Autor: Bogna (---.chello.pl)
Data: 2008-04-10 18:14
Z Komentarza do Biblii Poznańskiej:
"6,1-4. Zagadkowy ten tekst pochodzi z tradycji jahwistycznej. Nie jest wykluczone, że stanowi on rodzaj sagi, zwięzłe powtórzenie starożytnego, legendarnego opowiadania o wschodnich herosach - tytanach (hebr. nefilim) i uprawianej przez nich rozpuście; hagiograf wykorzystał tę legendę jako drastyczny obraz upadku moralnego na świecie. - Istnieją też inne próby wyjaśnienia pojęcia "synowie Boga". Za chybioną jednak trzeba uznać hipotezę Filona, Flawiusza oraz kilku Ojców, dopatrujących się w nich upadłych aniołów; niemożliwy jest przecież upadek cielesny u istot duchowych. Prawdopodobne jest natomiast ujęcie św. Jana Chryzostoma i św. Augustyna, według których idzie tu o Setytów i ich związki z Kainitkami (= córki człowiecze). Inni myślą o mężczyznach należących do klasy rządzącej lub po prostu o mężczyznach i kobietach, ponieważ mężczyzna został stworzony - wg biblijnego opowiadania - bezpośrednio przez Boga, kobieta zaś pochodzi jak gdyby od mężczyzny (według 2,21), jest więc niejako jego córką. Jedno wszakże jest pewne: napiętnowanie przez Autora nieograniczonego wielożeństwa, spowodowanego nieopanowaną zmysłowością. To jest motywem wyznaczenia ludziom przez Boga "stu dwudziestu lat" (ostatecznego okresu pokuty?). - a także potem, glosa nawiązująca do występowania ludzi-olbrzymów żyjących w czasach Mojżesza (por. Pwt 3,11 i 1 Sm 17,4-7). O gigantach przed potopem wspomina prorok Baruch (3,26-28), Księga Mądrości (14,6) i Księga Syracha (16,7n).
5. Antropopatyzmy: Jahwe żałował, martwił się; świadczą one o starożytności tekstu."
|
|
