logo
Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Komentarz liturgiczny

Słowa budzące trwogę


„Ile mi dacie, jeśli wam Go wydam?” (Mt 26, 15). Słowa wypowiedziane przez apostoła, jednego z najbliższych współpracowników, których Jezus sam wybrał, budzą trwogę. Był tak blisko Chrystusa, a mimo to nie potrafił odpowiedzieć miłością na miłość. To dla mnie ostrzeżenie – sama obecność na Mszy św. nie czyni świętym. Kiedy całym sercem i duszą rozpoznaję obecność Boga, wówczas nie szukam już żadnej innej korzyści. Pokorna świadomość ułomności ludzkiej natury podpowiada mi, że zdrada może przydarzyć się każdemu. Jezus jednak nikogo nie przekreśla, do końca daje szansę powrotu. Piotr skorzystał, Judasz nie. To lekcja pokory, by prosząc Boga o przebaczenie, umieć przebaczyć samemu sobie.

Raz jeszcze przebacz mi, Panie, wszystkie moje zdrady i podtrzymuj mnie mocno swoją dłonią, abym z pokorą czuwał, zawsze służąc tylko Tobie.
 


Rozważania pochodzą z książki
ks. Janusz Lekan
Edycja Świętego Pawła
www.edycja.pl 
 

Patron Dnia



Św. Zyta
 
dziewica, patronka służących

Św. Zyta urodziła się w biednej, ale bardzo pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jej starsza siostra była cysterką, a jej wuj był pustelnikiem, którego miejscowi ludzie uważali za świętego. Św. Zyta odznaczała się dużym posłuszeństwem; każde polecenie matki traktowała jak wypełnianie woli Bożej. Mając dwanaście lat została służącą u zamożnego tkacza w Lukce, trzydzieści kilometrów od jej rodzinnej wioski Monte Sagrati. W tej rodzinie miała pozostać przez czterdzieści osiem lat. Codziennie znajdowała czas na wysłuchanie Mszy św. i odmawianie modlitw; swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, iż inne służące miały jej to za złe. Z początku jej pracodawcy mieli jej za złe zbyt hojne rozdawanie chleba biednym; z czasem jednak jej dobroć i cierpliwość przekonały ich zupełnie; święta stała się zaufanym przyjacielem rodziny. Dano jej wolną rękę jeśli idzie o rozkład pracy w domu; święta podjęła się jeszcze odwiedzin u chorych i więźniów. Szybko rozeszła się w Lucke wieść o jej dobrych czynach i nadprzyrodzonych wizjach, które miała. Odwiedzali ją nawet ludzie na wysokich stanowiskach. Po śmierci w roku 1278 ogłoszono ją świętą.

jutro: św. Piotra Chanel

wczoraj
dziś
jutro