Piotra, Małgorzaty, Marty, Nikifora – wyślij kartkę
Komentarz liturgiczny
Postać św. Piotra, wspominanego dziś w liturgii, to symbol Kościoła, który jest w drodze. Piotr nie tylko wyznaje wiarę w Chrystusa Mesjasza w imieniu wszystkich apostołów, lecz także otrzymuje misję prowadzenia tej Chrystusowej owczarni po ziemskich drogach. Ani wyznanie, ani nowe zadanie nie opierają się na jego osobistych zasługach i przymiotach, lecz są darem Boga, który powołuje według swoich kryteriów. Z woli Jezusa jest pierwszym pasterzem Chrystusowych owiec. To powołanie do służby Kościołowi, wspólnocie zbawionych. Piotr podejmuje się tej odpowiedzialności z wielką, a zarazem pokorną wiarą. Jego katedra staje się miejscem służby zbawieniu sióstr i braci w wierze. Można ją wypełnić tylko mocą z wysoka, o czym Piotr sam się przekonał. Jezus przypomina mi dziś o mojej odpowiedzialności za Kościół, która wyraża się również modlitwą za papieża.
Rozważania pochodzą z książki
Patron Dnia
katedra świętego Piotra
Historycy Kościoła zgodnie twierdzą, że św. Piotr, zanim udał się do Rzymu, założył biskupstwo w Antiochii, ówczesnej stolicy Wschodu. Św. Grzegorz Wielki stwierdza, że książę Apostołów przez siedem lat był biskupem tego miasta. Jest również jednomyślnie stwierdzonym faktem, że św. Piotr w czasie swojego pobytu w Rzymie zbudował tam kościół, jakkolwiek jego pobyt w stolicy Rzymskiego Imperium był często przerywany pełnieniem funkcji apostolskich w innych krajach. Pierwotnie święto upamiętniające objęcie władzy biskupiej przez św. Piotra było obchodzone albo 18 stycznia na cześć biskupstwa w Rzymie, albo 22 lutego na cześć biskupstwa w Antiochii. Katedra św. Piotra przypomina, że Chrystus powierzył mu urząd swojego zastępcy na ziemi. Wiara św. Piotra jest skałą, na której Chrystus zbudował swój Kościół.
jutro: Bł. Wincentego
