Autor: Tomasz (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2019-06-20 15:34
Przeczytałem w końcu wszystkie trzy książki dr. Funga (bo kupiłem nie tylko tę polecaną przez G_JP, ale i dwie inne, które są dostępne na Allegro) oraz tę książkę polecaną przez moderatora na temat gniewu. Odnośnie gniewu - niestety, lektura książki niewiele mi pomogła. Nie będę może się tu szczegółowo rozpisywać, ale z grubsza rzecz biorąc z jednej strony bardzo mi nie pasuje traktowanie narodów jako jednego organizmu, a nie jako zbioru indywidualnych jednostek. Mam wrażenie, że Bóg ST kocha nie każdego człowieka z osobna, a jedynie dba o naród wybrany jako całość na zasadzie podobnej do tego, jak np. obecnie człowiek dba o gatunki zwierząt zagrożone wyginięciem - to znaczy człowieka nie interesuje każde zwierzę jako osobnik, a gatunek jako całość. Takie podejście Boga do ludzi mi nie pasuje, bo nie zgadza się moim obrazem Boga, który kocha każdego człowieka jak swoje umiłowane dziecko. Z drugiej strony nie podoba mi się to, że czytając słowa Pisma Świętego i próbując usprawiedliwić Boga nie można tego po prostu rozumieć tak, jak jest napisane, tylko należy szukać jakiegoś ulotnego sensu, który może być rozumiany na wiele sposobów zależnie od intencji czytającego. Mogę zrozumieć potrzebę interpretacji z uwagi na różnice językowe i kulturowe, jednak jak dla mnie powinno to być gdzieś jasno wyłożone - skoro są wybitni bibliści wszechstronnie zaznajomieni z kulturą tamtych rejonów to oczekiwałbym, żeby do każdego fragmentu Biblii opublikowano popularnonaukowy komentarz pozwalający współczesnemu człowiekowi bez własnych bezpodstawnych interpretacji zrozumieć, co autor tych słów miał na myśli. Takie jakby wydanie "Biblii zrozumiałej dla człowieka XXI wieku". O reszcie moich wątpliwości ma razie nie będę pisał, bo zrobiłaby się z tego książka.
Odnośnie głodówki - dzisiaj po południu mi cukier spadł do poziomu 97, ale poczekam jeszcze do jutra rana. Jeśli dalej będzie poniżej 100 to kończę głodówkę.
Taka myśl mi przyszła do głowy - może to być jakieś wyjaśnienie. Może niedoskonałe, ale z braku laku byłbym w stanie je zaakceptować. Otóż przy grzechu pierworodnym ludzie uzyskali możliwość samodzielnego rozeznania dobra i zła. Wtedy Bóg ich pozostawił samym sobie. Gdy widział, że ktoś jest nazwijmy to sprawiedliwy (chociaż chodzi mi o coś więcej, niż o sprawiedliwość - chodzi o to, że ogólnie był dobry w szerokim aspekcie) - przychodził do niego, gdy ktoś grzeszył - Bóg się od niego odwracał. Nie chce mi się wierzyć, że tyle ludzi być niesprawiedliwych, ale skoro w Sodomie Bóg nie znalazł nawet dziesięciu to może świat ludzi jest gorszy, niż mi się wydaje? W każdym razie Bóg w ST przychodził do sprawiedliwych, a innych traktował jak bydło. Sprawiedliwi to np. Noe, Abraham i Hiob (oraz pewnie wielu innych, których nie znamy z imienia). Przez wzgląd na tych sprawiedliwych coś robił. Np. przez wzgląd na Abrahama opiekował się Izraelem. Traktował ich trochę jak bydło, podobnie jak inne narody, ale się nimi opiekował. Skoro i tak niesprawiedliwi ludzie nie mogli trafić do nieba, to było w zasadzie obojętne, co się z nimi stanie na Ziemi (chociaż chyba niektóre postaci ST trafiły wprost do Nieba - np.Henoch czy Eliasz, nie wiem jak tacy ludzie, jak Abraham czy Hiob). W każdym razie Bóg traktował grzeszników jak bydło na zasadzie: "Macie wolną wolę i umiejętność rozeznania dobra i zła to róbta co chceta, ja będę robił swoje, a jak coś mi nie będzie pasować to po prostu potraktuję was siłowo". Dopiero jak przyszedł kolejny sprawiedliwy - Jezus Chrystus, który wziął na siebie grzechy wszystkich ludzi, to Bóg - przez wzgląd na Jezusa Chrystusa - zaczął inaczej traktować grzeszników. Właśnie ze względu na jednostkę - Jezusa Chrystusa - Bóg przestał traktować wszystkich grzeszników jak bydło, a zaczął w nich również widzieć swoje dzieci. I to obejmuje również tych, którzy czekali w szeolu.
Nie wiem, czy to wytłumaczenie jest zgodne z katolicyzmem. Ale myślę, że mimo pewnych oporów wewnętrznych byłbym w stanie je przyjąć. Czyli innymi słowy: Wtedy Bóg potopił Egipcjan dlatego, że było to dla niego plugawe robactwo a nie dzieci. Izraelici byli też w większości plugawym robactwem, ale przez wzgląd na Abrahama Bóg się nimi opiekował. Dopiero przez wzgląd na ofiarę Jezusa Chrystusa ludzie grzeszni przestali być dla Boga plugawym robactwem, a stali się również umiłowanymi dziećmi.
Jak pisałem, mam zastrzeżenia do tego wytłumaczenia. Ale może będę w stanie je przyjąć.
|
|
