Autor: Joanna (---.dynamic.gprs.plus.pl)
Data: 2021-01-22 20:26
Ogromnie Ci wspó³czujê. Mia³am 1.5 roku temu depresjê typowo poporodow±, ale bardzo gwa³townie rozwijaj±c± siê, g³êbok±, z my¶lami samobójczymi trwaj±cymi wiêkszo¶æ doby przez kilka tygodni. Ta rozpacz, pustka i beznadzieja... Nikt, kto tego nie prze¿y³, nie jest w stanie tego zrozumieæ. To by³o piek³o na ziemi, te¿ p³aka³am po kilka godzin dziennie, wy³am dos³ownie, nie mia³am si³y wstaæ z ³ó¿ka, umyæ siê, je¶æ...
Tylko wiedz, ¿e to jest choroba, to Ciê umys³ tak oszukuje, to nie jest prawda, to wszystko, co Ci siê wydaje takie bezsensowne. To z³udzenie, fikcja poniek±d. To minie. To naprawdê minie tylko bierz leki, chod¼ do psychologa, je¶li masz tak± mo¿liwo¶æ i zalecenie. Módl siê do Boga, wiem, ¿e to w tym stanie trudne, ale wysy³aj krótkie choæby my¶li, zawo³ania do Niego. On jest i wspó³towarzyszy Ci w tym wszystkim. Choæ wydaje Ci siê odleg³y i obojêtny - to mózg i jego biochemia Ciê tak oszukuj±.
Popro¶ bliskich o pomoc, o jaki¶ ciep³y, od¿ywczy posi³ek, o wys³uchanie, cokolwiek, co przyniesie Ci ulgê. Niech ta pomoc w miarê mo¿liwo¶ci bêdzie regularna, depresja nie lubi samotno¶ci.
Wiem, ¿e ciê¿ko siê czeka na ustanie choroby, bo dos³ownie ka¿da minuta jest udrêk± w takim czasie, ale ka¿da minuta przybli¿a Ciê do wyzwolenia.
Ja pomimo takich "wspomnieñ" z pocz±tku macierzyñstwa dzi¶ czekam na drugie dzieci±tko, a poza córeczk± ¶wiata nie widzê. Objawy minê³y (przy pomocy Boga, leków, bliskich i psychologa) i mam nadziejê, ze nigdy nie wróc±, choæ ró¿nie mo¿e byæ... ale ostatecznie to naprawdê "tylko" choroba, choæ ma przera¿aj±ce oblicze.
Modlê siê za Ciebie, Bóg z Tob±!
|
|
