzić tylko powyższymi terenami bez tytułu królewskiego (był etnarchą). Uznawany za marną kopię swojego ojca, podobnie jak on okrutny (por. Mt 2,22 - właśnie z powodu tego okrucieństwa św. Józef nie zdecydował się zostać z rodziną w judejskim Betlejem ale przeniósł się do galilejskiego Nazaretu, będącego pod panowaniem łagodniejszego Heroda Antypasa) ale nie posiadający jego talentów władczych. Znienawidzonyprzez wszystkich poddanych, zdetronizowany przez Augusta, wygnany do Galii. Wymieniony w Ewangelii tylko raz Mt 2,22.
Zainteresowanym polecam lekturę:
Józef Flawiusz "Dawne dzieje".
G.Vermes "kto był kim w czasach Jezusa"
"Starożytny Izrael" pod red. Herschela Shanksa
Listopadowy nr National Geographic z ubiegłego roku
|
|
