Kwiecień 2024

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zapowiada zdradę Judasza i zaparcie się Piotra. Obydwaj ciężko zgrzeszyli. 

Zaparcie się Piotra było przypadkowe. Zaklinał się, że nigdy nie opuści Jezusa. Jezus mu wtedy powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz" (J 13, 38). O Judaszu zaś powiedział: "lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził" (Mk 14, 21).

Judasz planował zdradę od dawna i wobec Jezusa nie miał on dobrej woli. Jego zdrada nie była przypadkowa. Judasz nie wierzył w posłannictwo Jezusa. Po cudzie rozmnożenia chleba Jezus powiedział: "Pośród was są tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku wiedział, którzy to są, co nie wierzą i kto miał Go wydać" (J 6, 64). 

Piotr kochał Jezusa, a Judasz nie. Można tak wnioskować z jego zachowania się na uczcie u Łazarza. Judasz widząc Marię Magdalenę namaszczającą stopy Jezusa drogocennym olejkiem oburzył się i powiedział: "Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? Zamiast się cieszyć, że Jezus został w ten sposób wyróżniony, on się irytuje nad wydatkiem nie swoich pieniędzy. Święty Jan zaraz przy tym dodaje: "Powiedział zaś to, nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano"  (J 12, 6). 

Judasz był postacią intrygującą. Był naocznym świadkiem cudów Jezusa, a jednak wątpił i do końca nie wierzył. Tak jak i inni apostołowie, z osobą Jezusa  wiązał on pewne ziemskie nadzieje. Jednak oni z czasem zmienili swoje nastawienie. Judasz, niestety, pozostał przy swoim. Nie pozwolił Jezusowi posłużyć się sobą, przeciwnie, to on chciał posłużyć się Jezusem. 

Judasz jednak nie był do końca zdeprawowany. Po zdradzie sumienie go ruszyło i zaczął żałować. Zwrócił pieniądze mówiąc: "Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną" (Mt 27, 4). Żal jego jednak nie był skierowany do Jezusa, ale do siebie samego. Taki żal jest żalem niedoskonałym, prowadzącym do rozpaczy. Nic dziwnego, że w końcu targnął się na swoje życie. Św. Piotr przeciwnie, kochał Jezusa i żałował, ze zdradził swojego najlepszego przyjaciela. Żałował Jezusa, nie siebie.

Los Judasza jest ostrzeżeniem dla wszystkich tych, którzy zamiast zbawienia, na pierwszym miejscu stawiają ziemską karierę i materialny dobrobyt. "Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?"(Mk 8, 36).

diakon Franciszek
diakonfranciszek@gmail.com

***

Człowiek pyta:

Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył?
Ps 116,12

Pan jest ze mną, nie lękam się: cóż mi może zrobić człowiek?
Ps 118,6

***

Mądrości się nie docenia, Koh 9

13. I taki przykład mądrości widziałem pod słońcem, a wielką mi się ona wydawała:
14. Małe miasteczko, i mężów w nim niewielu. I naszedł je potężny król, a wkoło je otoczywszy zbudował przeciwko niemu wielkie machiny oblężnicze.
15. I znalazł się w nim człowiek biedny, lecz mądry, i ten uratował miasto dzięki swej mądrości. A nikt nie pamięta o tym biednym człowieku.
16. Więc powiedziałem: Lepsza jest mądrość niż siła. Lecz mądrość biednego bywa w pogardzie, a słowa jego nie mają posłuchu.

Wyższość mądrości nad głupotą, Koh 9 i 10

17. Spokojne słowa mędrców więcej znaczą niż krzyk panującego wśród głupców.
18. Lepsza jest mądrość od narzędzi wojennych, lecz jeden grzesznik popsuć może wiele dobrego.
1. Nieżywa mucha zepsuje naczynie wonnego olejku. Bardziej niż mądrość, niż sława zaważy trochę głupoty.
2. Serce mędrca zwraca się ku prawej stronie, a serce głupca ku lewej.
3. Nawet gdy głupiec idzie drogą, brakuje mu rozwagi i mówi o każdym: To głupiec.
4. Jeśli gniew władcy się przeciw tobie podniesie, miejsca swego nie opuszczaj, bo zachowanie spokoju zapobiec może wielkim wykroczeniom.
5. Jest zło - widziałem je pod słońcem, to błąd ze strony władcy:
6. wynosi się głupotę na stanowiska wysokie, podczas gdy zdolni siedzą nisko.
7. Widziałem sługi na koniach, a książąt kroczących, jak słudzy, pieszo.
8. Kto kopie dół, ten może weń wpaść, a tego, kto mur rozwala, ukąsić może żmija.
9. Kto wyłamuje kamienie, może się o nie skaleczyć, kto rąbie drwa, naraża się na niebezpieczeństwo.
10. Jeśli siekiera się stępi, a nie naostrzy się jej, trzeba zwiększyć wysiłek. Pożyteczna jest wtedy mądrość, by osiągnąć powodzenie.
11. Jeżeli żmija ukąsi, nim doszło do zaklęcia, traci swój zysk zaklinacz.
12. Słowa z ust mędrca są przyjemnością, lecz usta głupca gubią jego samego.
13. Początek słów jego ust to głupstwo, a koniec jego mowy to wielkie szaleństwo.
14. A głupiec mnoży słowa. Nie wie przecież człowiek, co będzie, bo kto mu oznajmi, co będzie potem?
15. Głupiec tak się męczy wysiłkiem, że nie potrafi nawet dotrzeć do miasta.
16. Biada ci, kraju, którego królem jest prostak i gdzie książęta już z rana ucztują!
17. Szczęśliwyś, kraju, którego król ze szlachetnie urodzonych pochodzi, i gdzie książęta w czasie właściwym ucztują, na sposób męski, bez uprawiania pijaństwa.
18. Skutkiem wielkiego lenistwa chyli się strop, gdy ręce są opuszczone, przecieka dom.
19. Gdy dla zabawy gotują biesiadę i wino życie rozwesela, a pieniądz na wszystko pozwala:
20. w myślach nawet swoich nie złorzecz królowi ani w sypialni swojej nie przeklinaj możnego, bo ptactwo powietrzne zaniesie głos, a to, co skrzydlate, doniesie słowa.

***

Z BAADERA

Grzech, choćby najsilniejszy, skoro wydrzesz z łona,
Natychmiast przed oczyma spowiednika skona.
Jak drzewo, gdy mu ziemię obedrzesz z korzeni,
Choć silne, wkrótce uschnie od słońca promieni.

Adam Mickiewicz