Ostatnie dni i tygodnie dla wielu chrześcijan, i nie tylko, były dniami intensywniejszej modlitwy za Ojca Świętego. Cieszy nas fakt szybkiego powrotu do zdrowia Papieża i każdy jego gest świadczący o poprawie kondycji. Lekarze podkreślają siłę ducha i ciała Papieża, który ma już 84 lata. W tym kontekście bardzo wymownie brzmią słowa Orędzia Jana Pawła II skierowane do nas na Wielki Post 2005 roku.

Ojciec Święty, po raz kolejny podczas swego pontyfikatu, pochyla się nad problematyką obecności osób starszy w życiu społeczeństw i Kościoła, rolą, jaką mają do spełnienia i szacunku, jakim należy ich darzyć. Dla wielu społeczeństw, w których wzrasta ilość osób w podeszłym wieku, stanowi to problem nadzwyczaj aktualny. Papież przypomina, że życie człowieka jest cennym darem i domaga się ono poszanowania i miłości na każdym etapie swego rozwoju. Również wiek sędziwy, ze swymi dolegliwościami, nawet, gdy wiąże się u człowieka z chorobą i ograniczeniem własnej autonomii, "gdy zostaje przyjęty z pogodą ducha w świetle wiary, może stać się cenną okazją do lepszego zrozumienia tajemnicy krzyża, która nadaje pełny sens życiu ludzkiemu". Ważne jest jednak rozwijanie świadomości, że ludzie w podeszłym wieku stanowią dla nas wartość.

Starość skłania człowieka do skupienia się na tym, co istotne, czego nie umniejszają mijające lata. Jan Paweł II w tej sytuacji dostrzega szczególne zadania dla osób starszych. "Jeżeli prawdą jest - pisze Papież - że człowiek żyje z dorobku tych, którzy go poprzedzili, a jego przyszłość w decydującej mierze zależy od tego, w jaki sposób zostały mu przekazane wartości kultury narodu, do którego należy, to mądrość i doświadczenie osób starszych mogą oświecać jego kroki na drodze postępu ku coraz pełniejszej formie cywilizacji". Dlatego naszym zadaniem - naszych wspólnot i rodzin, szczególnie na czas Wielkiego Postu, jest odkrywanie na nowo możliwości wzajemnego ubogacanie się pokoleń, aby nikt z nas nie czuł się bezużyteczny z powodu wieku czy choroby.

Ojciec Święty udzielając swego błogosławieństwa, podkreśla, w kontekście śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, potrzebę przyzwyczajania się do myślenia o tajemnicy naszej śmierci z ufnością, aby ostateczne spotkanie z Bogiem było spotkaniem dającym szczęście.

oprac. ks. Maciej Chwarścianek