Autor: ona (---.nat.umts.dynamic.eranet.pl)
Data: 2009-02-03 07:29
Witajcie,
Mam duży problem duchowy, który polega na tym, że pokochałam pewnego człowieka i nie wiem czy mogę modlić się o jego miłość. Mam 20 parę lat, ale nigdy nikogo nie kochałam szczęśliwie. Kiedy ktoś mnie zauroczył okazywało się, że nic z tego nie będzie. Cierpiałam, płakałam, ale szłam dalej. Wreszcie poznałam tego mężczyznę. Pojawił się kiedy tego bardzo potrzebowałam i wierzę, że dokonało się to dzięki Panu Bogu bo modliłam się o to. On wniósł w moje życie radość, ale też łzy i jeszcze większe cierpienie. On wie co ja czuję do niego, ale on nie czuje tego samego do mnie. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że on jest takim człowiekiem jakiego szukałam i o jakim opowiadałam Panu w modlitwie gdy go jeszcze nie znałam. Świetnie się rozumiemy, mamy podobne zainteresowania, wiele tematów do rozmów. Teraz widzę ile moje życie traciło kiedy jego jeszcze w nim nie było. Myślałam, że dam radę być tylko jego koleżanką, ale nie potrafię tak i dlatego zawiesiliśmy naszą znajomość. I teraz pojawia się dla mnie dylemat ponieważ w tej sytuacji nie wiem, czy mogę prosić Pana o to uczucie. W pracy układa mi się bardzo dobrze, nie narzekam na brak rzeczy materialnych, ale dlaczego Pan pomaga mi w tej kwestii, która dla mnie nie jest najważniejsza? A o miłość proszę tak długo...
Na pewno dzięki temu cierpieniu moje myślenie się zmieniło, zaczęłam poznawać Pana Boga z trochę innej strony, zaczęłam Go inaczej szukać. Może o to Mu chodziło? Chciałam rozpocząć Nowennę w tej mojej intencji, ale jest we mnie jakaś rezygnacja, że to i tak bez sensu, skoro do tej pory nic sie nie zmieniło, a doszło do tego, że zerwałam znajomość z tak bliską mi osobą, to pewnie nic nie ruszy w tej sprawie. No i jeszcze wolna wola człowieka, bo Pan nie zmusi go żeby mnie kochał. Z drugiej strony ciężko mi rezygnować z modlitwy o tą miłość bo to moja jedyna nadzieja, która sprawia, że rano chce mi się wstać z łóżka.
Pozdrawiam.
|
|
