Zaprenumeruj medytację

Medytacja tygodnia

XXV Niedziela Zwykła, rok B

23 września 2018 r.

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"

Wygodne buty to gwarancja dobrego chodzenia, biegania, spacerowania, to szansa, że u końca dnia nogi nie będą tak zmęczone, obolałe, pełne bąbli czy bolesnych odcisków. Wygodne łóżko to gwarancja dobrego snu a więc wyspania się, odpoczynku, nabrania sił na nowy dzień zajęć, pracy, obowiązków. Wygodne ubranie to gwarancja swobody ruchów, a co za tym idzie dobrego samopoczucia, zadowolenia, satysfakcji. Pierwsze czytanie niedzielne uświadamia nam, że w życiu potrzebujemy niewygodnych ludzi. Oni swoimi czynami, słowami, swoim życiem będą nam przypominać o naszych powinnościach wobec Pana Boga czy bliźniego, wzywać do przestrzegania prawa i zasad karności, w wymiarze religijnym do porzucenia drogi grzechu i wkroczenia na drogę nawrócenia, poprawy życia, postępowania. Trzeba nam dziękować Panu Bogu, jeżeli mamy obok siebie takich niewygodnych ludzi, którzy potrafią powiedzieć komplement, pochwalić, ale jeżeli trzeba, także gorzką prawdę o naszym życiu i postępowaniu, powiedzieć to stanowczo, ale z miłością. 

Czy mam takich ludzi obok siebie? Czy cenię sobie ich komplementy, pochwały, ale też uwagi, upomnienia, wezwania do poprawy? Czy nie szukam towarzystwa ludzi mi wygodnych, którzy tylko mnie chwalą, prawią mi komplementy, zaś tego, co złe w moim życiu udają, że nie widzą, lub przymykają na to oko? Czy sam wobec innych potrafię być człowiekiem niewygodnym czyli potrafię pochwalić, ale też i zganić? Czy nie usiłuje ludzi mi niewygodnych uciszyć, odebrać im niejako głos, zmusić do milczenia a samemu dalej w najlepsze trwać w tym co złe? Czy zdaję sobie sprawę, że takim „człowiekiem niewygodnym” we mnie samym jest moje sumienie? Czy należycie się troszczę o jego formowanie?

Podziękuję Panu Bogu za ludzi niewygodnych, którzy potrafią mnie pochwalić, komplementować, ale też zganić, upomnieć, przywołać do opamiętania.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Oto mi Bóg dopomaga,
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę
i sławić Twe dobre imię... 
(Ps 54, 6.8)

Boże, wysłuchaj mojej modlitwy

***
 

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS  duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:

Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Polecane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym
Zaprenumeruj medytację
 

Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2018