Kobieta pojawia się wśród uczestników przyjęcia, by okazać swoją miłość do Jezusa. Obmywa Mu stopy łzami wdzięczności i namaszcza Go drogocennymi wonnościami. Gospodarz jest zbulwersowany. Dlaczego Szymon oraz przeciwni Jezusowi faryzeusze w ogóle zaprosili Go na posiłek i do tego posadzili na honorowym miejscu? Czy Jezus przebaczył kobiecie dlatego, że tak go podjęła? Czy w słowach Jezusa była zawarta nauka wyłącznie dla kobiety? A może także dla faryzeuszy? 

 

Łukasz określa ją „grzesznicą”. To pojęcie miało znaczenie szersze niż „prostytutka”. Grzesznicami były te, które utrzymywały częste kontakty z poganami. Grzesznikami określano na przykład poborców podatkowych, pracujących dla Rzymian. Także ludzie doświadczający ciężkiej choroby lub kalectwa mogli być uważani za grzeszników: uważano, że bezpośredni kontakt z nimi może zanieczyścić (J 9,2). Należy tu zwrócić uwagę, że Łukasz nie używa określenia grzesznik pisząc o ludziach chorych; nie nazywa grzesznicą na przykład kobiety cierpiącej na krwotok. 

 

Wiemy, że faryzeusze i ludzie z miasta uważali tę kobietę za grzesznicę, nie wiemy jednak, dlaczego. Może była prostytutką, albo trudniła się mniej wyklętym zajęciem. Od Łukasza wiemy, że doświadczała pewnego rodzaju odrzucenia przez swoją wspólnotę. 

Jezus skorzystał z okazji, by wyjaśnić, co ocaliło kobietę. Nie było to namaszczenie przez nią Jego stóp. Nie były to jej łzy, bo te miały być wyrazem wdzięczności, a nie skruchy. Ocaliła ją jej wiara. Ponieważ grzesznica uwierzyła w Jezusa, Jej relacja z Bogiem uległa zmianie. I ta decyzja o zaufaniu otworzyła drogę do przemieniającej Bożej łaski. W izbie pełnej ludzi starających się o Bożą łaskę to wyjaśnienie musiało zostać wypowiedziane na głos. 

 

Nadzwyczajne zachowanie kobiety pasowało doskonale do sytuacji, ponieważ było ono reakcją na nadzwyczajny prezent, jaki otrzymała: łaskę. Łaska jest niezasłużonym darem. Nie można jej zdobyć. Przebaczenie, które otrzymała grzesznica, nie było nagrodą za jej zachowanie, ale darem bezwarunkowej miłości. 

 

Przebaczenie, jakie daje Bóg, jest niczym nieograniczone. Pismo Święte opisuje Bożą łaskę, używając słów takich jak obfita, nadmierna, przewyższająca – i mówi, że Bóg rozlał swoją łaskę na nas (Rz 5,17.20; Ef 1,6–7; 2,7–8). Jak woda tryskająca z fontanny, tak Boża łaska jest źródłem, które nigdy nie wysycha. Paweł napisał do Rzymian, że „gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5,20), zapewniając nas, że człowiek nie jest w stanie jej „przytłoczyć” czy „przebić” grzechem. Cokolwiek byśmy zrobili, Boża łaska jest większa od naszego działania. 

 

Lubimy klasyfikować grzechy. Zwykle dokonujemy ostrożnego rozróżnienia między grzechami ciężkimi a powszednimi. Tak czynili również faryzeusze. Nie byli bezgrzeszni, więc rysowali na piasku linie. Pewne grzechy mogły być odpuszczone, inne sprowadzały klątwę. Faryzeusze dokonywali w tym wyboru – które grzechy odpuścić, a których nie. Ale dla Boga liczy się każdy, nawet najmniejszy grzech. 

 

Pamiętajmy, że Jezusowa przypowieść dotyczyła nie jednego, ale dwóch dłużników. Obaj byli winni znaczną sumę pieniędzy. Jeden denar odpowiadał wartości dziennego dochodu. Dlatego jeden z dłużników był winien dwumiesięczną zapłatę, a drugi dwuletnią. Niezdolność do spłacenia długu kończyła się więzieniem. 

Boża łaska jest szczodra. Daje efekty, jakich nie przyniosą nasze najszczersze i największe wysiłki. Jej zasięg i wielkość przekraczają to, co jesteśmy w stanie zrobić, a co mogłoby zaszkodzić jej skuteczności. Jest dana, nie w nagrodę, ale pomimo tego, co uczyniliśmy. Rozrzutność to doskonałe słowo, by podsumować zasięg i głębię Bożej łaski. 

 

1. Jezus uznał religię wyznawaną przez faryzeuszy za hipokryzję. Przeczytaj Mt 23,24–28. Wypisz słowa, których użył Jezus, by opisać odstręczające zachowanie uczonych w Piśmie. Co każdy z tych obrazów mówi o faryzeuszach? 

2. Czy faryzejskie skłonności i zachowania są obecne w dzisiejszym Kościele? Czy potrafisz wskazać jakieś specyficzne przykłady? Jakie są konsekwencje promowania tego rodzaju moralności? 

3. Czy przed hipokryzją można się bronić? Wypisz sytuacje, w których jesteś osobiście winna obłudnego zachowania. Zastanów się, jak w przyszłości możesz uniknąć popadnięcia w pułapkę hipokryzji.