Marii, Marzeny, Ryszarda, Aldy, Marcelina – wyślij kartkę
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
Relacja wiary do sakramentów
Spotykamy nierzadko w naszych parafiach ochrzczonych, którzy - jak można sądzić - są ludźmi niewierzącymi. Czy można udzielać sakramentu (np. przy zawieraniu małżeństwa) ludziom niewierzącym?
Bez jakiegoś minimum wewnętrznej otwartości na wiarę ważne, a tym bardziej owocne przyjmowanie sakramentów jest niemożliwe. Jeśli Bóg "wiąże się" znakami sakramentalnymi z człowiekiem, w pierwszym rzędzie nie oznacza to zobowiązania dla Niego, ale właśnie dla nas. To nie my wymagamy czegoś od Niego, ale On wymaga od nas: naszej bezwarunkowej wiary. Wiara - przynajmniej u dorosłych - jest warunkiem przyjęcia każdego z sakramentów. Nie są one niczym automatycznym, co raz wprawione w ruch działa samo z siebie. Nie mogą być skuteczne tam, gdzie brak wiary i współdziałania. Sakramenty są jak nasiona na żyznej glebie, w przeciwnym przypadku nigdy nie przyniosą owoców.
Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/
Słowo "nieomylność" kojarzy się nam z nieskazitelną, doskonałością pod każdym względem lub nawet z bezgrzesznością. Tymczasem wiadomo, że "mylić się jest rzeczą ludzką". I papież, i biskupi w swym ludzkim, osobistym charakterze nie są spod tej reguły wyłączeni. Jak zatem trzeba rozumieć ich nieomylność?
