___________________

 reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS

Z niedzielnej Ewangelii...
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, rok C

"...Zabrano Pana z grobu
I nie wiemy, gdzie go położono..." (J 20,2)

Przecież wierzysz w Zmartwychwstanie Jezusa. Trzęsienie ziemi, zaćmienie słońca, odsunięty kamień. Grzmoty i błyskawice. Ale bliższy ci Jezus z drogi krzyżowej. Ból, cierpienie, samotność. To ci bliższe, to rozumiesz, to czujesz. Odprowadzasz Go aż do Grobu i wszystko wiesz. A potem to już ani rozum, ani serce nie pomoże...

"...I nie wiemy, gdzie go położono..."

Przecież wierzysz w Zmartwychwstanie ludzi. W wieczne życie. Ale bliższy ci Jezus z drogi krzyżowej. Bliższe ci puste miejsce przy stole i wymięta fotografia. Ból, cierpienie, samotność. Bo kiedy odchodzi ktoś ci najbliższy - nie wiesz nic. Odprowadzasz go myślą aż do grobu - i wszystko wiesz, rozumiesz, czujesz. A potem, to już ani rozum, ani serce nie pomoże...

"...I nie wiemy, gdzie go położono..."

Przecież wierzysz w Zmartwychwstanie. Ale gubią cię szczegóły. Wszystko chciałbyś przymierzyć i sprawdzić. Chciałbyś wiedzieć, co teraz robi, co teraz myśli, co teraz czuje. No bo jak mogą być szczęśliwi bez tego, co tak kochali na ziemi? Bez morza, nart i kwiatów, i bez ukochanego psa. To boli. Najbardziej boli, że mogą być szczęśliwi bez tych, których ukochali na ziemi. Bez nas...

"...I nie wiemy, gdzie go położono..."

Dlatego radość Zmartwychwstania okrywa cień. Nie zawsze umiemy go nazwać. Nie zawsze chcemy nazwać go po imieniu. Ale trzeba kiedyś uwierzyć, że świat nie kręci się wokół nas. Że bez nas życie będzie się toczyć dalej. I bez nas - tu, i bez nas - TAM...

"...Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem
nie rozumieli jeszcze Pisma..."

Bogumiła Szewczyk
https://rozwazaniabogumily.wordpress.com

***

Człowiek pyta:

Ustają moje oczy spoglądając ku Twemu słowu: kiedyż mnie pocieszysz?
Ps 119,82

Ile dni słudze Twojemu zostaje? Kiedy wykonasz wyrok na prześladowcach?
Ps 119,84

***

Korzyści, jakie przynosi mądrość w życiu prywatnym, Koh 11

1. Wyrzuć swój chleb na powierzchnię wód - a przecież po wielu dniach odnaleźć go możesz.
2. Rozdaj część między siedmiu czy nawet ośmiu, bo nie wiesz, co może się złego przydarzyć na ziemi.
3. Gdy chmury napełnią się deszczem, wylewają go na ziemię. A jeśli drzewo upadnie - na południe czy też na północ - na miejscu, gdzie upadnie, tam leży.
4. Kto baczy na wiatr, nie będzie siał, a kto ma chmury patrzy, nie będzie zbierał.
5. Jak nie wiesz, którą drogą duch wstępuje w kości, co są w łonie brzemiennej, tak też nie możesz poznać działania Boga, który sprawuje wszystko.
6. Rano siej swoje ziarno i do wieczora nie pozwól spocząć swej ręce, bo nie wiesz, czy wzejdzie jedno czy drugie, czy też są jednakowo dobre.
7. Przyjemne jest światło i miło oczom widzieć słońce.
8. Tak więc jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy i niech pomni na dni ciemności, bo będzie ich wiele. Wszystko, co ma nastąpić, to marność.

Cieszyć się trzeba z życia w młodości, Koh 11 i 12

9. Ciesz się, młodzieńcze, w młodości swojej, a serce twoje niech się rozwesela za dni młodości twojej. I chodź drogami serca swego i za tym, co oczy twe pociąga; lecz wiedz, że z tego wszystkiego będzie cię sądził Bóg!
10. Więc usuń przygnębienie ze swego serca i oddal ból od twego ciała, bo młodość jak zorza poranna szybko przemija.
1. Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: Nie mam w nich upodobania;
2. zanim zaćmi się słońce i światło, i księżyc, i gwiazdy, i chmury powrócą po deszczu;
3. w czasie, gdy trząść się będą stróże domu, i uginać się będą silni mężowie, i będą ustawały kobiety mielące, bo ich ubędzie, i zaćmią się patrzące w oknach;
4. i zamkną się drzwi na ulicę, podczas gdy łoskot młyna przycichnie i podniesie się do głosu ptaka, i wszystkie śpiewy przymilkną;
5. odczuwać się nawet będzie lęk przed wyżyną i strach na drodze; i drzewo migdałowe zakwitnie, i ociężałą stanie się szarańcza, i pękać będą kapary; bo zdążać będzie człowiek do swego wiecznego domu i kręcić się już będą po ulicy płaczki;
6. zanim się przerwie srebrny sznur i stłucze się czara złota, i dzban się rozbije u źródła, i w studnię kołowrót złamany wpadnie;
7. i wróci się proch do ziemi, tak jak nią był, a duch powróci do Boga, który go dał.
8. Marność nad marnościami - powiada Kohelet - wszystko marność.

Epilog

9. A ponadto, że Kohelet był mędrcem, wpajał także wiedzę ludowi. I słuchał, badał i ułożył wiele przysłów.
10. Starał się Kohelet znaleźć słowa piękne i rzetelnie napisać słowa prawdy.
11. Słowa mędrców są jak ościenie, a zdania zbiorów przysłów - jak mocno wbite gwoździe. Dane tu są przez pasterza jednego.
12. Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: Pisaniu wielu ksiąg nie ma końca, a wiele nauki utrudza ciało.
13. Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek!
14. Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe.

***

Jeśli dzieło wymaga namyślań się długich,
Jeśli go nie dokonasz bez pomocy drugich,
Jeżeli wielu głupców już je rozpoczęło,
Chcesz mieć czyste sumnienie, porzuć takie dzieło!
 

Adam Mickiewicz