Autor: Tomasz (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2019-06-07 17:28
Odnośnie mojego łakomstwa - jestem otyły od dziecka. Nie pamiętam, ale podobno moja Babcia, która mieszkała z nami mnie mocno dokarmiała i tak mi już zostało. Odnośnie mojego świadomego wyboru rodzaju życia - jako licealista poszedłem do poradni leczenia otyłości, gdzie lekarka zrobiła mi duży wykład, w którym mi wytłumaczyła, że będę musiał do końca życia ściśle przestrzegać diety, ale w zamian będę miał ogólnie mówiąc lepszą jakość życia. Powiedziała mi, że to jest kwestia wyboru - że trzeba nauczyć się ciągle sobie odmawiać, a w zamian można cieszyć się lepszym zdrowiem, dłuższym życiem i przyjemnościami, jakie daje życie. I że trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy warto. Zaznaczyła, że jej zdaniem warto. Ja wtedy pomyślałem, że moim zdaniem nie warto. I nigdy więcej do tej przychodni nie poszedłem (chociaż jeszcze potem dwa razy wysłali do mnie listowne zaproszenie).
Potem różnie bywało. Lata mijały, chodziłem do różnych lekarzy, miałem też paroletni okres, gdy się zmobilizowałem i z sukcesem stosowałem dietę (chociaż dość kontrowersyjną, bo była to dieta Kwaśniewskiego. Schudłem na niej sporo i miałem dobre wyniki badań, ale w końcu jako 30-latek poszedłem do zakonu i tam przestałem ją stosować). Po powrocie z zakonu już żadnej diety nie przestrzegałem. Teraz mam blisko 50 lat, mam cukrzycę i inne choroby związane z otyłością, wyniki badań mam fatalne, ale całkiem mi przestało zależeć.na swoim zdrowiu. Może byłbym się w stanie zmobilizować do powrotu do diety Kwaśniewskiego, ale lekarka cukrzycowa mi ją zdecydowanie odradza, a ja nie jestem w stanie się zmobilizować do innej diety i w dodatku nie mam chęci do tego. Chcę żyć i jako tako funkcjonować jedynie tak długo, jak żyją moi Rodzice, a gdy już odejdą ja też chciałbym odejść z tego świata.
Odnośnie trudności w rozumieniu tego, co czytam: Owszem, trudno mi wyjść poza literalny odbiór tekstu. O ile jestem to w stanie zrobić w przypadków tekstów, o których wiem, że są w jakimś sensie wymyślone (np. przypowieści czy księga Jonasza - jeśli wiem, że to tylko opowieść, a nie prawda historyczna to mogę uznać, że nie mam się skupiać na literalnym odbiorze, ale na odkrywaniu czegoś głębszego, co się za tym kryje) o tyle czytając coś, co ma być prawdą historyczną (a tak odbieram tekst o wyprowadzeniu Izraela z Egiptu i przejściu przez Morze Czerwone - jak rozumiem, nie jest to jakiś mit stworzony przez ludzi, tylko zapis historyczny) nie potrafię zajrzeć głębiej, skoro na pierwszym planie jest świadectwo czegoś okrutnego, co wydarzyło się w rzeczywistości.
Odnośnie tych tekstów o. Salija podlinkowanych w Twoim poście: Teksty te dla mnie są może bardziej akceptowalne od tego, co podesłała Kalina. Ale, jak pisałem: Mogę zaakceptować szukanie głębszego, ukrytego sensu w tekście, który jest w jakimś sensie owocem ludzkich przemyśleń i ludzkiej fantazji. Ale jeśli mam do czynienia z opisem zdarzeń historycznych to dla mnie wszelkie ukryte znaczenia są drugorzędne. Skoro podstawowy tekst jest dla mnie historycznym świadectwem okrucieństwa Boga to dopóki ktoś mi logicznie nie wytłumaczy, że jest inaczej to wszelkie ukryte znaczenia (że np. chodzi o jakieś symboliczne utopienie prześladujących nas grzechów w morzu miłosierdzia Bożego czy coś w podobnym stylu) są dla mnie próbą odwrócenia kota ogonem i się na to nie godzę. Dla mnie tym, co najważniejsze w relacji z Bogiem jest prawda, choćby ta prawda była bardzo niewygodna.
|
|
