Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Ks. Marek Starowieyski
Po Zmartwychwstaniu
z cyklu: LEGENDARNY ŚWIAT APOKRYFÓW
Sprawiedliwość Boża okazała się nie tylko w losach Piłata, lecz także w losie Żydów. Wczesne średniowiecze było zafascynowane losami i zburzeniem Jerozolimy, a Wojna Żydowska Józefa Flawiusza w przekładzie łacińskim zwana Hegesipposem, stanowiła jedną z ulubionych lektur tej epoki. Taka jest geneza dwóch dziwnych i chwilami może nawet mało chrześcijańskich apokryfów: Zemsty Zbawiciela i Uzdrowienia Tyberiusza, które jednak cieszyły się wielką popularnością.
Boża sprawiedliwość
Ciężko chory Tytus, dowiedziawszy się od wysłanego z Judei Natana o Jezusie i jego cudach, natychmiast uwierzył, został uzdrowiony i przyjął chrzest, po czym wezwał Wespazjana i wspólnie udali się do Judei, by ukarać Żydów, którzy ukrzyżowali Jezusa. Oblegali więc Jerozolimę przez siedem lat, aż w mieście nastał straszny głód, a mieszkańcy się wzajemnie pozabijali. Reszta się poddała i tych z kolei zabili Rzymianie. Wtedy też pochwycono i uwięziono Piłata.
Chorował również i to bardzo ciężko cesarz Tyberiusz. Dowiedziawszy się o cudownych uzdrowieniach, wysłał do Jerozolimy Woluzjanusa, aby odnalazł ucznia Chrystusa, który by przybył do Rzymu i uzdrowił go. Woluzjanus przesłuchał Piłata i odesłał go do więzienia; spotkał również Józefa z Arymatei, który opowiedział mu o Weronice – kobiecie cierpiącej na upływ krwi, którą uzdrowił Jezus. Jak się dowiedział Woluzjanus, Weronika posiadała w domu obraz Jezusa, ale nie chciała o tym mówić i wypierała się. Poddana jednak torturom powiedziała, że ma go w domu, owinięty całunem, i codziennie oddaje mu cześć. Na widok tego obrazu Woluzjanus padł przed nim na kolana, a następnie wziął go ze sobą. Również Weronika wyruszyła wraz z nim w podróż do Rzymu.
Gdy tam przybyli, chory cesarz natychmiast wezwał Woluzjanusa, by zdał mu sprawę z podróży. Ten zaś opowiedział mu o Jezusie, o Jego życiu i śmierci. Gdy Tyberiusz dowiedział się o Jego ukrzyżowaniu, kazał wydać na śmierć Żydów. Następnie Woluzjanus opowiedział mu o cudownie odnalezionym portrecie Jezusa. Gdy go wniesiono i gdy zobaczył go Tyberiusz, natychmiast znikł z niego wszelki trąd, a ciało jego stało się jakoby małego dziecka. I nie tylko on wyzdrowiał, lecz także wszyscy chorzy, którzy tam się znajdowali. Tyberiusz zaś, pochyliwszy głowę i zgiąwszy kolana, rozważał owe słowa: Błogosławione łono, które Cię nosiło i piersi, które ssałeś – wzdychał do Pana, mówiąc ze łzami: Boże nieba i ziemi, nie dopuść, abym grzeszył, lecz umocnij duszę moją i ciało moje i umieść w królestwie Twoim, ponieważ zawsze ufam Twojemu Imieniu; wybaw mnie od wszelkiego zła, jak wybawiłeś trzech młodzieńców z pieca ognistego...
Wtedy nakazał przywołać do siebie Natana, ucznia Jezusa. Przyszedł więc Natan i ochrzcił go w imię Ojca i Syna Ducha Świętego. Wtedy cesarz Tyberiusz, uzdrowiony ze wszystkich swoich chorób, wstąpił na tron i powiedział: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechmogący i godny chwały, który uwolniłeś mnie z sideł śmierci i oczyściłeś mnie ze wszystkich nieprawości moich, gdyż bardzo grzeszyłem przed Tobą, Panie, Boże mój, i nie jestem godny, aby widzieć Twoje oblicze... Wtedy też pouczono cesarza Tyberiusza o wszystkich artykułach wiary, które przyjął z radością i z silną wiarą.
Następnie Tyberiusz udał się do senatu z cesarską pompą i nakazał, aby senatorowie uznali Jezusa i oddali Mu jednocześnie cześć jako Bogu prawdziwemu i aby poświęcili mu posąg w Rzymie, ważniejszy od posągów cesarzy i wszystkich bogów. Ale senat się nie zgodził na to, aby Chrystusa został przyjęty, a cesarz głęboko wzburzony obłożył licznymi karami najznakomitszych członków senatu, ponieważ nie przyjęli Chrystusa. Tak więc ten, który uprzednio postępował w sposób umiarkowany względem wszystkich, odtąd stał się okrutny względem senatorów. Tak powstała legenda o dobrych cesarzach, którzy zostali cudownie uzdrowieni mocą Jezusa, i nie tylko się ochrzcili, lecz także chcieli wprowadzić oficjalnie chrześcijaństwo do Rzymu. A w zniszczeniu Jerozolimy chrześcijanie widzieli karę Bożą za nieprzyjęcie Zbawiciela.
Zobacz także
Ks. Roman Chyliński CSMA
Chodzisz do Kościoła, wyznajesz wiarę, przyjmujesz Eucharystię, a nie kochasz, nie przebaczasz, nie wychodzisz z darem pojednania, nie chcesz rozmawiać o trudnych sprawach. Natomiast gniew, złość, chęć odwetu spowodowały u ciebie zamknięcie w sobie, jesteś usychający, drętwy i wycofany. Jezus dzisiaj i do ciebie mówi: „Wyciągnij rękę”.
Ks. Roman Chyliński CSMA
Wobec wielkości Chrystusa Jan wyraźniej dostrzega swoją nędzę i wyznaje ją: „To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie” (J 1, 30). Oświecony światłem z wysoka, głosi bezwzględne pierwszeństwo Chrystusa i Jego misji; On jest „wybrańcem Bożym”, który przyszedł chrzcić już nie wodą, lecz „Duchem Świętym” (tamże 33–34). Wobec Chrystusa żaden apostoł nie znaczy już nic, a raczej — znaczy tyle i może działać tylko o tyle, o ile uzależnia się we wszystkim i z pokorą od Niego.
ks. dr. Anrzej Tomko
Cała wspólnota zbawienia – Kościół jest nie tylko podmiotem działań ludu Bożego, ale również jego przedmiotem. Zatem nie jest budowany, lecz sam się buduje, nie jest aktualizowany, lecz sam się aktualizuje, nie jest urzeczywistniany, lecz sam się urzeczywistnia w poczuciu odpowiedzialności za wszystkich swoich członków.
