Sobota, 27 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Jan Paweł II
Maryjne Jana Pawła II
Jest to pierwsze tego typu opracowanie w Polsce. Zebrane w antologii modlitwy były wypowiedziane czy napisane w czasie długiego i intensywnego pontyfikatu Jana Pawła II (1978-2005). Adresatem modlitw, a zarazem nicią przewodnią, jest Maryja. Już sam tytuł sugeruje, że chodzi wyłącznie o modlitwy kierowane do Matki Bożej. Niekiedy, dla ich właściwego zrozumienia, konieczne było przywołanie obszerniejszego tekstu...
Ave Maria
Lourdes (Francja), 14 sierpnia 2004
Bądź pozdrowiona, Maryjo,
niewiasto uboga i pokorna,
błogosławiona przez najwyższego!
dziewico nadziei, proroctwo nowych czasów,
przyłączamy się do Twojego hymnu chwały,
by sławić miłosierdzie Pana,
by głosić nadejście królestwa
i całkowite wyzwolenie człowieka.
niewiasto uboga i pokorna,
błogosławiona przez najwyższego!
dziewico nadziei, proroctwo nowych czasów,
przyłączamy się do Twojego hymnu chwały,
by sławić miłosierdzie Pana,
by głosić nadejście królestwa
i całkowite wyzwolenie człowieka.
Bądź pozdrowiona, Maryjo,
pokorna służebnico Pańska,
pełna chwały Matko Chrystusa!
Panno wierna, święty Przybytku Słowa,
naucz nas wytrwale słuchać słowa,
być uległymi głosowi ducha,
wrażliwymi na Jego wezwania
w głębi naszego sumienia
i na Jego znaki w wydarzeniach historii.
pokorna służebnico Pańska,
pełna chwały Matko Chrystusa!
Panno wierna, święty Przybytku Słowa,
naucz nas wytrwale słuchać słowa,
być uległymi głosowi ducha,
wrażliwymi na Jego wezwania
w głębi naszego sumienia
i na Jego znaki w wydarzeniach historii.
Bądź pozdrowiona, Maryjo, Niewiasto bolesna,
Matko żyjących!
dziewicza oblubienico u stóp krzyża, Nowa Ewo,
bądź naszą przewodniczką na drogach świata,
naucz nas żyć miłością Chrystusa i ją szerzyć,
Matko żyjących!
dziewicza oblubienico u stóp krzyża, Nowa Ewo,
bądź naszą przewodniczką na drogach świata,
naucz nas żyć miłością Chrystusa i ją szerzyć,
naucz nas trwać razem z Tobą
przy niezliczonych krzyżach,
na których Twój syn nadal jest krzyżowany.
przy niezliczonych krzyżach,
na których Twój syn nadal jest krzyżowany.
Bądź pozdrowiona, Maryjo,
niewiasto wiary, pierwsza pośród uczniów!
Dziewico, Matko Kościoła, pomagaj nam zawsze
zdawać sprawę z nadziei, która jest w nas,
ufać w dobroć człowieka
i w miłość Ojca.
naucz nas budować świat od wewnątrz:
w głębi ciszy i modlitwy,
w radości miłości braterskiej,
w niezrównanej mocy krzyża.
Święta Maryjo, Matko wierzących,
nasza Pani z Lourdes,
módl się za nami. Amen.
nasza Pani z Lourdes,
módl się za nami. Amen.
* modlitwa odmówiona na zakończenie nabożeństwa różańcowego, oRpol. 25:2004 nr 10, s. 15.
Inne:
Zobacz także
Grażyna Starzak
Prywatne objawienia nie mają za zadanie poprawiania czy uzupełniania Ewangelii. Mamy objawienie w Chrystusie i do niego jesteśmy zobligowani w wierze i życiu, a z innych objawień można korzystać, jeśli służą rozwojowi duchowemu, poprawie życia, czynią lepszym chrześcijaninem i są zgodne z duchem Chrystusa.
Z ks. prof. Wojciechem Życińskim SDB, kierownikiem Katedry Mariologii Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, rozmawia Grażyna Starzak
Paweł Szpyrka SJ
Św. Dominik umierał otoczony wianuszkiem współbraci. Zachęcał ich, aby nie opłakiwali jego śmierci, ale raczej jeszcze gorliwiej oddali się służbie głoszenia słowa. Wskazał na cztery ważne elementy tej służby: na wspólnotę, świadectwo, poszukiwanie mądrości i troskę o każdą duszę...
Cały świat, wszystko, co nas otacza, wyszło spod Bożej ręki. Bóg powołał wszystko – z nicości do istnienia. Stworzył, bo chciał, niczego nie musiał; jest zawsze całkowicie wolny w swoim chceniu i działaniu – kocha. Wszystko więc jest w jakiejś relacji ze swoim Stwórcą. W wymiarze zupełnie podstawowym jest to bycie podtrzymywanym w istnieniu. Im dany byt jest bardziej „skomplikowany”, tym ta relacja jest bardziej złożona: wielowymiarowa, wielowątkowa, bogatsza.
