Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Michał Nieniewski
Co zrobić, by podziały w rodzinie nie psuły nam świąt
Z Małgorzatą Baster, psychologiem, rozmawia Michał Nieniewski
Święta Bożego Narodzenia to czas, kiedy szczególnie mocno dochodzi do głosu potrzeba życia w bezpiecznym, pełnym miłości domu. Rozczarowania i zawiedzione oczekiwania szczególnie w tym czasie są mocno przeżywane. Czasem pojawia się niezgoda, a nawet bunt wobec rzeczywistości.
Boże Narodzenie to czas wyjątkowo rodzinny. Niektórych krewnych widujemy tylko wtedy. Nierzadko dzielą nas z nimi zadawnione nieporozumienia, poglądy polityczne i etyczne, a nawet podejście do religii. Jak załagodzić te konflikty na czas świąt?
Nie ma uniwersalnej recepty psychologicznej, która rozwiązałaby każdy konflikt rodzinny. Konflikty, o których pan mówi, mogą być bardzo różnorodne i wymagać zróżnicowanych działań.
Jak dobrze przeżyć święta, jeśli ktoś z krewnych czymś zawinił? Czy to dobry moment, by skrytykować jego złe postępowanie?
Święta Bożego Narodzenia to czas, kiedy szczególnie mocno dochodzi do głosu potrzeba życia w bezpiecznym, pełnym miłości domu. Rozczarowania i zawiedzione oczekiwania szczególnie w tym czasie są mocno przeżywane. Czasem pojawia się niezgoda, a nawet bunt wobec rzeczywistości. Żeby nie dać się ponieść emocjom, musielibyśmy przejść na poziom bardziej filozoficzny niż psychologiczny. To kwestia tego, jak rozumieć drugiego człowieka i jak się z nim porozumieć, mając na uwadze jego inność: inne poglądy, temperament, doświadczenia itp. To kwestia tego, jak nabrać dystansu do przyczyny naszego nieporozumienia. No i jeszcze ważna sprawa: jakie mamy podstawy, żeby osądzać innych? Proponuję zacząć od siebie.
W jaki sposób zatem można zmienić swoje podejście?
Wielu osobom, nie tyko młodym, trudno jest osiągnąć taki filozoficzny dystans. Funkcjonuje on na zasadzie: „Odkładamy animozje, bo przesłanie Bożego Narodzenia jest ponad tym wszystkim”. To jest podstawowy sposób na to, by w ogóle dało się wspólnie przeżyć święta – bez kłótni, w rodzinnej atmosferze.
Przeżywanie świąt jest wewnętrzne i zewnętrzne. Jeżeli wewnętrznie człowiek jest pogodzony z sobą i z Panem Bogiem, to łatwiej mu znieść różne, czasami trudne, relacje zewnętrzne. Dlatego pierwszym krokiem do zmiany swojego nastawienia powinna być praca nad własnym przeżywaniem świąt i nad tym, jakie one mają dla mnie znaczenie.
Rozdźwięk między zachowaniem w czasie Bożego Narodzenia a codziennymi relacjami może być dla niektórych osób irytujący. Może powinniśmy zrezygnować z prób pogodzenia się, żeby uniknąć oskarżeń o hipokryzję?
W młodym wieku traktujemy wszystko bardzo emocjonalnie i jednostronnie. Stąd często próbę porozumienia czy przejście nad podziałami traktujemy wtedy jak hipokryzję. Jednak to jest kwestia podejścia i zgody na to, że drugi człowiek jest inny, a mimo to możemy się porozumieć. Kiedy spróbujemy spojrzeć na problem z pozycji drugiej osoby, nabiera on często innego znaczenia i nowa perspektywa otwiera drogę do porozumienia, pogodzenie się bywa możliwe.
Warto spróbować tej innej drogi: zacząć od siebie. Starać się, by moje podejście zmieniło się na mniej emocjonalne i osądzające – choćby na czas świąt. Wyciszyć się. Starać się przeżywać Boże Narodzenie głębiej. Praca nad sobą wpłynie również na relacje zewnętrzne.
Rozmawiał Michał Nieniewski
Droga 24/2013
fot. Connie Ma Christmas Dinner
Flickr (cc)
Zobacz także
ks. Jacek Poznański SJ
Letnie miesiące spontanicznie kojarzymy z wypoczynkiem, z wyjazdami, podróżami, wyprawami. Szczególnie mocno odzywa się tęsknota za odprężeniem na łonie przyrody - gdzieś nad morzem, jeziorami, rzekami, na górskich szlakach lub w leśnym zakątku. Przyroda nas wabi swoim spokojem, naturalnością, dalą. Może nam ona dać jednak coś jeszcze: może nas ewangelizować. O objawiającej Boga mocy przyrody mówi nam Pismo Święte.
ks. Jacek Poznański SJ
Życie kleryka kojarzy mi się z bieganiem z jednego na drugie: wydarzenia kościelne, spotkania, konferencje, praca czy modlitwa. W moim seminarium z roku na rok to tylko przyspieszało. Miałem wrażenie, że muszę znać się na wszystkim. Tylko że takie wychowanie to formacja zadaniowców, skutecznych organizacyjnie, ale mało zdolnych do budowania relacji, tych indywidualnych w przyjaźni i tych wspólnotowych.
O tym, dlaczego seminaria duchowne wymagają reformy, z ks. Tomaszem Trzaskawką, sekretarzem Zespołu ds. przygotowania nowych zasad formacji kapłańskiej w Polsce rozmawia ks. Mirosław Tykfer
ks. Jacek Poznański SJ
Czasy, w których żyjemy, to okres nieustannie zwiększającego się indywidualizmu, niezależności i anonimowości. Czy w takich czasach jest jeszcze miejsce dla wspólnoty? W dużych miastach jest tak wiele kościołów, że ich mieszkańcy często nie wiedzą nawet, do jakiej parafii należą i nie mam tutaj na myśli osób niewierzących lub tzw. niepraktykujących, ale katolików, którzy regularnie uczęszczają na Eucharystię, tyle że za każdym razem do innego kościoła albo do kościoła szczególnie przez nich lubianego.
