Słowo Boże uroczystości Niepokalanego Poczęcia N.M.P. może nas uzdolnić do tego, abyśmy stawali się coraz bardziej zafascynowani projektem Boga dla nas, mianowicie tym, jakimi Bóg pragnie nas mieć (świętymi!) i w co chce nas włączyć (w zbawczy projekt i zamysł), czyli do czego chce się nami posłużyć w tym dziele (ponieważ łaska świętości, łaska uświęcająca jest zawsze w służbie czemuś lub komuś).

Początek drugiego czytania (zwłaszcza Ef 1, 4) posiada charakter fascynacji: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa. W Nim – nas ubłogosławił i obdarzł duchowym błogosławieństwem. W Nim – wybrał nas przed założeniem świata. W Nim – z odwiecznej miłości swojej przeznaczył nas, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. To trzykrotne „w Nim” czyli w Chrystusie wskazuje na zbawcze znaczenie całego życia Jezusa, ze wszystkimi jego momentami, jednak głównie tych wydarzeń, które nazywamy misteriami paschalnymi.

Św. Paweł Apostoł jest zdumiony skutecznością Paschy Chrystusa. Nazywa ją duchowym błogosławieństwem. Jej skutki odnosi do każdego z nas. A gdyby ten Apostoł przemawiał dziś językiem wypracowanym przez teologiczną, zwłaszcza mariologiczną tradycję, to najpierw powiedziałby o Maryi poczętej w świętości i nieskalaności. I w ten sposób wskazałby na charyzmatyczny rys Jej egzystencji, od poczęcia przez rodziców – aż po kres życia na ziemi i chwałę nieba. Znamię charyzmatyczne egzystencji i przeznaczenia Maryi oznacza życie z łaski Bożej, w stanie łaski i dla urzeczywistnienia się łaski w świecie dla zbawienia każdego z nas.

Ewangelia według św. Łukasza (Łk 1, 26-38), wiele razy czytana w mszach maryjnych, także w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, mówi w ten sposób: Dziewicy było na imię Maryja. Postawmy zatem pytanie: jaka jest wymowa tego imienia, czy w duchu i na sposób Listu do Efezjan?

Otóż „Miriam”, jako imię, jest imieniem ziemskim, nadanym przez ludzi. Ani okoliczności nadania (przez rodziców, może według rodowego zwyczaju i naturalnej miłości rodzicielskiej), ani etymologia wyrazu (niepewna, różnie podawana) – nie prowadzą do wyjaśnienia nadprzyrodzonego sensu tegoż imienia [1].

Sens nadprzyrodzony i charyzmatyczny wyrażają trzy określenia biblijne: jesteś pełna łaski, Pan jest z Tobą, zostałaś pobłogosławiona. Szczególnie dziś, w dniu 8 grudnia, trzeba je wydobyć. Mówią one coś więcej niż tylko o osobistej godności i świętości Osoby obdarowanej.

Te „określenia” mówią o Najświętszej Maryi Pannie jako włączonej – od momentu Jej poczęcia – w wykonanie Boskiego planu zbawienia. Wyrażają one zamysł Boga i Boży zamiar (koncepcję, projekt i plan) względem życia i roli Maryi. Z odwiecznego bożego zamysłu i planu wyłonił się realny, historyczny fakt obdarowania Maryi łaską świętości ze względu na powołanie do zadań macierzyńskich wobec Zbawiciela. Przytoczone biblijne „imiona” Najświętszej Maryi Panny świadczą o zbawczej aktywności Boga. Właśnie łaskawość Boga Ojca, który działa „za sprawą Ducha Świętego”, jest źródłem stanu łaski Maryi od poczęcia aż po kres jej życia, od niepokalanego poczęcia aż do wniebowzięcia.

Można powiedzieć krótko: Bóg obdarowuje i uświęca, ponieważ przeznacza i powołuje do zadań. Udzielona i okazana Maryi łaska funkcjonowała służebnie w całym wymiarze Jej życia. Ta służebność i wierność powołaniu Matki Odkupiciela jest istotna. Dlatego każda figura lub obraz Niepokalanej i każde przedstawienie Niepokalanego Poczęcia powinny być odczytywane jako ikony Służebnicy Pańskiej. Bóg nie tworzy monumentów świętości sam dla siebie. Nie rozstawia ich także między nami abstrakcyjnie, dla podziwiania przez nas (jakie są piękne!). Bóg obdarowuje i wyposaża człowieka łaską uświęcającą, ponieważ powołuje go do służby i uzdalnia do zadań. Daje misję i zaproszenie do współpracy z Nim. Taki służebny sens posiada maryjny „przywilej” niepokalanego poczęcia.

Odpowiednikiem misterium Niepokalanego Poczęcia w życiu religijnym Maryi jest sakrament chrztu świętego w naszym życiu. Chrzest to zdarzenie zbawcze, naznaczone błogosławieństwem i świętością Bożą przez relację do paschalnego czynu Chrystusa. Analogia istnieje w treści teologicznej tych misteriów zbawienia.

Chrzest może być nazwany poczęciem w łasce Bożej, gdyż gładzi grzech pierworodny, daje łaskę uświęcającą, czyni ludzi dziećmi Boga, świętymi i niepokalanymi (nowym stworzeniem) i członkami ludu Bożego, Kościoła, wspólnoty świętych. Co więcej, chrzest święty, wraz z dopełniającym go sakramentem bierzmowania, jest nie tylko ubogaceniem i uświęceniem, lecz także powołaniem, przeznaczeniem i wybraniem do szczególnych zadań w Kościele i wobec świata, do posługi, która ma rys ojcostwa i macierzyństwa, przynoszącego błogosławiony owoc na wzór Najświętszej Maryi Panny (por. Gal 4, 19), a więc do tego, by Chrystus nieustannie rodził się i wzrastał w sercu każdego z nas i w sercach poszczególnych ludzi.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. jest świętem maryjnym i zarazem świętem wszystkich ochrzczonych w Chrystusie. I świętem wszystkich osób konsekrowanych, nie tylko składających śluby zakonne. Uroczystość ta skłania do fascynacji wielkodusznością Boga, który – z wielkiej i odwiecznej miłości swojej – obdarowuje nas łaską i zaprasza do współpracy w dziele ewangelizacji serc, w budowaniu Kościoła, aby był święty i nieskalany. Abyśmy wszyscy żyli „ku chwale majestatu Jego łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym”, w Chrystusie Panu.

Marian Pisarzak MIC
mateusz.pl
______________________________

Przypisy:

[1] Miriam może oznaczać: 1. smutek i gorzkość, 2. Wróżkę, a także 3. panią lub władczynię. Zob. F.W. BAUTZ (red.), Biographisch—Bibliographisches Kirchenlexikon, t. 5, Hamm 1993, 812-815 (hasło oprac. W. LEICH); H. LANGKAMMER, Mały słownik biblijny, Wrocław 1993, 120.