Wobec kapłana i dwóch świadków

Mówimy że kapłan udziela ślubu. Kto zatem jest szafarzem sakramentu małżeństwa - kapłan czy nowożeńcy?

Jakkolwiek każde zawarcie małżeństwa dotyczy w pierwszym rzędzie jedynie obu partnerów, to nie jest ono jedynie sprawą prywatną. Chrześcijanin jest członkiem wspólnoty Kościoła. Dla Kościoła natomiast małżeństwo jest sakramentem, a sakramenty powierzone są Kościołowi. Stąd katolicy zobowiązani są do zawierania małżeństwa w obliczu Kościoła, zgodnie z pradawną formą kościelną. Wprawdzie kobieta i mężczyzna sami sobie udzielają sakramentu małżeństwa, jednakże asystujący kapłan jako pełnomocny świadek Kościoła i w imieniu Kościoła przyjmuje od nich wyraz zgody małżeńskiej{przysięgę małżeńską} i wypowiada jego błogosławieństwa. Publiczna z zasady forma kościelna zawierania małżeństwa nie jest więc tylko formalnością, kwestią wydania metryki lub wręcz niestosowną ingerencją państwa i Kościoła w sferę prywatną. Małżeństwo stanowi niejako domowy Kościół, Kościół w pomniejszeniu. A przy tym małżeństwo i rodzina nie są tylko jakimś obrazem i wyrazem Kościoła, one same przyczyniają się aktywnie do budowania Kościoła. Mają być żywymi komórkami w Kościele.

Dla chrześcijan katolików normalnych okolicznościach małżeństwo zatem dochodzi do skutku jedynie wówczas, gdy zostaje zawarte wobec kompetentnego kapłana i dwóch świadków. Tą formą zawierania małżeństwa Kościół chciał początkowo położyć kres małżeństwom tajnym. Ponieważ nie można było publicznie ich udowodnić, małżeństwa te mogły się równie tajnie rozwodzić. Cierpiały z tego powodu najczęściej dzieci i kobiety. Na przykład już około 200 r. papież Kalikst wydał kościelne prawo małżeńskie i odrzucił dopuszczane przez państwo małżeństwa z osobami rozwiedzionymi. Jeszcze wcześniej św. Ignacy{zm. Ok. 107} wymagał dla zawarcia małżeństwa wśród wiernych zezwolenia biskupa. Rozporządzenie dotyczące małżeństwa wydawały najstarsze synody chrześcijaństwa.

Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/