Dar rany serca 
 

Zostaliśmy zaproszeni, do zrozumienia intymnego znaczenia miłości Boga do człowieka, którą Boża Rodzicielka wlewa jak łaskę w nasze serca. Poczucia winy za grzech nie zdobywa się za pomocą zewnętrznego potępienia i próżnej moralności, nie zdobywa się przy pomocy katechezy i ciągłego przypominania kary, jaka nas spotka za ich popełnienie. Poczucie winy jest darem, łaską miłosierdzia, która dotyka serca, jest jego raną serca. Nam brakuje tej rany. Prosimy o nią pokornie za wstawiennictwem Maryi ze świadomością, że tylko Ona naprawdę pomoże nam odpowiedzieć na zło, jakie szerzy się w społeczeństwie, na zaniedbania, na powolność naszego Kościoła, na niezgodności, na które skarżą się wierni, irytując się, niepokojąc, poddając się, ponieważ nie odpowiadają na nasze starania. Pan prosi nas o jeszcze więcej: o prawdziwy płacz, który połączy się z płaczem Maryi, i który stanie się ofiarowaniem, oczyszczeniem ze wszystkich win ludzkości.

Pan prosi nas o współczucie podobne do współczucia Maryi, o płacz podobny do płaczu Jezusa, o ból, który złamie serce ponieważ wypłynie z kontemplacji Krzyża, a nie z braku konsekwencji w działaniu duszpasterskim, które ciąży ponad miarę. Pan wymaga od nas cierpienia, prosi o jeszcze głębszą skruchę, o ofiarę serca, które jest tylko darem Boga i jedynym środkiem, przez który płyną szczere łaski nawrócenia, w każdym współcześnie żyjącym człowieku.

C. M. Martini

teksty pochodzą z książki: "Z Maryją na co dzień - Rozważania na wszystkie dni roku"
(C) Copyright: Wydawnictwo SALWATOR,   Kraków 2000
www.salwator.com