Autor: Krycha (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2005-06-25 18:54
Mam bardzo delikatną sprawę. Razem z mężem nie wiemy, co zrobić: iść do proboszcza, porozmawiać z zainteresowanym, czy zostawić, jak jest. W naszej parafii było do tej pory dwóch księży, obydwaj starsi. Razem z mężem czasem u nich bywaliśmy, a od pewnego czasu nawet proboszcz zaczął przychodzić do nas. Bardzo lubię, kiedy do nas przychodzi - mąż pod jego wpływem znowu chwali moją kuchnię. A tak poważnie, to rozmowy z nim są dobre. W zeszłym roku pojawił sie jeszcze trzeci ksiądz - młodszy od tamtych i też zaczął do nas przychodzić, ale częściej niż proboszcz. Przesiaduje u nas. Powiedział, że czuje sie u nas dobrze, bo jesteśmy małżeństwem i wie, że nie zakocham się w nim. Często opowiada o samotnych kobietach, które się mu narzucają i o nastolatkach, które się podkochują i że brak mu normalnych ludzi. W sąsiedztwie jeszcze co prawda nie spotkałam żadnej, która by do niego pałała uczuciem, ale może źle patrzę. W każdym razie mam trochę dosyć tych wizyt - wczoraj wyszedł po 21... Są tu księża chyba, więc proszę o radę czy będzie dla niego dobre jeśli będziemy z mężem sie nim opiekować i zastępować mu rodzinę której mu chyba brakuje - do tego sprowadzają się te wizyty. Mąż go ostatnio zapytał co on robi, jak ktoś sie na nim chce uwiesić. Odpowiedział, że ogranicza zainteresowanie i ciepło, jakim darzył tę osobę albo czasem po prostu zrywa radykalnie kontakt, bo tak najlepiej. Czy nie powinniśmy z mężem tak zrobić i my w stosunku do niego? A może powinniśmy okazać się ludźmi i nie odrzucać go? A może dla niego taka pomoc nie będzie pomocą? Proboszcz pewnie najlepiej by poradził, bo go zna, ale trochę to taka rozmowa byłaby podobna do skarżenia...
|
|
