___________________

 reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS

Droga do prawdy – sposobem na życie?

Mówi się czasem, że w życiu ważne jest by wybrać właściwą drogę. Rzecz jasna nie chodzi o drogę w sensie dosłownym, choć – nie da się ukryć – jeśli się dokądś idzie, zdecydowanie lepiej jest iść właściwą drogą, a nie błądzić.

Co to jest ta „droga życiowa”?

Można popatrzeć na to jako na pewien sposób na życie. Ciąg wydarzeń i decyzji, który ma nas dokądś zaprowadzić.

Co to znaczy, że droga jest „właściwa”? 

No cóż – ilu ludzi, tyle odpowiedzi. Jedni powiedzą, że właściwa droga prowadzi do pewnej stabilizacji życiowej, jak często nazywa się założenie rodziny i znalezienie pracy. Inni będą zdania, że właściwa droga to ta, którą podążamy idąc za głosem serca – robiąc to, co naprawdę mamy ochotę robić, a nie to, czego – być może – oczekują od nas inni. Jeszcze inni powiedzą, że głos serca, głosem serca, ale tak naprawdę ważne jest by kierować się w życiu pewnymi zasadami moralnymi. I to jest właśnie właściwe.

Jedno jest pewne – właściwa droga, to ta, która nas będzie wiodła do właściwego celu. 

A jaki może być ten cel?

Życiowym celem mogą być różne rzeczy – może to być założenie rodziny, może być wykonywanie jakiejś konkretnej pracy (często o takich pracach mówimy, że trzeba mieć do niej powołanie), może to być uczciwe przeżycie życia, może być po prostu bycie szczęśliwym…

Problem z życiowymi celami jest jednak taki, że ocenić, czy je osiągnęliśmy, czy nie będziemy mogli tak naprawdę dopiero, gdy nasze życie się skończy. Dlatego warto wybierać cele, których osiągnięcie będzie miało dla nas znaczenie nie tylko tutaj, podczas ziemskiego życia, ale także potem.

Czy poszukiwanie prawdy może być takim właśnie celem życiowym?

Może. 

Pan Jezus mówi: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6)

Tylko szukając prawdy, znajdziemy prawdziwe życie.

Agnieszka Ruzikowska
at6626.34@gmail.com 

***

Człowiek pyta:

Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał?
Mdr 11,25

Któż Ci powie: Cóżeś to uczynił? Albo kto się oprze Twemu wyrokowi? Któż Ciebie pozwie za wytracenie narodów, któreś Ty uczynił? Albo któż powstanie przeciw Tobie jako obrońca ludzi nieprawych?
Mdr 12,12

***

Rządzenie,  Syr 10

1. Mądry władca dobrze swój lud poprowadzi, a rządy rozumnego będą dobrze uporządkowane.
2. Jaki władca ludu, tacy i jego ministrowie, jaki władca miasta, tacy i jego mieszkańcy.
3. Król bez nauki zgubi swój lud, a mądrość władców zbuduje miasto.
4. W ręku Pana są rządy na ziemi, w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę.
5. W ręku Pana spoczywa powodzenie męża, On osobie prawodawcy udziela swej chwały.

Przeciw pysze, Syr 10

6. Za każdy zły czyn nie unoś się gniewem na bliźniego i nie czyń nic, co jest dziełem zuchwalstwa.
7. Pycha jest obmierzła Panu i ludziom, a ciemiężenie [innych] uważają oni za [wielkie] przestępstwo.
8. Panowanie przechodzi od narodu do narodu przez krzywdy, bezprawia, pieniądze.
9. Dlaczego pyszni się ziemia i popiół, skoro za życia jeszcze wyrzuca swe wnętrzności?
10. Mała choroba, żartuje lekarz, a kto dziś królem - jutro umiera.
11. Gdy człowiek życie zakończy, odziedziczy zgniliznę, bestie i robaki.
12. Początkiem pychy człowieka jest odstępstwo od Pana, gdy odstąpił sercem od swego Stworzyciela.
13. Albowiem początkiem pychy - grzech, a kto się da jej opanować, zalany będzie obrzydliwością. Dlatego Pan zesłał przedziwne kary i takich doszczętnie zatracił.
14. Pan wywrócił trony władców, a na ich miejscu posadził pokornych.
15. Pan wysuszył korzenie narodów, a na ich miejscu zasadził pobożnych.
16. Pan spustoszył kraje narodów i zniszczył je aż do fundamentów ziemi.
17. Wyrwał, zatracił i wymazał na ziemi ich pamięć.
18. Nie dla ludzi stworzona jest pycha ani szalony gniew dla zrodzonych z niewiasty.

Kto jest godzien czci? Syr 10

19. Jakie pokolenie jest poważne? Pokolenie człowieka. Jakie pokolenie jest szanowane? Bojące się Pana. Jakie pokolenie jest wzgardzone? Pokolenie człowieka. Jakie pokolenie jest wzgardzone? Przekraczające przykazania.
20. Wśród braci jest poważany ich zwierzchnik, a w oczach Pana - są ci, którzy się Go boją.
21. Początkiem dobrego przyjęcia jest bojaźń Pańska, a początkiem odrzucenia jest zatwardziałość i pycha.
22. Czy to bogaty, czy godzien sławy, czy biedny - chlubą ich bojaźń Pana.
23. Nie jest słuszną rzeczą odmawiać czci ubogiemu, ale mądremu, i nie godzi się szanować człowieka grzesznego.
24. Zwierzchnik, sędzia, władca są poważani, ale żaden z nich nie jest większy od tego, który się boi Pana.
25. Słudze mądremu służyć będą wolni, a ten, który posiada wiedzę, nie będzie narzekał.

Pokora i prawda, Syr 10

26. Nie szukaj wymówek, gdy masz spełnić swój obowiązek, i nie przechwalaj się, gdy przyszedł czas twego poniżenia.
27. Lepszy jest ten, który pracuje, a opływa we wszystko, niż ten, co przechadza się poważany, a nie ma chleba.
28. Synu, ze skromnością dbaj o cześć dla swej osoby i oceniaj siebie w sposób należyty.
29. Tego, kto wykracza przeciw samemu sobie, któż usprawiedliwi, i któż będzie poważał tego, kto hańbi swe życie?
30. Ubogi będzie poważany z powodu swej wiedzy, a bogaty dzięki swej zamożności.
31. Ten, kto jest poważanym w ubóstwie, o ileż bardziej nim będzie w bogactwie, a kto jest bez czci w bogactwie, o ileż bardziej będzie nim w ubóstwie.

***

Za co nigdy nie wstąpi anioł w duszę świętą?
Bo ona przez samego Boga jest zajętą.