Autor: Bogumiła (---.internetdsl.tpnet.pl)
Data: 2009-05-04 09:37
Dorota, to są właśnie te pytania, na które nie znamy odpowiedzi "na pewno". Ale odpowiedzi trzeba szukać w kręgu takich myśli:
1. Grzech przeciw Duchowi Świętemu, to nie jakiś jeden konkretny grzech, tylko stan. Stan, w którym chcesz trwać w grzechu. Jeśli już nie chcesz (czy to po jakimś wydarzeniu, czy tuż przed śmiercią) no to nie ma grzechu przeciw Duchowi Świętemu, więc nie ma tego, co powtarzamy: Że nie będzie odpuszczony.
2. Tylko Bóg wie na ile to nasze "nie żałowanie sobie" jest bezczelne wobec Boga, a na ile jest naszym zagubieniem. Być może od tego również będzie zależało, czy Bóg pozwoli nam znaleźć czas na pojednanie przed czy w chwili śmierci. Jak pisała "m" - umiera się w różny sposób. Modlimy się "od nagłej a niespodziewanej śmierci zachowaj nas Panie". Dobrze, gdybyśmy mogli do "łoża śmierci" poprosić kapłana i wyspowiadać się. Ale możemy zginąć w wypadku, w pożarze, nie mając czasu na żałowanie za grzechy. Jeśli nie było we mnie ani odrobiny chęci pojednania z Bogiem - On przecież o tym wie. Bo z tego pytania wygląda, jakbyś martwiła się, że niektórym udało się Boga oszukać.
3. Oceniając innych, tych którzy "sobie pozwalają" warto popatrzeć też na siebie. Bo z czego się te pytania biorą? Z pewnej zazdrości, że inni mogą a ja nie mogę. A przecież każdemu "wolno" odrzucać Boga, mnie też. Jeśli Go nie odrzucam, bo nie chcę odrzucać, to skąd ten żal/pretensje/oburzenie? No po prostu, przyznajmy, żal nam jest, bo my też byśmy chcieli sobie "napozwalać". A tu, kurcze, nie można ;))) Czy więc aż tak bardzo różnimy się od tych, którzy robią to, czego my choć też chcemy, nie robimy, robiąc jednak z siebie męczenników?
4. To odczucie "niesprawiedliwości" Bożej świadczy też o tym, jak daleko nam do Boga. Ludzkie poczucie sprawiedliwości koniecznie chciałoby widzieć jakąś konkretną linię, żeby było pewne że wszyscy przed nią pójdą do nieba, a ci co za nią - do piekła. Do piekła nie tylko ci, którzy mnie skrzywdzili (bo że oni do piekłą, to jasne ;)) Bycie dobrą mnie męczy. Za to się należy niebo. Kto się nie męczy bo mu się nie chce - ma iść do piekła. I nawet nie o to chodzi, że gdyby ludzie tę linię rysowali, to być może ja też znalazłabym się już za nią. Chodzi o to, że teraz jest jakaś (podświadoma) walka między nami, nawet o Boga. A Bóg chce, żeby wszyscy byli w niebie. Dopóki my nie będziemy pragnąć tego samego, dopóki będziemy się oburzać lub mieć żal, że łotr na krzyżu za nic właściwie znalazł się w niebie, dopóki nie będzie to naszą radością - to daleko nam jeszcze do Boga. Kochać to chcieć tego samego co Bóg. Chcieć, by najgorszy zbrodniarz, takze ci, którzy nas czy naszych bliskich okrutnie skrzywdzili, żeby i oni znaleźli się w niebie. Wszelka "sprawiedliwość", która oczekuje dla kogoś piekła, jest po prostu brakiem miłości.
5. Ale nasze poczucie sprawiedliwości troszkę może udobruchać czyściec. No jednak, jak ktoś się mniej męczył na ziemi, to się pomęczy w czyśćcu. W ten sposób można by się całkiem uspokoić, gdyby nie odpusty. No bo ja się mam męczyć w czyśćcu całymi latami, a ktoś odmówi koronkę i już? I znów nie o to chodzi, że ja przecież też mogę tę koronkę i już. Chodzi o to, jak trudno nam jest naprawdę kochać. Jak bardzo nie umiemy wyjść z tego kręgu ludzkiego poczucia sprawiedliwości.
Właściwie to pierwszym aktem prawdziwego nawrócenia powinno być wybaczenie Bogu, że jest miłosierny dla wszystkich.
|
|
