Mówimy niekiedy, że "modlitwa to rozmowa z Panem Bogiem", niekiedy lepiej, że to "spotkanie z Panem Bogiem". Osoby patrzące na świat tylko materialnie mówią, że modlitwa to "czas zmarnowany dla Pana Boga".

Powiedziałbym jednak, że ważniejsze niż określenie jest pytanie o sens modlitwy. Jej istotą jest niewątpliwie miłość. I to nie tyle miłość człowieka do Boga, ile Boga do człowieka. Bóg nas kocha, bo nas stworzył, bo jesteśmy odkupieni przez Wcielenie, życie, Mękę, śmierć i Zmartwychwstanie Jego Syna, a przez modlitwę mamy szansę wchodzić w tajemnicę tej miłości. Modlitwa jest rzeczywiście spotkaniem z Panem Bogiem, spotkaniem, które przede wszystkim nam jest potrzebne. Gdy mówimy, że Pan Bóg czeka na naszą modlitwę, to raczej w tym rozumieniu, że "czeka" na okazję, by nam ofiarować wiele łask, by nam dać siłę do godnego życia, by nam wiele rzeczy wytłumaczyć, a czasami "przytulić" i "pocieszyć".

Zapewne pamiętamy odwiedziny Pana Jezusa w domu Marty i Marii. Ta scena uczy nas, że w modlitwie ważne jest zasłuchanie, zachwyt Panem Bogiem, wpatrywanie się w Niego. Gdy spotyka się mądrzejszy i głupszy, to na pewno lepiej jest, gdy głupszy więcej słucha, a mądrzejszy więcej mówi. Wobec tego w spotkaniu z Panem Bogiem jest znacznie lepiej, by człowiek znacznie więcej słuchał. Zresztą czy Pan Bóg czegoś nie wie? Czy umiemy Go czymś zaskoczyć? Mówimy na modlitwie, aby "się wygadać", a czasem dlatego, że nie umiemy milczeć albo boimy się milczenia. Na pewno warto wiele się nad modlitwą zastanawiać, a jeszcze więcej praktykować. I przede wszystkim dać się napromieniować Jego Miłością.

Magia i wiara

W magii człowiek próbuje znaleźć sposób, aby zapanować nad światem, w wierze próbujemy odszukać wolę Boga, aby Mu jak najlepiej służyć.

Niewiadomo skąd pojawił się straszny pomysł aby modlitwę traktować magicznie, jak jakiś oczyszczająco-umacniający obrzęd, który istnieje zupełnie obok życia. Tymczasem nie można oddychać poza ciałem, oddychać nie-dla-ciała. Jak już jesteśmy przy tym porównaniu, to zobaczmy, że szukając sposobów modlitwy, nie możemy zapominać, że tu nie tylko chodzi o technikę oddechu, bo co mi z umiejętnego i świetnie wytrenowanego otwierania ust, jeśli za tymi ustami nie ma zdrowych płuc. A jeszcze głębiej brak dobrego krążenia, które zaniesie ożywczy tlen do wszystkich komórek organizmu...

W naszej wierze, według słów Jezusa Chrystusa, istnieje ścisły związek modlitwy i codzienności. Osoba niesolidna, nieżyczliwa wobec otoczenia, osoba przepełniona narzekaniem i zgryźliwością na pewno dobrze się nie modli. Bo odniesienie do ludzi i spraw to po części skutek zanurzenia się w Panu Bogu, w Jego łasce. Czasem w ramach wzrastania w modlitwie trzeba wracać do tego, co wynika z Chrztu Świętego, z tak zwanego "powszechnego kapłaństwa". Najbliższe Panu Bogu jest życie, w którym nasze słowa, myśli i czyny są Jemu oddane. Jest możliwe, dla każdego dostępne, pamiętanie o Panu Bogu w każdej godzinie dnia, w pracy, podczas rozmowy, w sklepie i tramwaju, przy odpoczynku czy służeniu innym. Tego trzeba się uczyć, czasem nawet miesiącami, ale potem... Powoli życie i modlitwa stają się jednością.

ks. Zbigniew Kapłański