2. Nadawanie znaczeń polega na wiązaniu określonych emocji z określonymi zdarzeniami, np. współczucia z widokiem cierpienia, lub też przeciwnie - obojętności z obrazami często ukazywanego smutku. Ponieważ w telewizji prezentowanych jest bardzo wiele obrazów nasyconych emocjami, rodzaj prowokowanych emocji ma bardzo duże znaczenie dla kształtowania nastawień dzieci do różnych zjawisk.
Oglądany program lub gra komputerowa mogą wzbudzić silne emocje, jednocześnie jednak, ponieważ emocje te następują bardzo szybko jedna po drugiej, mogą prowadzić do tego, że żadna z nich nie jest głębiej przeżyta i w rezultacie powodują tylko poczucie ogólnego pobudzenia i oszołomienia.

 

3. Trening jest powtarzaniem czynności powodującym wyuczenie się ich i przyzwyczajenie do ich wykonywania. Jeżeli chodzi o telewizję, korzystanie z niej polega nie tyle na powtarzaniu czynności, co na powtarzaniu przeżywania emocji wywoływanych przez programy. Częste przeżywanie podobnych uczuć powoduje, że stają się one dominantą emocjonalną odbiorcy. Jeżeli są to uczucia dramatyczne, towarzyszące np. obrazom krzywdy, częste ich przeżywanie może powodować desensytyzację, czyli zobojętnienie emocjonalne na analogiczne bodźce. W grach komputerowych trening ma znaczenie bardziej dosłowne. Gracz nabiera wprawy w posługiwaniu się komputerem, ćwiczy koordynację wzrokowo-ruchową, a jednocześnie wielokrotnie zadaje cierpienie i dokonuje zabójstw. Agresja ta jest wprawdzie symulowana, ale gracz uczy się jej i może ją później przenieść do realnego życia.

 

4. Prowokacja sytuacyjna polega na stwarzaniu sytuacji wymagającej od wychowanka samodzielnego rozwiązywania problemu i własnej aktywności. Jest ona szczególnie ważna w wychowaniu. Percepcja programów telewizyjnych nie działa w tym kierunku, raczej przeciwnie, może przyzwyczajać do braku aktywności. Jeżeli jednak autorzy programu starają się o to, mogą zachęcać odbiorców do wykonywania różnorodnych czynności poprzez apel, słowne wezwanie, zachętę i radę, przez przykład, czyli podanie wzoru zachowania, do którego chcą odbiorcę zachęcić, lub instruktaż - omówienie i pokazanie sposobu realizacji jakiegoś przedsięwzięcia. W grach komputerowych sytuacją wymuszoną przez ich reguły jest zasada stosowania przemocy, i przemoc ta jest nagradzana przez sukces osiągnięty w grze. Gracz identyfikuje się z agresorem i wygrywa, jeżeli skutecznie stosuje przemoc (często bardzo brutalną), a powtarzając to wielokrotnie nabywa w niej wprawy i przyzwyczaja się do niej.

 

Media więc, niezależnie od tego, czy twórcy programów mają świadomą intencję czy też odżegnują się od wychowywania nie chcąc nikomu nic narzucać, w rzeczywistości zawsze oddziałują na odbiorców, szczególnie odbiorców młodych, będących w okresie kształtowania postaw i systemu wartości.

 

Oddziaływanie mediów na odbiorców jest przez nich uświadamiane tylko częściowo. Mają oni oczywiście zdanie na temat tego, czy jakiś program im się podoba, ale - jak pokazują badania psychologiczne - nie potrafią ocenić zakresu wpływu tego programu na ich postawy. Dotyczy to osób dorosłych, a tym bardziej dzieci, które mogą powiedzieć, jaki film im się podoba, ale nie mogą przewidzieć tego, jaki będzie miał wpływ na ich psychikę.

 

Świadome oceny odbiorców są badane przez ośrodki badań opinii publicznej - możemy się z nich dowiedzieć, które programy są przez dzieci najbardziej lubiane, jak w opinii samych dzieci programy te na nich wpływają, a także jakie na ten temat mają zdanie rodzice i inni dorośli, ale nie możemy poznać wpływu faktycznego.

 

 

Liczne badania zagraniczne i polskie ukazują negatywne skutki żywiołowego oglądania telewizji przez dzieci. Szczególnie podkreślany jest negatywny wpływ obrazów przemocy i okrucieństwa. Zwraca się też uwagę na niższą kreatywność, stany lękowe, nadmierne pobudzenie wyrażające się nadruchliwością i trudnościami w skupieniu uwagi, nasilenie postaw konsumpcyjnych i erotyzację wyobraźni pod wpływem telewizji i gier komputerowych.

 

Różnice między opinią o wpływie telewizji wyrażaną na drodze samoopisu (jako odpowiedzi na kwestionariusze) samych widzów i ich rodziców, a opiniami będącymi wynikiem badań obiektywnych, bywają bardzo duże. Można je wyjaśnić tym, że psychologiczne mechanizmy oddziaływania różnych czynników na zachowanie człowieka są bardzo skomplikowane i najczęściej pozostają poza jego świadomością. Chodzi tu zarówno o modelowanie i desensytyzację, jak i o bodźce działające na podświadomość.