Autor: Marek (---.global.tygrys.net)
Data: 2019-04-17 11:44
Myślę, że w pewnym sensie masz rację - ofiarowanie Bogu czegokolwiek (nie tylko Ciała i Krwi) przypomina trochę sytuację, kiedy mały chłopiec kupuje tacie na imieniny prezent ze swojej - otrzymanej od Ojca - tygodniówki.
I - wszyscy chyba "tatowie" przyznają - że coś takiego bardzo cieszy ojca :)
W przypadku Eucharystii jednak pojawia się dodatkowy czynnik; jako społeczność, jesteśmy Ciałem Chrystusa. Tak więc w pewnym sensie ofiarowujemy się Ojcu "jako Chrystus".
I kolejna sprawa: w potocznym rozumieniu funkcjonuje pogańskie pojęcie ofiary - jako czegoś, co człowiek ofiarowuje by "przekupić bóstwo" i sobie je zjednać.
W chrześcijaństwie jednak (a po części też w judaizmie) ofiara to coś, co powoduje powstanie i/lub odnowienie, odświeżenie więzi pomiędzy dwoma stronami.
Pisał o tym (wówczas jeszcze kardynał) Ratzinger w "Duchu liturgii":
"Niemal we wszystkich światowych właściwym centrum kultu jest ofiara. To ostatnie pojęcie obrosło jednak mnóstwem nieporozumień. Powszechnie przyjmuje się, że ofiara ma coś wspólnego z niszczeniem. [...] W tym miejscu jednak trzeba od razu zapytać o to, jaką właściwie radość Bóg miałby czerpać ze zniszczenia. Czy wskutek zniszczenia On coś zyskuje? Często powiada się, że w zniszczeniu kryje się akt uznania zwierzchności Boga nad wszystkimi rzeczami. Ale czy taki formalny akt może rzeczywiście służyć chwale Bożej? Z pewnością nie. Prawdziwe przekazanie Bogu rzeczywistości musi wyglądać zupełnie inaczej. Musi ono polegać, jak sądzą Ojcowie Kościoła odwołujący się do myślenia biblijnego, na zjednoczeniu człowieka i stworzenia z Bogiem. Zjednoczenie z Bogiem nie ma nic wspólnego ze zniszczeniem bądź niebytem, lecz związane jest z pewnym sposobem bycia. Oznacza ono porzucenie sytuacji oddzielenia, pozornej autonomii, bycia tylko dla siebie i w sobie. "
Warto zwrócić uwagę na piękną konstrukcję biblijną, mówiącą o Ciele Chrystusa zarówno jako Eucharystii, jak i o Kościele.
Na przykład poniższy fragment mówi o Eucharystii:
„A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.
Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.”/Mt 26,26-28/
Ten z kolei wskazuje na Kościół:
„Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami.” /Rz 12,4-5/
Tę dwoistość łączy i tłumaczy fragment z Listu do Koryntian:
„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?
Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.”/1 Kor 10,16-17/
Dlaczego tworzymy jedno ciało? „Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.”!
Rzeczywistość fizyczna odpowiada tu rzeczywistości duchowej: Chleb Eucharystyczny jest Ciałem Jezusa. Spożywając Go powodujemy, że i my „zbudowani jesteśmy z Jezusa”. Nic więc dziwnego że Pismo mówi o nas jako Jednym Ciele i to Ciele Chrystusa właśnie - bo z Jego Ciała zostaliśmy zbudowani
Troche na ten temat napisałem tu: http://analizy.biz/marek1962/eucharystia.pdf , mówiliśmy też o tym na sesji apologetycznej w 2017 roku (film z konferencji jest tu https://www.youtube.com/watch?v=iwqwo2k8s88 )
|
|
Re: Jak to jest ze zbawieniem, odpuszczeniem grzechów? nowy
Re: Jak to jest ze zbawieniem, odpuszczeniem grzechów? nowy
