Koran rzuca wyzwanie

"Kiedy są im recytowane Nasze znaki, oni mówią: "My już słyszeliśmy! Jeślibyśmy chcieli, to powiedzielibyśmy to samo. To są tylko baśnie dawnych przodków". I oto oni powiedzieli: "O Boże! Jeśli to jest prawda od Ciebie, spuść na nas deszcz kamieni z nieba albo sprowadź na nas karę bolesną"".
[Koran, sura Łupy, 31-32] 

To, że Koran jest wyraźnym cudem, danym Mahometowi, ma zasadzać się na jego absolutnej doskonałości i wyzwaniu. Doktor Subhi Salih pisze na ten temat: "Koran rzucił wyzwanie literatom arabskim, lecz ponieśli oni klęskę i uznali swą niemożność naśladowania go. Jest on bowiem najwyższym osiągnięciem ludzkiego słowa"^[1].

Sam Koran wypowiada się w tej kwestii: {Przynieście więc surę podobną do niego… jeśli jesteście prawdomówni}^[2]. Wyjaśnia to Ibn Kathir: "Takie jest wyjaśnienie "cudowności" Koranu: człowiek nie jest w stanie stworzyć czegoś takiego jak on - ani w dziesięciu surach, ani w jednej"^[3]. 

Dalej zaś sam Koran trwa w swoim wyzwaniu: {Albo też powiedzą: "On to wymyślił". Powiedz: "Przynieś dziesięć sur zmyślonych, podobnych do niego; i wzywajcie, kogo możecie, poza Bogiem, jeśli mówicie prawdę"! Jeśli oni wam nie odpowiedzą, to wiedzcie, że to wszystko zostało objawione tylko z wiedzą Boga}^[4].

Jeden z pisarzy muzułmańskich (Ahmad Omar Abu Hadżar) pisze: "Koran jest w języku arabskim (tj. języku Arabów) i jego słowa zostały zapisane literami alfabetu, z których tworzą słowa. Jego styl jednak sprzeciwia się ich stylowi, a pośród nich są królowie literackości i elokwencji, jeźdźcy w wyścigach poezji i homiletyki oraz wszelkich sztuk słowa, znawcy mądrości i przysłów. Koran wzywa do wspomagania się kim zechcą, aby udoskonalili się w tym, czego brakuje, i dopełnili swego przygotowania"^[5].

W tym kontekście widzimy także Raszida Al-Chajuna: "Uczeni i retorzy arabscy zgodzili się, że Koran jest cudem językowym, istotą zaś tej nadprzyrodzoności jest wyzwanie rzucone Arabom poprzez jasność wyrażania się i czysty język (które znają doskonale), aby stworzyli coś takiego jak on"^[6].

Dlatego zatem dziś muzułmanie, bez żadnego sprzeciwu, w każdej rozmowie mówią o cudowności w powiązaniu ze sposobem wysławiania się Koranu. To stało się ich wyzwaniem, argumentem, logiką i obroną w przypadku oskarżenia skierowanego przeciw Koranowi bądź osobie samego Mahometa. Koran jest według nich słowem Bożym, gdyż jest cudem i ponieważ rzucił Arabom wyzwanie, aby stworzyli coś takiego jak on, lecz oni nie byli w stanie tego zrobić. Według ich przekonań Mahomet jest prorokiem posłanym przez Boga. Innym razem zaś ich argumentem jest pytanie, czy to możliwe, że człowiek niepiśmienny potrafiłby stworzyć tak cudowny sposób wyrażania się mistrzów języka arabskiego i wielkich uczonych, o ile nie byłby posłany przez Boga.

Tak samo twierdzą, że wyzwanie będzie trwało do Dnia Zmartwychwstania i że jest ono rzucone każdemu, kogo poproszono, aby stworzył surę taką jak z Koranu, nawet jeśliby dżinn był wyznaczony mu za pomocnika.