Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Komentarz liturgiczny
Żyj!
Bóg jest Bogiem żywych i daje nam życie, tak jak dawał życie do tej pory, ale jednocześnie te słowa są pewnym wezwaniem, zadaniem dla nas, nie możesz umierać, nie możesz być martwy w swojej wierze, w swoim pragnieniu życia, w swoich doświadczeniach, w swoich emocjach, w swoim intelekcie, w tym wszystkim, w czym jesteś, nie możesz być umarły, staraj się żyć na sto procent, żeby mieć Boga, bo Bóg kocha tych, którzy żyją, którzy żyją intensywnie.
Jezu, dziękuję Ci, że powołujesz mnie do miłości na sto procent! Proszę, spraw, abym potrafił kochać w sposób coraz bardziej wolny, bez dominacji, zaborczości i egoizmu.
Patron Dnia
Św. Zyta
dziewica, patronka służących
Św. Zyta urodziła się w biednej, ale bardzo pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jej starsza siostra była cysterką, a jej wuj był pustelnikiem, którego miejscowi ludzie uważali za świętego. Św. Zyta odznaczała się dużym posłuszeństwem; każde polecenie matki traktowała jak wypełnianie woli Bożej. Mając dwanaście lat została służącą u zamożnego tkacza w Lukce, trzydzieści kilometrów od jej rodzinnej wioski Monte Sagrati. W tej rodzinie miała pozostać przez czterdzieści osiem lat. Codziennie znajdowała czas na wysłuchanie Mszy św. i odmawianie modlitw; swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, iż inne służące miały jej to za złe. Z początku jej pracodawcy mieli jej za złe zbyt hojne rozdawanie chleba biednym; z czasem jednak jej dobroć i cierpliwość przekonały ich zupełnie; święta stała się zaufanym przyjacielem rodziny. Dano jej wolną rękę jeśli idzie o rozkład pracy w domu; święta podjęła się jeszcze odwiedzin u chorych i więźniów. Szybko rozeszła się w Lucke wieść o jej dobrych czynach i nadprzyrodzonych wizjach, które miała. Odwiedzali ją nawet ludzie na wysokich stanowiskach. Po śmierci w roku 1278 ogłoszono ją świętą.
jutro: św. Piotra Chanel
