Elżbiety, Teodora, Aureli, Malwiny, Zygfryda – wyślij kartkę
Medytacja tygodnia
14. Niedziela Zwykła, rok C
3 lipca 2022 r.
I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
(Łk 10, 1-4)
II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"
Żniwo wprawdzie wielkie. Na naszych oczach obserwujemy jak powiększa się liczba ludzkich serc, które potrzebują spotkania z Chrystusową Ewangelią. Nie brakuje też serc, które tę Ewangelię porzuciły a nawet z nią i Panem Jezusem walczą. Wniosek, liczba serc do zagospodarowania, odzyskania dla Boga jest bardzo duża. Czy ten stan rosnącej liczy serc pogubionych w życiu, oddalających się od Pana Jezusa i Jego Ewangelii napawa mnie smutkiem i troską? Czy moim środkiem naprawczym, pomocowym w tej sytuacji jest modlitwa za te pogubione serca? Czy modlę się, aby te serca ostatecznie trafiły do Bożego spichlerza, aby nie zostały zmarnowane?
Ale robotników mało. To jest bardzo niepokojąca tendencja w Kościele. Spadek liczy powołań do służby kapłańskiej. Powiększa się też liczba księży, którzy z różnych powodów porzucają szeregi kapłańskie. Ostatecznie liczba kapłanów posługujących w Kościele się kurczy, zmniejsza. Czy ta tendencja spadku liczby powołań mnie martwi czy jest mi obojętna? A może, o zgrozo, napawa satysfakcją? Czy cieszę się każdym, nowo wyświęconym kapłanem a martwi mnie każde kapłańskie odejście? Czy pragnę, aby robotników na żniwie Pana było coraz więcej?
Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wydaje się, że wspólnota Kościoła wobec ewidentnego kryzysu powołań się nie poddaje, woła, błaga, prosi Pana żniwa o nowych, gorliwych robotników, żniwiarzy, o nowych kapłanów. Czy jestem wśród modlących się o nowe powołania. Czy modlę się o nie sporadycznie czy systematycznie? Czy ufam, że spadkowa tendencja się odwróci i Pan wyprawi, nowych, licznych robotników na swoje żniwo?
Z ufnością pomodlę się o nowe powołania do służby kapłańskiej, do życia zakonnego. Pomodlę się za pogubione życiowo ludzkie serca o odnalezienie drogi do Pana Boga, do życia Ewangelią. Polecę Panu Bogu odpoczywających o dobry, godny odpoczynek. Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata, Ukrainy, ludzkich serc.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki...
(Ps 66, 16)
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Niech cała ziemia chwali swego Boga
***
 |
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:    |
Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio DivinaPolecane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem BożymZaprenumeruj medytację
Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2022
Patrona Dnia
św. Elżbieta Portugalska
Św. Elżbieta urodziła się w 1271roku. Była córką króla Aragonii i siostrzenicą św. Elżbiety Węgierskiej. Wyszła z mąż za króla portugalskiego Dionizego, z którym miała dwoje dzieci. W trudnościach życia oddawała się modlitwie i dziełom miłosierdzia. Posiadała szczególny dar godzenia zwaśnionych monarchów. Po śmierci męża wstąpiła jako tercjarka do założonego przez siebie klasztoru klarysek w Coimbrze. Umarła 4 lipca 1336 roku, jest patronką trzeciego zakonu św. Franciszka.
jutro: św. Antoniego i Św. Marii Goretti
