Wydawca: Homo Dei |
Czemu wydajecie pieniądze na to, co was nie nasyci? – pyta prorok Izajasz i kontynuuje: Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a wasza dusza żyć będzie (Iz 55, 2–3). O to właśnie chodzi w tej książce: zdrowa duchowość musi traktować poważnie sytuację człowieka, musi budować na naszych potrzebach, tęsknotach i życzeniach. Opierając się na swoim doświadczeniu teologa i terapeuty oraz na swoich osobistych przeżyciach, Wunibald Müller dodaje odwagi wszystkim poszukującym zakotwiczenia religijności i wiary w swoim codziennym życiu, zabiegającym o duchowość, która naprawdę żywi.
Wunibald Müller – ur. 1950, jest psychologiem dyplomowanym, doktorem teologii, kierownikiem domu rekolekcyjnego opactwa Münsterschwarzach, autorem licznych publikacji.
Spis treści
Wstęp wydawcy polskiego
Przedmowa
Prolog
CZĘŚĆ I W trosce o zdrową duchowość
Rozdział I
Co nas naprawdę żywi
1. Co może być dla nas pożywne w spotkaniu terapeutycznym i duszpasterskim
2. Nie samym chlebem żyje człowiek (Mt 4, 4)
3. Pokarm dla duszy
Rozdział II
Warunki zdrowej duchowości
1. Duchowość przyczyniająca się do zdrowego psychicznie życia
2. Duchowość wkomponowana w koncert całego życia
3. Materiał świata jako gleba konieczna do rozwoju
4. Pozytywny stosunek do zmysłów i zmysłowości
5. Pozytywny stosunek do seksualności
6. Krzepiące relacje
Rozdział III
W trosce o duchowość, która żywi
1. Duchowość zakorzeniona w ziemi
2. Być całkowicie przy sobie życie tu i teraz
3. Chleb na pustkowiu
CZĘŚĆ II Pozostawać w Bożej miłości
Rozdział I
Pozostańcie w mojej miłości
1. Powierzyć się bezwarunkowo swojemu prawdziwemu ja
2. Trwać na co dzień w Bożej miłości
3.Ogromna budowla życia, hierarchii i doktryny obróciłaby się w proch, gdyby miłość ku Bogu zagasła
4. Ukoronowanie swojego samourzeczywistnienia: zjednoczenie z Bogiem
Rozdział II
Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie; lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie
1. Betlejemski żłóbek we mnie
2. Pozwalam psalmom, by wsiąkały we mnie jak rosa z nieba
3. Jestem naprawdę sobą, gdy trwam w Bożej miłości
4. Sanatio in radice
CZĘŚĆ III Iść własną drogą
Rozdział I
Chwałą Boga jest żyjący człowiek, a życiem człowieka jest oglądanie Boga
1. Głos, który ci mówi: To jest twoja droga
2. Trzeba być tym, kim się jest
3. Nasze ja rodzi się w miłości
4. Odkryję, kim jestem, kiedy zagubię się w Bogu
5. Moim pokarmem jest pełnienie Twojej woli
Rozdział II
Iść swoją drogą
1. Gdy nie żywi mnie już to, co kiedyś mnie żywiło
2. Umrzeć, aby żyć przemieniać się i wzrastać
3. Żywię się swoim celem
Rozdział III
Przełamywać się
1. Przełomy życiowe dokonują się równolegle z wewnętrznym przełamywaniem się
2. Przełamywanie się jako wytrzymywanie
3. Przełamywanie się znaczy samouwalnianie
4. Surrender powierzyć się całkowicie i radykalnie
5. To nie droga jest trudna, lecz to, co trudne, jest drogą
Epilog
Czasami w sercach ludzi wierzących pojawia się pytanie: dlaczego na świecie jest tak dużo cierpienia, skoro Chrystus zwyciężył wszelkie zło? Dlaczego tak często przydarzają się nam trudne, niekiedy wręcz tragiczne sytuacje, skoro nasz Bóg jest Ojcem wszechmogącym? Czy Wszechmogący, który nas kocha, nie powinien ostatecznie tak o nas zadbać, żeby nasza życiowa droga była usłana różami?
Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Jednym z najczęstszych miejsc spotkania Jezusa z ludźmi (w Ewangelii Łukasza) są posiłki. Jezus nie gardzi żadnym zaproszeniem do stołu. Siada do wspólnego posiłku zarówno z najuboższymi, jak też z bogatymi faryzeuszami. Chętnie posila się także u przyjaciół. Wspólne posiłki – to ulubiony sposób przebywania Jezusa z ludźmi.