logo
Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Modlitwa z Biblią w ręku (Mk 6,7-13)

 

Chwila refleksji


Wysłał Jezus Apostołów, aby głosili Słowo Boże. Otrzymali szczególną moc, ale też zalecenia, które miały pomóc w utrzymaniu zdrowej postawy Jezusowego ucznia, który ma służyć innym.

 

Każdy z nas jest posłany przez Jezusa. Jeśli nam to ewangelizowanie czasem zupełnie nie wychodzi, to czy nie dlatego, że ciągle w nas zbyt wiele pragnienia, by to nas zauważono, a nie jedynie Boże Słowo?

 

Chwila modlitwy

 

- Abyśmy nie bali się ani nie wstydzili mówić innym o Bogu, w taki sposób, w jaki dzisiaj potrafimy i w jaki inni zechcą nas słuchać.

 

- Abyśmy zauważyli i docenili jak wiele darów otrzymaliśmy od Boga, które pomagają nam służyć Bogu i ludziom w tym najważniejszym zadaniu, jakim jest miłość.

 

- Abyśmy nie zapominali o Jezusowych zaleceniach przekazanych wszystkim uczniom, a które chronią nas przed pychą i przed szukaniem dla siebie najlepszych miejsc, najgłośniejszych oklasków i największych zaszczytów.

 

- Abyśmy uwierzyli, że i my potrafimy mocą Jezusa czynić cuda, na miarę naszego duchowego bogactwa: rozradować serce, pocieszyć w bólu, przełamać samotność, wyrwać z nieśmiałości, podtrzymać na duchu.

 

Daj nam umiejętność bycia małymi apostołami, prosimy Cię Panie.

 

Bogumiła Szewczyk
bog-szew@wp.pl

 

***

 

Biblia pyta:

Nie mów: Któż mi ma coś do rozkazywania? Albowiem Pan z całą pewnością wymierzy ci sprawiedliwość. Nie mów: Zgrzeszyłem i cóż mi się stało? Albowiem Pan jest cierpliwy.
Syr 6, 3-4

***

 

KSIĘGA III, O wewnętrznym ukojeniu
Rozdział LIV. O RÓŻNYCH DZIAŁANIACH NATURY I ŁASKI

1. Synu, przemyśl dobrze działanie natury i łaski, bo są one całkiem odmienne i ukryte, trudno je rozpoznać nawet człowiekowi żyjącemu życiem duchowym, obdarzonemu wewnętrznym światłem. Bo wszyscy w jakiś sposób dążą do dobra i zawsze jest coś dobrego w ich słowach lub czynach, toteż łatwo się dać uwieść pozorom.

Natura jest podstępna, potrafi przyciągać, usidlać i omamiać, a zawsze ma za cel siebie, łaska zaś jest prosta, omija zło pod każdą postacią 1 Tes 5,22, nie stosuje żadnych sztuczek Prz 10,9 i działa wyłącznie dla Boga, bo Jego ma na celu.

2. Naturze obca jest myśl o śmierci, nie chce być ujarzmiona i tłumiona, nie chce nikomu podlegać ani sama poddawać się komuś, łaska zaś usilnie dąży do śmierci swego ja, buntuje się przeciwko popędom, chce być podległa, pragnie zostać pokonana, nie pożąda własnej wolności.

Lubi trwać w posłuszeństwie, nie pragnie nad nikim panować, ale zawsze chce żyć, trwać i pozostawać pod władzą Boga i gotowa jest poddać się pokornie każdemu dla Boga 1 P 2,13.

Natura pracuje dla własnej korzyści i do tego zmierza, aby od drugiego coś skorzystać, łaska zaś szuka nie tego, co dla człowieka wygodne i pożyteczne, ale co potrzebne wszystkim 1 Kor 10,33. Natura chętnie przyjmuje oznaki czci i szacunku, łaska zaś odnosi wiernie wszelką cześć i chwałę wyłącznie do Boga Ps 29(28),2; 96(95),7.

3. Natura lęka się pogardy i wstydu, łaska zaś cieszy się, że może cierpieć obelgi dla imienia Jezusa Dz 5,41. Natura lubi odpoczynek i spokój fizyczny, łaska zaś rwie się do trudu.

Natura poszukuje rzeczy ciekawych i pięknych, odpycha od siebie szpetne i pospolite, łaska zaś kocha to, co proste i pokorne, nie brzydzi się brzydotą, nie waha się odziać w znoszone łachmany.

Natura ogląda się na to, co doczesne, cieszy się z zysku, smuci się po stracie, złości ją byle krzywdzące słówko, łaska spogląda ku temu, co wieczne, nie przywiązuje się do tego, co przemija, nie zważa na żadną utratę, nie gniewa się z powodu ostrych słów, bo skarb swój i radość złożyła w niebie, gdzie nic nie ginie Mt 6,20.

 

Tomasz a Kempis, 'O naśladowaniu Chrystusa'

***

ODLEGŁOŚĆ

Że do nieba daleko, niejeden narzeka;
Ziemia dalej niżeli niebo od człowieka.

Adam Mickiewicz

***

Nie oczekuj pomocy od bankierów, kiedy znajdujesz się w tarapatach.

H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia'  

Patron Dnia



Św. Zyta
 
dziewica, patronka służących

Św. Zyta urodziła się w biednej, ale bardzo pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jej starsza siostra była cysterką, a jej wuj był pustelnikiem, którego miejscowi ludzie uważali za świętego. Św. Zyta odznaczała się dużym posłuszeństwem; każde polecenie matki traktowała jak wypełnianie woli Bożej. Mając dwanaście lat została służącą u zamożnego tkacza w Lukce, trzydzieści kilometrów od jej rodzinnej wioski Monte Sagrati. W tej rodzinie miała pozostać przez czterdzieści osiem lat. Codziennie znajdowała czas na wysłuchanie Mszy św. i odmawianie modlitw; swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, iż inne służące miały jej to za złe. Z początku jej pracodawcy mieli jej za złe zbyt hojne rozdawanie chleba biednym; z czasem jednak jej dobroć i cierpliwość przekonały ich zupełnie; święta stała się zaufanym przyjacielem rodziny. Dano jej wolną rękę jeśli idzie o rozkład pracy w domu; święta podjęła się jeszcze odwiedzin u chorych i więźniów. Szybko rozeszła się w Lucke wieść o jej dobrych czynach i nadprzyrodzonych wizjach, które miała. Odwiedzali ją nawet ludzie na wysokich stanowiskach. Po śmierci w roku 1278 ogłoszono ją świętą.

jutro: św. Piotra Chanel

wczoraj
dziś
jutro