Autor: Pierwiosnek (19 l.) (193.242.212.---)
Data: 2017-07-11 18:38
Mam 19 lat, mam za sobą mase problemów, już od najmłodszych lat..cały czas sama, caly czas krytykowana przez rodzine, ze nic nie jestem warta, nikt mnie nie zechce, ze bede musiała wiadomo co..pracowac w najstarszym zawodzie świata, samotnosc w szkole, problemy rodzinne, alkoholizm w rodzinie, krytykowanie mnie przerodzilo sie w kompleksy, wmawianie mi chorob.. teraz jestem jeszcze bardziej sama, nie mam i nigdy nie mialam chlopaka, nikt mnie nawet palcem nie tknął, chyba ze na powitanie, i jesli ojciec mnie szturchnie, jestem z tego powodu (tak mysle) troche, nie wiem jak to nazwać, może - ciągle zdenerwowana, nerwowa, niezaspokojona? caly czas cierpie, bo wiele mężczyzn/ chlopakow złamało mi serce, zawsze spotykałam sie z rozmową, a zawsze sie staralam, bardzo przezywałam odrzucenie, zawsze w domu mi mowili 'widzisz, mowilam Ci ze bedziesz sama haha', ludzie w moim wieku są niekiedy zareczeni, razem podrozują..ja nie jezdze na wakacje nigdzie, nawet bym nie mogla pewnie. Traktują mnie w domu jak 16 latke, mama chce mi myc glowe itd. I chcialam sie tylko spytać, pewnie troche egoistycznie..skoro ludziom którzy nic nie robią, nie są uczciwi sie tak uklada, a mi nie uklada sie w niczym, bo taka prawda..to dlaczego? nawet nie chce slyszec, ze to cierpienie nie ma sensu, czy po prostu musze cierpiec za kogoś, ze nie bede miala tego wynagrodzone..a powinnam mieć, nie nie jestem egoistka, ale taka jest prawda.
Poza tym, ciezko mi sie przekonać do tego, ze 'Bog jest z kazdym, Jezus tez, jest po Twojej stronie, ale oczywiscie tez po stronie kazdego czlowieka' Czlowiek tak samotny jak ja, potrzebuje (nie, nie psychologa) osoby ktora jest ze mną, ale nie w tym samym czasie z 7 mld reszta ludzi. Zle to brzmi, ale tak to wyglada
|
|
