Autor: zuzka (Bogumiła) (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2010-07-27 20:56
Najlepszym przykładem modlitwy ustnej (słownej) i myślnej (wewnętrznej) jest różaniec. Mogą być jedynie powtarzane słowa modlitwy, może być w tle doskonałe rozważanie tajemnic. Nie ma znaczenia, czy dzieje się to "w głowie" czy częściowo na głos. Jeśli w danej chwili nie umiemy tego robić naraz, możemy to rozdzielić.
O modlitwie ustnej i myślnej możesz poczytać tutaj:
Cytuję:
1. Modlitwa samych słów to nie modlitwa. Modlitwa wymaga wewnętrznej uwagi i uczucia duszy, ale wcale niekoniecznie co do znaczenia wymawianych słów. Inaczej mówiąc ustna modlitwa, która nie jest myślna, nie jest modlitwą.
2. Najważniejszą wypływającą z tego konsekwencją jest to, że myślenie, ćwiczenie umysłu, rozumowanie, rozważanie o prawdzie wiary, albo rozmyślanie nad tematem nie jest samo przez się modlitwą, ale jedynie przygotowaniem do modlitwy, pobudką do modlitwy, gdyż modlitwa jest jedynie bezpośrednio odprawiana przez wolę albo czułe przylgnięcie i zjednoczenie z Bogiem.
Nie istnieje więc nic takiego, jak jedynie ustna modlitwa, nikt też nie powinien popełnić tego błędu z powodu podziału modlitwy na ustną i myślną. Jedynie ustna modlitwa jest tym złudzeniem modlitwy, o której Bóg mówi: “Ten lud czci Mnie ustami, lecz jego serce jest daleko ode Mnie. Na próżno Mnie czczą.”
Ale rozróżnienie ma swoje właściwe znaczenie, chociaż bowiem każda modlitwa musi być myślna, by w ogóle być modlitwą, niektóre modlitwy są również ustne, niektóre jedynie myślne, bez żadnej formy słów i ich dźwięku, a nawet, więcej, modlitwa może istnieć jako milczące wzniesienie się woli ku Bogu, bez żadnych wyrażonych wewnętrznych słów czy określonych myśli."
Całość:
http://www.dominikanie.com/wilberf.htm
Jak wyżej już napisano, o modlitwie ustnej i myślnej pisała św. Teresa.
Cytuję słowa Tadeusza Machejek OCD z wprowadzenia do dzieł:
"Teresa nawołuje czytelników do łączenia modlitwy ustnej z myślną. Modlitwa ustna nie może być mechanicznym powtarzaniem słów, ale powinna się łączyć ze zrozumieniem ich treści i odniesieniem ich do Boga. W ten sposób modlitwa ustna staje się równocześnie modlitwą wewnętrzną. Słysząc, że niektórzy chrześcijanie nie uważają modlitwy myślnej za konieczną, tak im odpowiada: "Co mówicie, chrześcijanie? Czy rozumiecie, co to znaczy mówić, że modlitwa wewnętrzna jest niepotrzebna? Rzecz pewna, to wiem, że nie rozumiecie i ani nie wiecie, co to jest modlitwa myślna, ani co to jest kontemplacja, ani nawet jaką powinna być modlitwa ustna, bo gdybyście rozumieli i wiedzieli, nie ganilibyście z jednej strony tego, co chwalicie z drugiej" (D 22, 2).
W dalszym ciągu swych wywodów w obronie łączenia modlitwy ustnej z wewnętrzną Święta twierdzi, że do dobrego odmówienia modlitw ustnych trzeba najpierw przygotować się przez modlitwę wewnętrzną. Trzeba się zastanowić na wstępie, poucza Święta, kto jest Ten, do którego ma mówić, a kto człowiek, który chce rozmawiać z Bogiem Najwyższym i Wszechmocnym, aby przejął się wielkością Boga, a swoją niskością i słabością. Wtedy modlitwa będzie godna i skuteczna. Przed modlitwą ustną długa chwila upłynie na modlitwie myślnej. Kiedy już dusza zacznie odmawiać modlitwę ustną, powinna to czynić z wielką uwagą i zrozumieniem słów, które mówi do Boga: "Tak więc, zaczynając modlitwę, zacznijcie ją rozmyślaniem, kto jest Ten, do którego mówić macie, a w ciągu modlitwy myślcie i pamiętajcie, kto jest Ten, z którym rozmawiacie. Wszystkie lata waszego życia, choćby i tysiąc razy pomnożone, nie starczyłyby wam na to, byście w zupełności pojęły i zrozumiały, jakiej czci jest godzien ten Pan, przed którego obliczem drżą Aniołowie, którego rozkazom wszystko stworzenie jest posłuszne, którego wola jest czynem" (D 22, 7).
Wierność duszy modlitwie ustnej i myślnej jest warunkiem nieodzownym, aby Bóg wyniósł ją do łaski kontemplacji wlanej, o której Teresa traktuje szeroko i systematycznie w Twierdzy wewnętrznej."
|
|
