Autor: Joy (---.lightspeed.austtx.sbcglobal.net)
Data: 2010-07-26 21:10
Dar proroctwa
"Troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś dar proroctwa" (1 Kor 14,1)
Jednym ze sposobów, w jaki Bóg przemawia, jest dar proroctwa. Bóg poprzez swoje słowo pragnie wpływać na swój lud, kierować i pocieszać go. Odnowienie darów charyzmatycznych, w tym daru proroctwa, ma miejsce w czasie, gdy w świecie dostrzegamy intensyfikację wielu form fałszywego proroctwa oraz dziwnych, a zarazem niebezpiecznych, środków szukania wiedzy o przyszłych wydarzeniach.
W języku potocznym słowo prorok bywa używane na określenie człowieka zapowiadającego przyszłość. W rozumieniu biblijnym prorok to ktoś, kto mówi w imieniu Boga. Nie należy proroka traktować jak wróżki, czy jasnowidza. Może w proroctwie pojawić się odniesienie do przyszłości, ale nie to jest jego istotą. Nie należy wytwarzać wokół daru proroctwa atmosfery sensacji. Strzeżmy się pogoni za niezwykłością, koncentracji na cudowności.
"Charyzmat proroctwa należy do zwyczajnego życia Kościoła lokalnego i nie powinien być traktowany jako niezwykła łaska. Prawdziwe proroctwo głosi wolę i słowo Boga, kieruje Boże światło na dzień dzisiejszy. Proroctwo napomina, ostrzega, pociesza i koryguje oraz służy budowaniu Kościoła."
Poprzez dar proroctwa Bóg przekazuje swoje własne myśli, dla pojedynczego człowieka lub dla wspólnoty. Pomaga to w rozumieniu Bożych dróg, w poznawaniu i wypełnianiu woli Pana, w świadomej współpracy z Nim. Głównym celem proroctwa jest zatem chwała Boża i dobro wspólnoty.
Powinniśmy cenić dar proroctwa i zachęcać do otwierania się na niego i rozwijania go. Ale nie każde proroctwo jest prawdziwe, nie każde pochodzi od Ducha Świętego. Bywa tak, że człowiek się myli. Zdarzają się tzw. nie proroctwa (pochodzące z ducha ludzkiego) i proroctwa fałszywe (pochodzące od kusiciela). Dlatego ogromnie ważne jest, aby proroctwa były rozeznawane.
Proroctwo może mieć różne formy. Jedną z nich są słowa wypowiadane w pierwszej osobie, jak gdyby przychodzące z umysłu Boga. Dar proroctwa jest bardzo przydatny w rozwoju osób i wspólnot. Niesie on nie tylko informację, ale moc Boga żywego, działającego. Gdy Bóg przemawia w konkretny i mocny sposób poprzez proroctwo, człowiek doświadcza Jego czułości, troskliwości. Jest to bardzo umacniające i przemieniające doświadczenie.
Żeby zbliżyć się bardziej do Boga, człowiek powinien wzrastać w poznawaniu i pełnieniu Jego woli. Szczególnie ważna jest wrażliwość na Boże natchnienia. Dar proroctwa jest pomocą w rozeznaniu woli Boga. Nie należy jednak przeceniać Jego znaczenia. Nie wolno też przeoczyć niebezpieczeństw z tym związanych.
Potrzeba, abyśmy dziś zastanowili się nad naszą postawą wobec charyzmatów, zwłaszcza nadzwyczajnych. Niektórzy uważają, że należą one tylko do historii Kościoła, że były potrzebne na początku, a potem zanikły. Pogląd ten nie ma jednak podstaw biblijnych, ani teologicznych. Przeczą temu również fakty - w późniejszych wiekach charyzmaty te objawiały się co prawda rzadziej ale nie zanikły całkowicie. Papież Leon XIII oddał XX wiek Duchowi Świętemu i właśnie ten wiek zaowocował ponownym rozwojem charyzmatów. Po Soborze Watykańskim II widać rozkwit charyzmatów w Kościele katolickim.
Źródło: http://odnowa.int.pl/nauczania.php?artykul=200&arch=&
|
|
