Na pytania Hanny Puchalskiej odpowiada ks. prałat Jan Stanisławski
Czym jest Triduum Paschalne?
Triduum Paschalne jest najważniejszym wydarzeniem roku liturgicznego w Kościele katolickim. Jest ono urzeczywistnieniem w mistyczny sposób męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Jakie dni składają się na Triduum?
Triduum rozpoczyna się w Wielki Czwartek wieczorem. W tym dniu celebrujemy pamiątkę Ostatniej Wieczerzy: ustanowienie Eucharystii oraz kapłaństwa. Po Mszy Świętej Najświętszy Sakrament zostaje umieszczony w ołtarzu adoracji, potocznie nazywanym ciemnicą. Wielki Piątek jest dniem bez ofiary Mszy Świętej. Jest to dzień wielkiej ciszy, podczas której rozważamy śmierć Jezusa Chrystusa. Najważniejszym wydarzeniem tego dnia jest Nabożeństwo Męki i Śmierci Pana Jezusa.
Idealnie byłoby, gdyby nabożeństwo odbywało się o piętnastej. Jednak ze względu na ludzi, którzy tego dnia pracują, odbywa się ono po południu. Nie może być odprawiane wieczorem. Nabożeństwo składa się z liturgii słowa oraz adoracji krzyża. Na koniec następuje procesja do grobu Pańskiego i adorowanie Najświętszego Sakramentu. Wielka Sobota jest dniem aliturgicznym. Tego dnia wierni przynoszą do kościołów potrawy do poświęcenia. Do tradycyjnych potraw należą: masło, często w kształcie baranka, mięso, chleb oraz jajka. Po zachodzie słońca w sobotę, a przed wschodem słońca w niedzielę następuje Rezurekcja.
Jakie znaki obrazują Triduum Paschalne?
Pierwszym znakiem jest paschał, umieszczany przy ołtarzu. Co roku powinien być nowy, wykonany z autentycznego pszczelego wosku. Drugim znakiem jest figurka zmartwychwstałego Jezusa. Ustawiamy ją na głównym ołtarzu lub jego pobliżu podczas Rezurekcji. Krzyż z zawieszoną czerwoną stułą jest trzecim znakiem Triduum Paschalnego. Stuła podkreśla arcykapłańską funkcje Jezusa zmartwychwstałego, jako zbawczego pośrednika między nami a Bogiem Ojcem.
Jedną z mnóstwa frapujących cech starej liturgii rzymskiej jest sposób operowania przez nią tekstami biblijnymi. Nawet krótki rzut oka na teksty liturgiczne pozwala zauważyć, że ryt mszalny jest swojego rodzaju gobelinem, w którym na rytualnej osnowie stałej i obligatoryjnej struktury, poza samymi lekcjami epistoły i ewangelii, opleciona jest również pewna liczba wersetów Pisma, tworzących antyfonę na wejście (Introit), graduał/traktus, werset Alleluja, a także antyfony na ofiarowanie i komunię.