Flawii, Justyna, Rajmunda, Faustyny, Placyda – wyślij kartkę
Medytacja tygodnia
26. Niedziela Zwykła, rok C
25 września 2022 r.
I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"
Różne do pokonania są odległości między człowiekiem a człowiekiem. Odległości mierzone dosłownie w milimetrach, centymetrach, metrach, czy kilometrach. Odległość jaka dzieliła bogacza od biedaka Łazarza była niewielka, łatwa do pokonania. Bogacz nie musiał nawet osobiście się fatygować, aby usłużyć żebrakowi, podzielić się z nim resztkami ze swego stołu. Mogli to uczynić na jego polecenie słudzy, którymi dysponował. Ale on nawet ich nie posłał, aby zaradzili potrzebom biedaka. Więcej zainteresowania okazały żebrakowi psy, które lizały jego rany.
Czy ja okazuję zainteresowanie moim bliźnim i tym, których dosłownie mam na wyciągnięcie ręki, i tym, którzy mieszkają na innym kontynencie, a o biedzie których informują mnie media? Czy to zainteresowanie przekłada się na podjęcie starań, aby im konkretnie pomóc? Z tymi pierwszymi dzielę się np. chlebem, na rzecz tych drugich wpłacam pieniądze na konto organizacji, które niosą im konkretną pomoc. Pomagam, aby oni kiedyś pomogli mi zająć miejsce na łonie Abrahama, wstawiając się za mną u Miłosiernego Boga. Czy umiem się bawić, cieszyć się życiem, ale też i pomagać?
Pomodlę się o to, abym nie zapomniał o tym, że moje życiowe wybory będą skutkowały w wieczności, abym czynami miłości w praktyce skracał dystans pomiędzy mną a moim bliźnim, szczególnie tym będącym w potrzebie, o pokój na świecie, Ukrainie.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych,
wypuszcza na wolność uwięzionych...
(Ps 146, 6-7)
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
***
 |
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:    |
Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio DivinaPolecane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem BożymZaprenumeruj medytację
Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2022
Patron Dnia
św. Faustyna Kowalska
Przyszła na świat 25 sierpnia 1905 r. jako trzecie z dziesięciorga dzieci w biednej i pobożnej rodzinie chłopskiej we wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się pobożnością, umiłowaniem modlitwy, pracowitością i posłuszeństwem oraz wielką wrażliwością na ludzkie biedy. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata: jako szesnastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie w Aleksandrowie i Łodzi zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom.
Głos powołania odczuwała w swej duszy już od siódmego roku życia. 1 sierpnia 1925 roku przekroczyła próg klauzury w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej.
W Zgromadzeniu otrzymała imię - s. Maria Faustyna. Nowicjat odbyła w Krakowie i tam złożyła pierwsze, a po pięciu latach wieczyste śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Pracowała w kilku domach Zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki.
Na zewnątrz nic nie zdradzało jej niezwykle bogatego życia mistycznego. Gorliwie spełniała swe obowiązki, wiernie zachowywała wszystkie reguły zakonne, była skupiona i milcząca, a przy tym naturalna, pogodna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości dla bliźnich.
Całe jej życie koncentrowało się na konsekwentnym dążeniu do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem i na ofiarnej współpracy z Jezusem w dziele ratowania dusz. Jezu mój - wyznała w Dzienniczku - Ty wiesz, że od najwcześniejszych lat pragnęłam zostać wielką świętą, to jest, pragnęłam Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze dotychczas żadna dusza nie kochała (Dz. 1372).
Zupełnie wyniszczona fizycznie, ale w pełni dojrzała duchowo, mistycznie zjednoczona z Bogiem, zmarła w opinii świętości 5 października 1938 roku, mając zaledwie 33 lata, w tym 13 lat życia zakonnego. Jej ciało złożono w grobowcu na cmentarzu klasztornym w Krakowie-Łagiewnikach, a w czasie procesu informacyjnego w 1966 roku przeniesiono do kaplicy.
Kanonizowana 30 kwietnia 2000 roku w Rzymie przez Jana Pawła II S.M.Faustyna Kowalska, znana jest dziś w całym świecie jako apostołka Miłosierdzia Bożego i zaliczana jest przez teologów do grona wybitnych mistyków Kościoła.
jutro: św. Brunona
