Autor: Tadeusz (213.25.39.---)
Data: 2002-02-08 09:21
Jeżeli pozostawił człowiekowi wolny wybór, to znaczy, że takie rozwiązanie uznał za najlepsze. Powiedziałbym nawet: jedynie możliwe, aby Jego plan mógł się zrealizować. Ten plan, to uczynienie człowieka Swoim podobieństwem przez miłość. Jedynie w wolności można nauczyć się kochać tak jak kocha Bóg, czyli stać się do Niego podobnym. Inaczej nasze istnienie nie miałoby sensu. Wystarczy spojrzeć na historię świata przez pryzmat rządów despotycznych, by to zrozumieć.
Istnieje niebezpieczeństwo pogrążenia się w grzechu, ale przecież Bóg także kusi i to kusi do dobra. Ta moc oddziaływania Boga wcale nie jest mniejsza, niż Złego, ale dobro, które jest pokojem i porządkiem, wymaga od człowieka pewnej pracy nad sobą. Zło pleni się łatwo jak chwast i nie wymaga wysiłku. Ponieważ nieprzyjaciel ludzkości zasiał ten chwast na całym świecie, a z wierzchu wygląda on zachęcająco i ponętnie, więc człowiek musi uważać, aby nie dać się złapać w pułapkę.
Bóg więc nie może ograniczać wolnej woli człowieka, ale przecież jakikolwiek grzech sprawia Mu ból. Na to trzeba spojrzeć z perspektywy rodziców względem dziecka. Nie zostawia grzesznika, ale ratuje go. Do końca usiłuje go uratować, jak w przypowieści o zabłąkanej owcy.
Bóg jest dobry. Jest dobry dla wszystkich: dla dobrych i dla złych, tak jak słońce świeci dla jednych i dla drugich, tak jak Łaska oczekuje na jednych i na drugich. I wreszcie tak jak każdy posiada wolę i czas w tym życiu.
Bóg nie czyni różnicy między grzechem i grzechem śmiertelnym. Jakikolwiek grzech sprawia Mu ból. Nie znaczy to, że nie ma różnicy między grzechami, ale że Boże miłosierdzie jest większe niż największy grzech. Żal raduje Go i skłania do przebaczenia. Opieranie się Łasce czyni Go bezwzględnie surowym, gdyż Sprawiedliwość nie może już przebaczyć nie pokutującemu, który umiera w takim stanie, pomimo wszelkich form pomocy otrzymanych dla nawrócenia. Biada nie pokutującym miastom – powiada Pismo.
Pozdrawiam.
|
|
