Autor: Gosia (---.adsl.inetia.pl)
Data: 2014-03-17 12:04
Pisząc o konieczności zdania się na wolę Bożą w naszym życiu też nie jestem gołosłowna. Mając własny zakład produkcyjny od dobrych 7-8 lat klepiemy biedę. Dosłownie. Nie stać mnie na wiele koniecznych zakupów, jak spodnie czy wierzchnie okrycia, czy wizyta u dentysty. I było jeszcze gorzej. Przestałam gotować w tygodniu obiady, ograniczyłam zakupy do minimum: chleb, masło i mleko. Syn rozpoczął studia w odległym mieście. Ze strachem zamiast radością myślałam o jego przyjeździe do domu, bo to wydatek... Oddałam tę sprawę Panu. "Pokieruj nami" - prosiłam. I nie stało się tak, że nagle opływamy w dostatki, a życie stało się bajką. Przede wszystkim zobaczyłam czemu to nasze zubożenie służy... Po latach bogactwa, poczucia bezpieczeństwa, nagle ciach... i ziemia usunęła się spod nóg pociągając w dół wszystko, co udało nam się osiągnąć i do czego baaardzo się przywiązałam. Straciliśmy niemal wszystko. Co zyskałam ? O dziwo, zyskałam spokój w sercu. Dlaczego ? Bo widzę, że w tym wszystkim jest Jego wola, Jego działanie. Dzięki temu odkryłam, że nie pieniądze są najważniejsze, ale miłość. Uczę się od nowa kochać mojego zagubionego jeszcze męża, wypełnia mnie miłość do moich dalekich od doskonałości dzieci. Do tej pory dawałam im drogie ciuchy, wczasy, komputery, gadżety, właściwie to opędzałam się od nich prezentami... A teraz, kiedy na to nie mam, mogę im dać tylko, a raczej "aż", miłość, oddanie, serce... Mam w sobie wiele radości, pokoju, bo oni oddają mi to samo. A na podstawowe potrzeby, tak się jakoś dziwnie dzieje, że zawsze to 20 zł mam w portfelu, a jak nie mam, to proszę męża i wtedy on te 20 zł mi daje. Jak będzie dalej ? Nie wiem. I wiecie co? Jakoś mi to nie spędza snu z oczu. Bóg wszedł w moje życie i wiem, że nie da nam zginąć, a to wszystko, co nam "zafundował", było nam zwyczajnie potrzebne. Żeby odnaleźć sens życia...
|
|
