Ojcze ubogich, który już w niebie
Cieszysz się wiecznej chwały skarbami,
Z wielką ufnością błagamy ciebie:
Święty Franciszku, módl się za nami.
My tak ubodzy na tym wygnaniu,
A tyś bogaty niebios darami.
W ojczyźnie wiecznej, w rajskim mieszkaniu,
Święty Franciszku, módl się za nami.
Proś, by niedola nasza ustała,
By świat zapłakał pokuty łzami,
By w sercach wiara zmartwychpowstała,
Święty Franciszku, módl się za nami.
Ty, coś tak kochał biednych grzeszników,
Ratuj nas, Ojcze, twymi prośbami,
Byśmy zmienili się w pokutników,
Święty Franciszku, módl się za nami.
Uproś nam wzgardę ziemskich próżności,
Naucz Jezusa chodzić śladami,
Naucz pokory i cierpliwości,
Święty Franciszku, módl się za nami.
Tyś Serafinem Bożej miłości,
Tyś ozdobiony Zbawcy ranami,
Serca już nasze wskrześ z oziębłości,
Święty Franciszku, módl się za nami.
Pan Jezus z Matką swoją Przeczystą
Niech już wszechwładnie rządzi sercami.
My Mu składamy cześć wiekuistą,
Święty Franciszku, módl się za nami.

Od siedmiu wieków pod stygmatów znakiem,
Hen, w Chrystusowy wpatrzeni Krzyż
Idziemy śmiało z Asyżu Biedakiem
Przyziemną ludzkość pociągnąć wzwyż.
Bóg mój i wszystko - to nasza pieśń.
Ona gra w sercu jak złoty róg.
Wszyscy, do czynu sztandary wznieść!
Któż przeciw nam, jeśli z nami Bóg?
Nie miecze krwawe - miłość naszą bronią,
Cichość, miast szumu husarskich piór.
Srebrzyste hełmy nam nie lśnią nad skronią;
Nam zbroją wiara i modłów chór.
Bóg mój i wszystko...
O pokój walczmy i o dobro w świecie,
Póki nie sprawi Franciszka zew,
Że zgodnym chórem, czy starzec, czy dziecię
Ten seraficzny zanuci śpiew.
Bóg mój i wszystko...

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbi Cię braciszek - słońce,
Co daje nam i dzień i noc,
Codziennie śle promienne gońce.
Wychwala Twoją Boską moc.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbi Cię braciszek - księżyc,
Co srebrem lśni wśród sióstr mych - gwiazd;
Gdy mróz - nasz brat, swym puchem śnieży,
On przypomnieniem Twoich łask.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbią Cię pogody, słoty,
Niech wielbi Cię huragan burz,
Niech wielbi Cię poranek złoty
Wśród słońca, woni lilii, róż.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbią Cię płynące rzeki,
Jeziora, morza, cichy staw,
Niech wielbi Cię kraj ziem daleki,
Zwierzęta, ryby, zieleń traw.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbią Cię skrzydlate ptaki:
To bracia, siostry - dar Twych rąk.
Niech wielbią Cię kwiatuszki, maki,
Rumianek, mięta z pól i łąk.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Niech wielbią Cię dziateczki małe,
Dorosła młodzież, dziewic chór,
Niech matki głoszą Twoją chwałę
I ojców - męski głosów wtór.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!
Najwyższy Ojcze, wieczny Boże,
Tyś dla nas stworzył cały świat.
Wielbimy Ciebie dziś w pokorze,
W miłości świętej siostra, brat.

Wsławiony bądź, o Panie mój,
We wszystkim, co stworzyłeś nam!

Wsławiony bądź, o Panie nasz,
We wszystkim, co stworzyłeś sam.
W tym, co na ziemi cieszy nas
I co na niebie świeci nam.
Niech wielbi Cię złociste słońce,
Co światłem swym rozprasza noc
I przez promienie swe gorące
Stworzeniom daje życia moc.

Wsławiony bądź...
Niech wielbi Cię srebrzysty księżyc,
Co rzuca w noc czarowny blask.
Niech chwałę Twoją wiecznie szerzy
Wszechświata ogrom, światło gwiazd.

Wsławiony bądź...
Niech wielbi Ciebie ziemia cała,
Co daje owoc pól i łąk.
Niech się dziękczynna wznosi chwała
Za dary Twych ojcowskich rąk.

Wsławiony bądź...
Najlepszy Ojcze nasz na niebie,
Tyś dla nas stworzył cały świat.
Dziękczynną pieśnią wielbim Ciebie
Za każdy Twej dobroci ślad.

Wsławiony bądź...

Święty Ojcze Franciszku, oto my, twoje dzieci, stajemy w pokorze przed tobą, aby z nabożeństwem przeżywać twoje odejście od nas. Wzrusza nas wspomnienie owego wieczoru, gdy z pogodą ducha, mimo dotkliwych boleści, witałeś śmierć jako furtiankę nieba i z radością wstępowałeś do wiecznej ojczyzny. Serce twe, jak zawsze pełne gorącej miłości, którą obdarzałeś zbolałych synów, gdy wokół ciebie zebrani opłakiwali twoje odejście. Twój wzrok ciała przyćmiony, to jednak dusza twa przepełniona była jasnością wiary i nadziei. Dźwigasz się na śmiertelnym posłaniu i w obliczu nadchodzącej śmierci błogosławisz ukochanym synom twojego zakonu. Chcesz, aby w świętym błogosławieństwie i na nas zstąpiła moc ukrzyżowanego Chrystusa. Teraz więc, nasz święty Ojcze i Patriarcho, uproś nam u Boga, aby twoje błogosławieństwo wydało obfite owoce w naszym życiu.


opracowanie tekstu Siostry Bernardynki