Zaprenumeruj medytację

Medytacja tygodnia

II Niedziela Zwykła, rok C

20 stycznia 2019 r.

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"

Z Ewangelii dzisiejszej niedzieli dowiadujemy się o zaproszeniu Jezusa i Jego uczniów na wesele w Kanie Galilejskiej. Nie wiemy, co spowodowało, że państwo młodzi zaprosili Jezusa, ale wiemy, że miało to dla nich pozytywne skutki. W życiu ludzie też zapraszają Jezusa do siebie z racji różnych wydarzeń religijnych. Wielu wypadkach zdaje się, że jest On dla nich takim bardzo ważnym, wręcz honorowym Gościem. Niestety, kiedy uroczystości się kończą, bardzo często ich dom i życie opuszczają goście a wraz z nimi także Jezus. Nie próbują Go zatrzymać, zaproponować Mu przejścia z roli gościa do roli domownika, stałego zameldowania. Tak porostu zamykają drzwi, serce i żyją na własną rękę, o własnych, ograniczonych siłach. Nawet kiedy im czegoś ważnego w życiu zabraknie, nie wzywają Jezusa na pomoc. Próbują sobie sami z tym brakiem poradzić. Najczęściej bezskutecznie.

Czy zaprosiłem Jezusa do swego życia? Czy poprosiłem Go, aby już w nim pozostał na stałe? Czy owszem, zapraszam Jezusa do siebie, ale tylko z racji jakiś wydarzeń, tak przy okazji, tak na chwilę, na kilka godzin? Czy kiedy one się kończą, daję do zrozumienia zaproszonym gościom, w tym Jezusowi, że czas opuścić mój dom, moje życie? Czy kiedy zaproszony Jezus zyskał w moim życiu status domownika, to o tym pamiętam? Czy liczę się z Jego zdaniem, szanuję Jego prawa, współpracuję z Nim na co dzień? Czy proszę Go o pomoc, kiedy odkrywam małe czy też duże, życiowe braki? Czy w moim życiu, domu jest także godne miejsce dla Matki Jezusa, Maryi?

Pomodlę się za tych, którzy Jezusa zapraszają do siebie sporadycznie, okazjonalnie, aby zaprosili Zbawiciela z perspektywą zatrzymania Go u siebie na stałe. Pomodlę się też o dobre i obfitego owoce Światowych Dni Młodych w Panamie.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie... 
(Ps 96,1-2)

Pośród narodów głoście chwałę Pana

***
  

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS  duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:

Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Polecane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym
Zaprenumeruj medytację
 

Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2019