Autor: Adam (---.dip0.t-ipconnect.de)
Data: 2021-09-12 20:22
Panie i Panowie. Nie o to mi chodziło, by szukać pomocy psychiatry. Bo nie potrzebuję. Stany te wywołuje inna choroba, ale ja właściwie nie wiem co mam robić. Coraz gorzej się czuję będąc sam. Nikt mnie nie akceptuje, a w kontaktach pułcią przeciwną to już w ogóle mi nie idzie.
Tacy wielcy katolicy, to radzą bym opduścił. Jako człowiek znienawidzony przez wszystkich też mam swoje potrzeby. I nie mam z nich zamiaru rezygnować. Dzisiwjszy świat to tylko wybór najlepszych, a ja jako uważany za tą gorszą osobę, to już nikomu nie potrzebny. Wspominaliście też dużo o narkotykach czy alkoholu. Otóż, problem polega na waszych"wnioskach" bo nie piję, nie ćpie. A w sumie można powiedzieć, że nie żyje za życia. Ludzie we mnie widzą idiotę, szaleńca czy debila. Nie wspaniałą osobę o stosunkowo dobrym sercu. Dzisiaj miałem doczynienia z pewnym gościem rok młodszym ode mnie. Wyzywał mnie z pare miesięcy raz po raz. Wkońcu ja wziąłem się dziś za temat, to po tym, co mu powiedziałem: Napisał, lepiej bym ciebie nie spotkał ty taki i owaki. Otóż, ludziom wydaje się, że na moich plecach są sanki, często poniewoerany jestem przez nich, do czasu aż nie dostaną pancza, wtedy ból dupy u nich rośnie i żal, ale zabawe mają zawsze przednią atakując. I już nie o to chodzi, że ja jestem teraz ten najgorszy, bo miałem przytaknąć mu na te jego wyzwiska, w głowie tej osoby rodzi się idea, że skoro tak,n to dojadę cię. Epilepsja długo nie leczona, bo taki mamy polski kaczy kraj. Wyprowadziłem się, bo umarłbym przed 30 stką. Co do waszych rad, są one niczym, bo jak mam skorzystać z rad typu; przestań palić czy ćpać i uprawiaj sport: Skoro od dawna tak robie, bo po mimoN że jestem z patologii to nie pije, nie pale nie ćpie i niestety nie spółżyje. Krzyż który noszę jest niewspółmierny. Nienawidzę Pana, ludzi, bo woecznie mnie ranią. Mam 26 lat i zero przyjaciół, zwoerząt czy kolegów z pracy. Ludzie postrzegają mnie jako oskbę słabą umysłowo, a ja mam dość. Bóg się pomylił, ja cierpie, bo mam pragnienia, a głód rośnie.
|
|
