6. Unikaj błędów
Większość osób modlących się wstawienniczo staje wobec wielu wyzwań związanych z tą formą modlitwy.
Oto dwa najczęściej popełniane błędy:

 

- Gdy mówisz Bogu, co ma robić. Może to przybrać formę „żądania spełnienia obietnicy” z Pisma Świętego, lub powtarzania specjalnej modlitwy przez wiele dni, czy szturmowanie nieba dla osiągnięcia konkretnego celu (np. „Panie, spraw, aby mój syn przyszedł do wspólnoty...”). Jeżeli narzucamy Bogu nasze rozwiązanie w jakiejkolwiek formie, oznacza to, że traktujemy Stwórcę wszechświata jako osobistego służącego, czuwającego, aby w każdej chwili usłużyć nam zgodnie z wydanym poleceniem. „U Boga wszystko jest możliwe” – rzekł Jezus do swoich uczniów.
I to prawda! Dlatego kiedy zwracamy się do Niego w naszych potrzebach, Jemu pozostawmy rozwiązania. On postrzega i wie nieskończenie więcej niż my.

 

- Gdy koncentrujesz się bardziej na mocy niż na miłości. Modlitwy ukierunkowane na moc Boga mogą powodować, że spontanicznie podnosimy głos („Jezu, ULECZ męża Stasi!”) Zazwyczaj są obecne, gdy modlimy się o uwolnienie. Zdarza się wówczas, że modlący się wstawienniczo skupiają się coraz mniej na samym Bogu, a coraz bardziej na związywaniu i wyrzucaniu złych duchów. Jakąkolwiek formę modlitwy wybierzemy, skupmy uwagę na samym Bogu, nigdy na szatanie!

 

***

 

 

1.  Łańcuch modlitwy
Łańcuchy modlitwy funkcjonują w wielu wspólnotach – grupach modlitewnych, parafiach, zakonach itp. – jako źródła miłości i wsparcia. W większości przypadków ów „łańcuch” komunikacyjny przebiega drogą telefoniczną lub internetową. Tu także dyskrecja jest sprawą pierwszorzędną. Gdy ją zaniedbamy, nasz „łańcuch” połączy już nie posługujących, ale plotkarzy.

 

2. Ważna zasada
Gdy sami prosimy o modlitwę, informujmy także o jej efektach, co będzie pomocne w dalszej modlitwie za nas.