– Miłość i ból –

Przez wieki poeci opiewali miłość. Czuli, że jest ona najpiękniejszym podarunkiem, który Bóg dał naszemu sercu. Mimo to miłość jest zawsze związana z bólem i namiętnością. Ten, kto kocha, doświadcza nieba, ale czeka go też piekło samotności i bólu, jeżeli straci swoją ukochaną. Poezja często opisuje tragiczny los zakochanych: Romea i Julii, Tristana i Izoldy, Abelarda i Heloizy. Kolejne wersy z lamentu Menona za Diotymą Friedricha Hölderlina pokazują ból miłości:
 

My, uśmiechając się, własnego czuliśmy boga
W poufnej rozmowie, w jednej pieśni zbratanych dusz,
W zupełnej zgodzie ze sobą dziecięco radośni sami.
Lecz dom teraz opustoszał, zabrali mi
Oczy moje, i siebie z nią utraciłem.
Dlatego błąkam się wokół i niby cienie żyć
Muszę, bez sensu zda mi się dawno świat[3].
 

Poeci koncentrują się na miłości między mężczyzną i kobietą. W tym związku widzą tajemnicę miłości w ogóle. Miłość prowadzi ludzi do siebie. Dzięki miłości człowiek wie, kim jest, bez niej się gubi. Jednocześnie poeci przypuszczają, że istnieje uczucie, które przewyższa miłość między mężczyzną i kobietą. Jest to miłość Boga, która błyszczy w każdej ludzkiej miłości i przetrwa ją. Tego doświadczył Hölderlin, kiedy na końcu lamentacji za straconą Diotymą mówi:
 

Zatem pragnę też złożyć wam dzięki, bogowie - wreszcie
Z piersi swobodnej płynie poety nabożna pieśń.
I tak, gdy z Nią stałem na wzgórzu słonecznym,
Przemawia teraz ożywczo w moim wnętrzu bóg.
Więc żyć pragnę! Już wiatr się zieleni i niby dźwięk liry
Rozlega się z gór Apollina wołanie wzwyż!
Przyjdź, to było jak sen! Skrwawione skrzydła już
Ozdrowiały i odmłodzone żyją nadzieje.
A rzeczy wielkich do znalezienia zostało wiele, wiec kto
Tak kochał, niech idzie, bo musi, niech idzie za głosem
bogów[4].

Tak, ostatecznie nawet utrata ludzkiej miłości nie może złamać człowieka, ponieważ przez miłość do ukochanego przeziera coś, co jest niezniszczalne, co prowadzi do Boga. Droga od miłości między mężczyzną i kobietą do przeczucia boskiej miłości, która nie przemija, opiewana jest przez wielu poetów. Wyrażają oni to, co uczyniła mistyka, korzystając z języka erotycznego również w opisie miłości Boga. W niezliczonej ilości utworów poetyckich staje się widoczne to, co opisał św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian jako swoje własne doświadczenie miłości.

__________

przypisy:

  [3] Tamże, s. 20.