___________________

 reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS

"Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie. Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu" (J 10, 37-38).

Wierzymy, że jeżeli Pan Bóg wysyła kogoś ze specjalną misją, takiej osobie daje specjalne argumenty czy dowody uwierzytelniające. I w dzisiejszej Ewangelii w rozgrywce z faryzeuszami Jezus na nie się powoływał.

1. Był zapowiadany przez proroków.
2. Wypędzał złe duchy i czynił cuda. Niektóre z nich były bardzo spektakularne, jak np. wskrzeszenie Łazarza, który był już od czterech dni w grobie.
3. W osobistym życiu i nauce Jezusa nie znalazł się żaden błąd czy grzech. Gdyby Jezus tylko w jednej rzeczy się pomylił, czy też zgrzeszył, czy wtedy faryzeusze i kapłani nie wypomnieli Mu to? Jezus raz o sobie powiedział: "Któż dowiedzie Mi grzechu?" Nie znalazł się nikt, kto by Jezusowi coś zarzucił.

Nieomylną naukę Jezusa kontynuuje Jego Kościół. Jeżeli nauka jest nieomylna i Kościół głosi obiektywne i bezbłędne zasady, to dlaczego wtedy jest tak prześladowany? Bo te prawdy wymagają od ludzi nawrócenia.

Niezmienne stanowisko Kościoła w sprawach moralnych draźni ich. Nie chcą słyszeć o niezmiennych i stale obowiązujących prawdach. Ludzi prawych i uczciwych, te obiektywne i bezbłędne prawdy będą oświecać, a grzeszników oślepiać, bo żyją w ciemności, jak mówi Chrystus: „Światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki” (J 3, 19).

diakon Franciszek
diakonfranciszek@gmail.com

***

Człowiek pyta:

Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?
Ps 11,3

Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze? Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę? Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
Ps 13, 2-3

***

Marność mądrości, Koh 1

12. Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem.
13. I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili.
14. Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem.
15. To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.
16. Tak powiedziałem sobie w sercu: Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem, a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.
17. I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,
18. bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.

Marność bogactw i rozkoszy, Koh 2

Koh 2:1-11
1. Powiedziałem sobie: Nuże! Doświadczę radości i zażyję szczęścia! Lecz i to jest marność.
2. O śmiechu powiedziałem: Szaleństwo! a o radości: Cóż to ona daje?
3. Postanowiłem w sercu swoim krzepić ciało moje winem - choć rozum miał zostać moim mądrym przewodnikiem - i oddać się głupocie, aż zobaczę, co dla ludzi jest szczęściem, które gotują sobie pod niebem, dopóki trwają dni ich życia.
4. Dokonałem wielkich dzieł: zbudowałem sobie domy, zasadziłem sobie winnice,
5. założyłem ogrody i parki i nasadziłem w nich wszelkich drzew owocowych.
6. Urządziłem sobie zbiorniki na wodę, by nią nawadniać gaj bogaty w drzewa.
7. Nabyłem niewolników i niewolnice i miałem niewolników urodzonych w domu. Posiadałem też wielkie stada bydła i owiec, większe niż wszyscy, co byli przede mną w Jeruzalem.
8. Nagromadziłem też sobie srebra i złota, i skarby królów i krain. Nabyłem śpiewaków i śpiewaczki oraz rozkosze synów ludzkich: kobiet wiele.
9. I stałem się większym i możniejszym niż wszyscy, co byli przede mną w Jeruzalem; w dodatku mądrość moja mi została.
10. Niczego też, czego oczy moje pragnęły, nie odmówiłem im. Nie wzbraniałem sercu memu żadnej radości - bo serce moje miało radość z wszelkiego mego trudu; a to mi było zapłatą za wszelki mój trud.
11. I przyjrzałem się wszystkim dziełom, jakich dokonały moje ręce, i trudowi, jaki sobie przy tym zadałem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem! Z niczego nie ma pożytku pod słońcem.

***

MĘDREK

Mędrek dmie się przed uczniem, przed spółmędrkiem chlubi,
Lecz zarówno spółmędrka i ucznia nie lubi:
Spółmędrka, żeby jego bogactw nie obliczył,
Ucznia, żeby ich nie skradł lub nie odziedziczył.
 

Adam Mickiewicz