„Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,4).

 

Słowo, które pochodzi z ust Bożych, jest słowem prawdy. Człowiek żyje prawdą. Nie może żyć wbrew prawdzie. Nie może żyć bez prawdy.

Wiemy z naszego doświadczenia, że to, co buduje się „wbrew prawdzie”, zawsze jest tylko przemocą – a nie jest rzeczywistą mocą człowieka.
 

W czasach takiej szczególnej przemocy opieranej na nieprawdzie stawał na wałach jasnogórskich, Maryjo, Twój sługa, Prymas Tysiąclecia, ażeby głosić słowo, które pochodzi z ust Bożych. Całą jego siłą był Chrystus, który po to się narodził i po to przyszedł na świat, aby dawać świadectwo prawdzie.

Nie miał innej władzy – i nie chciał innego królestwa. Chrystus przed Piłatem, Chrystus – wobec tylu Piłatów ludzkiej historii.
 

Dziś pragniemy podziękować Tobie, Matko Chrystusowa, za to, że okazała się niemoc kłamstwa. Za to, że toruje sobie drogę prawda, która jest mocą człowieka.

I pragniemy Ci dziękować za wszystkich ludzi w Polsce i u pobratymców, i w Europie, i wszędzie – za wszystkich tych, którzy oparli się przemocy wbrew prawdzie. Za wszystkich tych, których mocą stała się prawda.

Za wszystkich i za każdego.

„Pan dał moc swemu ludowi” (por. Ps 29 [28],11).
Prosimy za Twym pośrednictwem, Matko słowa Wcielonego, aby Pan zawsze dawał swemu ludowi tę moc, która jest z prawdy!

* Przemówienie w czasie audiencji generalnej z dnia 28 marca 1990, oRpol. 11:1990 nr 2-3, s. 3.